ΑΝ ΗΤΑΝ ΣΕΡΒΟΣ...

ο Αγγελος Κωνσταντάκης,

O απαγχονισμένος από τους Ναζί στα Φαρακλάτα το 1943, θα είχε τιμηθεί από τον Δήμο και τους αρμόδιους. Αυτοί τιμούν τους Σέρβους με ευκολία αλλά ξεχνούν τους Ελληνες που έδωσαν την ζωή τους γιά την Πατρίδα. Εδω τους δρόμους τους βαφτίζουν: “οδός Βόζντοβατς και Σαμπατς γωνία” και σβήνουν τον Μαραθώνα και την Σαλαμίνα, αυτά τα κατάλοιπα του “εθνικισμού”.

Τώρα που έφυγε ο Διονύσης Κωνσταντάκης. Ο μικρός “Νιόνιος του 1943”σκέφτηκα ότι

Έφυγε μέ την αγάπη και την τιμή των Πολιτών και με την παρουσία όσων έπρεπε.

Στα Φαρακλάτα,στο Χωριό του .Είναι το Χωριό της Κεφαλονιάς που πρέπει να αναδείξει την Ιστορική του ταυτότητα.Οι δραστήριοι Σύλλογοι,η Τοπική Κοινότητα οφείλουν να αναδείξουν την εποποιία του 1943,την Ιστορία και την σωτηρία ενός “Λοχαγού Κορέλι χωρίς μαντολίνο”.

Το “Ιστορικό Αρχείο του 1943”-το “Μουσείο Παναίτ Ιστράτι”-το Μουσείο Ηλεκτρισμού πρέπει να είναι οι άξονες ενός πρότυπου Χωριού στο Μέλλον. Στο άμεσο Μέλλον.

Γράψαμε σε ένα βράδυ γιά  “τον τελευταίο γενναίο”.Μας το επέβαλε η φυγή του Διονύση Κωνσταντάκη,μας το επέτρεψε η προηγούμενη απόφαση μας να γράψουμε γιά αυτά τα γεγονότα,μας διευκόλυνε μιά μπουκάλα Ούζο που μας άφησε να γράφουμε ελεύθερα. Ήταν ένα βράδυ,μιά νύχτα που δεν πήγε χαμένη.

Μπορούσαμε και έπρεπε να γράψουμε περισσότερα. Δεν είχαμε χρόνο. Αλλά θα αναδιατυπώσουμε όσα γράψαμε .Δεν θα παραλείψουμε κάτι. Έτσι πρέπει ,έτσι οφείλουμε και έτσι θα πράξουμε αλλά σε συνεργασία αυτήν την φορά με τους ίδιους τους κατοίκους των Φαρακλάτων και εφ όσον είναι μέσα και στις δικές τους προθέσεις.