Τελειώνει η Γέφυρα Δεβοσέτου. Η όψη της Πόλης αλλάζει όπως και η ζωή μας. Αποκτάμε έναν μνημειώδη πεζόδρομο που θα αποτελέσει κρίσιμο στοιχείο του πολιτισμού και της κοινωνίας του Αργοστολιού.
Υποχρέωση όλων μας να υπερασπίσουμε τον χαρακτήρα της Γέφυρας ως μνημείο και ως πεζόδρομο.
Οι αντίθετες φωνές για την παράδοση της γέφυρας στα τροχοφόρα πρέπει να σιγήσουν. Κρίθηκαν διοικητικά, νομικά και δικαστικά και απορρίφτηκαν.
Δεν μας λείπει ένας δρόμος, μας λείπει ένας χώρος αναψυχής, ένα «βήμα» στην Θάλασσα.
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΝΙΏΣΕΙ
Δεν ξέρω αν έχουν μετανιώσει. Το ελπίζω. Αναφέρομαι στον τότε Βουλευτή και νυν Δήμαρχο κ. Παρίση που προσέφυγε το 2008 στον «φίλο του» Υπουργό Πολιτισμού κ. Σαμαρά με αίτημα « να περνάει με την Μερσεντές του» πάνω από την Γέφυρα.
Ευτυχώς ο κ. Σαμαράς τον αγνόησε.
Είμαι βέβαιος ότι θα έχει μετανιώσει και ο Περιφερειάρχης κ. Γαλιατσάτος που κράταγε το πανουδάκι του υπέρ του αυτοκινητόδρομου τότε «στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις». Εννοώ ότι θα έχει μετανιώσει γιατί το πανό το κράταγε από την άλλη μεριά ο τότε σύμβουλος του στην ΑΝΑΣΑ κ. Διονύσης Λυκούδης.
Εκτός και αν ο Θόδωρος παραμένει «αμετανόητος».
ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ
Τώρα που τελειώνει η Γέφυρα πρέπει να υπογραμμίσουμε την απελπιστική διαδικασία εκτέλεσης ενός έργου στην Ελλάδα. Από την εκπόνηση της μελέτης μέχρι την εκτέλεση χρειάζεται μια 20ετία.
Κανένας οργανισμός Αυτοδιοίκησης δεν μπορεί να εκτελέσει έργο. Βρίσκεται στην αιχμαλωσία της Κρατικής γραφειοκρατίας.
ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ «ΦΑΓΟΥΡΑΣ»
Για παράδειγμα για το Σχολείο που φτιάχνεται τώρα στο Φαραώ η απόφαση απαλλοτρίωσης του χώρου υπεγράφει από τον Υπουργό Οικονομικών Γ. Πέτσο την 18η Δεκεμβρίου 1987 σύμφωνα με κτηματολογικό πίνακα του Νίκου Κώστα που είχε θεωρήσει ο Κώστας Παπαζαφειράτος.
Χρειάστηκαν 30 χρόνια, το 1/3 του Αιώνα για να εκτελεστεί ένα έργο που είχε προγραμματιστεί με τις απαιτήσεις και τις συνθήκες του 1980.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.