Ο θάνατος του Σαδίκ ήταν μια καλή ευκαιρία
για την Τουρκία να τον καταγράψει σαν ένα ήρωα του παντουρικισμού, έμβλημα της
τουρκικής μειονότητας στη Θράκη. Ο Σαδίκ περάστηκε στα βιβλία της τουρκικής
ιστορίας και διδάσκεται στην Τουρκία ως ήρωας και θύμα της ελληνικής
καταπίεσης.
Αν κάποιος βρεθεί στο Φανάρι της
Κωνσταντινούπολης, θα δει οτι το ελληνικό Οικουμενικό Πατριαρχείο βρίσκεται στην
οδό "Αχμέτ Σαδίκ", όπως προσβλητικά μετονομάστηκε ο δρόμος, ενώ αν
βρεθείτε στην Ανατολική (τουρκική) Θράκη θα δείτε ότι η νέα γέφυρα στη Ραιδεστό
ονομάστηκε από την τουρκική κυβέρνηση σε "Γέφυρα Αχμέτ Σαδίκ".
Η χήρα του Σαδίκ, η Ισίκ Αχμέτ, το 2012
αναγνωρίστηκε ως "μητέρα της χρονιάς" από 30 μη κυβερνητικές
οργανώσεις της Τουρκίας, σαν η μάνα των παιδιών της Θράκης.
Το DEB είναι το κόμμα του Σαδίκ. Στον
προεκλογικό αγώνα του DEB, κυρίαρχο πρόσωπο ήταν η Ισίκ Αχμέτ που γύρισε όλη τη
Θράκη με τον Τούρκο πρόξενο, τους εκπροσώπους της τουρκικής κυβέρνησης, τον
ψευδομουφτή και όλους τους παράγοντες της τουρκικής μειονότητας.
Νομίζω οτι γίνεται πλέον κατανοητό γιατί ο
βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Χουσεΐν Ζεϊμπεκ, απαίτησε στην πραγματικότητα τη μη
υποψηφιότητα της Ρομά Μουσουλμάνας, Σαμπιχά Σουλεϊμάν από το Δροσερό της
Ξάνθης. Ήταν στο πλαίσιο της μη διάσπασης της μουσουλμανικής ψήφου.
Ο κ. Τσίπρας δυστυχώς ενέδωσε μη αντιλαμβανόμενος την ανάγκη εκείνης της υποψηφιότητας. Εξάλλου ο Χουσεϊν Ζεϊμπέκ μετείχε στη συνάντηση του Εχίνου, όπου αποφασίστηκε οριστικά η κάθοδος του DEB στις ευρωεκλογές.
Αυτά χάριν της ιστορίας. Στην ουσία του
ζητήματος όμως θα επανέλθω...
