ΣΥΝ-ΠΛΗΝ: Ο Καιρός

ΣΥΝ Ο Καιρός

ΣΥΝ Ο πάνσοφος Ελληνικός Λαός το έχει κατανοήσει πλήρως και το λέει:

“κάθε πράγμα στον καιρό του...”

Αλίμονο αυτό που γίνεται άκαιρα.

Αλίμονο  σε αυτόν που δεν καταλαβαίνει.

Ο Πλούταρχος είχε πει:

“έχει κίνδυνο η ακαιρία μέγαν”

Δηλαδή: ότι γίνεται άκαιρα έχει μεγάλο κίνδυνο.

Παράδειγμα: Μία 90χρονη αποφασίζει να κάνει τόπλες στον Μακρύ Γιαλό, δίπλα σε μια Σουηδέζα 20 ετών που επιχειρεί το αυτό.

Είναι προφανές ότι θα παρέμβει το Λιμεναρχείο να συλλάβει την 90χρονη.

Το γράφω με αφορμή το party που έκανε η Νέα Δημοκρατία (Γιάννας) και η ΟΝΝΕΔ (Στρατηγού) προς τιμή του Ναπολέοντα.

Σαν την μύγα μες το γάλα ήταν ο ψημένος ο Ναπολέων.

Με το παραδοσιακό μπουφανάκι του ανήκε φανερά στην γενιά του Παππού των “παρτάκιδων”.

Παρήλθε η εποχή των Αδελφών Κατσάμπα και της Μάγιας Μελαγιας .

Το να παριστάνει κάποιος 70άρης τον “heavy metal” έχει κινδύνους.

Ιδίως όταν απευθύνεται στον κόσμο της Νέας Δημοκρατίας που έχει παράδοση στον Ρόμπερτ Γουίλιαμς.

 

ΣΥΝ   ο Σταυρός.

Ο Σταυρός του Μαρτυρίου.

Το Τίμιο Ξύλο.

ΠΛΗΝ ο σταυρός.

Ο σταυρός που επιζητούν οι υποψήφιοι με πάντα τρόπο.

Ο άνθρωπος φτάνει σε σημείο εξευτελισμού.

Το τι κάνουν και τι λένε οι υποψήφιοι δεν λέγεται ούτε γράφεται

Έχουμε και λέμε: 4 υποψήφιοι “ταγμένοι” Πρόεδροι του Νοσοκομείου, καμπαναριό στo Χωριό, 2 “ταγμένοι” Δημοσιογράφοι του κιλού γιά Γραφείο τύπου, νέος κύκλος αιτήσεων Ιανού έτσι στο ξεκάρφωτο, ασθενοφόρα σε κάθε διάσελο…

Και “έργο πνοής”: άρμεγμα προβάτων με “στολή κτηνοτρόφου”, κλάδεμα αμπελιών και “αμπελουργοί”, κεριά ολούθε και “καντηλανάφτες”, χορός παραδοσιακός και κλασσικός άρα “καλλιτέχνες” και πάρτι με νεολαίους ως λάτρεις των Black sabbath.

Είχε δίκιο ο Γιώργος ο Παπανδρέου:

Κατάργηση του σταυρού. Παντού μονοεδρικές περιφέρειες.

Να γλυτώσουμε από τα καραγκιοζιλίκια.

 

ΣΥΝ  ο Μαραβέγιας.

Παρόλα αυτά τον Μαραβέγια τον εκτιμώ.

Τον θυμάμαι αλλιώς.

Ήταν το 2007 στα Σπαρτιά. Εκλογές.

Υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ ο αξέχαστος Γεράσιμος Αρσένης.

Η Νέα Δημοκρατία είχε γιά υποψήφιο τον Παρίση.

Ο Μαραβέγιας τότε ΠΑΣΟΚ.

Ήταν φωτιά! Χείμαρρος!.

“Όλοι μαζί θα τους νικήσουμε. Τώρα είναι η ώρα. Όχι πια στην Νέα Δημοκρατία.”

Χάσαμε. Δεν βγήκε ο Γεράσιμος. Βγήκε ο Παρίσης.

