Χάριν παιδείας να πω ότι σε
κάθε “Αυλή” υπάρχει πάντα ένας κόλακας που λόγω της θέσης του ονομάζεται :
Αυλοκόλακας.
Ο αυλοκόλακας είναι συνήθως
ανίκανος, περιορισμένων δυνατοτήτων που προσπαθεί να προσκολλάται στην κάθε
λογής και εποχής εξουσία και προσδοκά να απολάβει από αυτήν.
Ο αυλοκόλακας δεν έχει ούτε
ιδεολογία, ούτε αρχές, ούτε φίλους. Είναι απλά αυλοκόλακας.
Λέει γιά παράδειγμα στον
Άρχοντα:
“χθες άκουσα στην αγορά ότι
όλοι σε θαυμάζουνε αλλά υπάρχει και ο αντίθετος που έλεγε τα αντίθετα και δεν
σε θαύμαζε αρκετά και να έχεις άρχοντα μου τά μέντε σου”
Και άλλη φορά του λέει:
“Άρχοντα μου είσαι μοναδικός,η επιτομή της σκέψης, είσαι ένας πραγματικός
γίγας,τους έχεις βάλει όλους στην θέση που τους αξίζει”.
Και αν ο Άρχοντας είναι άλαλος
και αρέσκεται στην κολακεία,ακουμπά πάνω στον αυλοκόλακα και αποκτά ο αυλοκόλα κας τα κουμάντα και
γίνεται ο “κουμανταδόρος” στην Αυλή.
Όταν έρχεται η ώρα να αλλάξουν
τον Άρχοντα, γιατί πάντα έρχεται αυτή η ώρα, ο αυλοκόλακας απλά αλλάζει Άρχοντα
και γίνεται υπηρέτης του επόμενου και λέει:
“Άρχοντα μου καλά που ήρθες και
γλυτώσαμε από τον προηγούμενο που ήταν ντροπή που τον είχαμε”
Και η ζωή προχωρά με
αυλοκόλακες. Αυλές και Άρχοντες που αρέσκονται και τελικά υποτάζονται στους
κόλακες.
ΣΦΟΥΓΓΟΚΩΛΑΡΙΟΣ
Το όνειρο του αυλοκόλακα είναι
να γίνει κάποτε Σφουγγοκωλάριος.
Να του δοθεί η δυνατότητα να
καθαρίζει τεχνηέντως τα “οπίσθια” του Άρχοντα.
Το κάνανε οι Βυζαντινοί, το
κάνανε και οι Σουλτάνοι.
Είχανε τον άνθρωπο τους με το
σφουγγαράκι του να καθαρίζει τα πισινά των Αρχόντων όταν αυτά ήταν “εργώδη”.
Έτσι ο αυλοκόλακας γινόταν
σφουγγοκωλάριος και με αυτήν του την ιδιότητα ήταν πραγματικά ακλόνητος στους
κύκλους της Αυλής.
Γιατί που και που τον
αυλοκόλακα τον αλλάζεις όταν βρεις κανέναν που να κολακεύει καλύτερα δεν είναι
όμως εύκολο στον κάθε έναν να γίνει σφογγοκωλάριος.
Σε αυτό χρειάζεται τέχνη
μοναδική.
Και αυτήν την τέχνη εκτιμούν
όλοι οι Άρχοντες.
Όλοι, μέχρι και οι Δήμαρχοι της
υπαίθρου.