Δεν είπα τίποτα γιά το “ταξίδι” του
Νίκου Φραντζη.
Είπαν τόσα όσα έπρεπε αυτοί που έπρεπε:
Οι φίλοι του,οι συνεργάτες του,αυτοί
που τον γνώριζαν.
Γράφτηκαν δίκαια : “ο Δήμαρχος,ο
σύντροφος,ο άνθρωπος,ο αγωνιστής,ο οικογενειάρχης,ο σύζυγος,ο πατέρας,ο
Νίκος...”
Αλλά ο Νίκος ήταν ένας
Άνθρωπος που ονειρεύεται.
Που ονειρεύεται τον δικό του κόσμο.
Τον δικό του Τόπο.
Το αύριο.
Το μέλλον.
Αυτό θα λείψει πιο πολύ:
Τα όνειρα του Νίκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.