Αλλά έχει μείνει στην Ιστορία ο Μαραβέγιας:

Ήταν ο “Σαλπιγκτής του ΠΑΣΟΚ”.

Μας δονούσε η φωνή του Ναπολέοντα τότε.

Τον έκανε τον Παρίση κομμάτια.

Δεν έχει σημασία που χάσαμε.

Τον τεμάχισε τον Αλέκο.

Για αυτό: συν ο Ναπολέοντας όπως τον γνώρισα τότε.

 

ΣΥΝ   η βάρκα.

Ιδίως η βάρκα μου  η “ταλαιπωρία”

 

ΠΛΗΝ όσοι πατάνε σε δυό βάρκες. Το μέλλον τους είναι ζοφερό. Φούντο.

Βλέπω. Και ακούω.

“Πάμε πολύ καλά. Δεν σε κόβει τσεκούρι” λένε κάποιοι των Αυτοδιοικητικών αλλά και των εκκολαπτόμενων αυτοδιοικητικών σε Υποψηφίους Βουλευτές.

Μετά στον άλλο:”αυτόν δεν τον ξέρει η Μάνα του, καμένο χαρτί. Όλοι μαζί σου κάτι λιανώματα θα ξεφύγουν αλλά δεν τρέχει τσάι”.

Μετά μοιράζονται οικογενειακώς και πάνε στις συγκεντρώσεις των υποψηφίων διαφορετικών Κομμάτων:

“δεν ήρθα γιά να μην καρφωθώ αλλά σου έστειλα την Κόρη μου. Ο αδελφός μου πήγε στου άλλου γιά να πάρουμε τα γράδα αλλά εμείς όλοι κανονικοί και γράψε μας”.

Εγώ πάντα: “την βάρκα μου”.

Και ας έμεινα πολλές φορές μεσοπέλαγα.

Σε δυο βάρκες όμως δεν πάτησα ποτέ.

Ότι πω αυτό θα είναι.

Πάντα ότι πίστευα αυτό έπραττα,αυτό έλεγα.

 

 

ΣΥΝ   οι ράμπες “αναπήρων”.

Οι ράμπες ελευθερης πρόσβασης λέω. Είναι πιό δίκαιο και πιό σωστό.

Δεν με ενδιαφέρει τι έγινε με την ράμπα έξω από την ΔΕΥΑΚ. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο.

Το πρόβλημα είναι γενικότερο και μεγαλύτερο:

Έχουν καταργήσει τις ράμπες γενικά!

Και η παρούσα Δημοτική Αρχή και η προηγούμενη.

Κάνει ο κάθε ένας ότι θέλει.

Ο κάθε μαγαζάτορας,ο κάθε “αμαξάς”.

Παράδειγμα που το έχω ξαναγράψει αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε.

Επί Δημαρχίας του Θεόφιλου που αν και δεν έχει αντίπαλο δεν μπορεί να νικήσει τον εαυτό του:

Εστιατόριο στην παραλία. Βάζει τέντες με τρόπο που κλείνει την ράμπα. Ενημερώνω επώνυμα τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο. Του λέω πάρε τα μέτρα σου.

“Ας το επάνω θα το φάω ζωντανό” με διαβεβαιώνει.

Την επομένη σκάει μύτη το συνεργείο του Δήμου. Βάζουνε μιά τάβλα, καλουπώνουν, ρίχνουν τσιμέντο και εξαφανίζουν την ράμπα οριστικά!

Το χειρότερο: πάνε στον ιδιοκτήτη του μαγαζιού και λένε:

“Ξέρεις ο Γάιδαρος σε κάρφωσε”.

Βέβαια δεν μου έπεσε η υπόληψη γιατί προηγούμενα και από λόγους αρχής είχα ενημερώσει τον “ραμποφάγο” γιά τις ενέργειες μου.

Το μαγαζί έκλεισε αλλά η ράμπα δεν ξανάνοιξε.

Και τώρα παίζουν τις κουμπάρες:

“πω-πω τι κάνει ο Σπαθής που εμείς το κάναμε καλύτερα”.

Αυτό είναι και αυτό να πουν.