Τελικά υπάρχουν ονόματα «βαριά» που δεν δικαιούνται να τα φέρουν όλοι.
Υπήρξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, υπήρξε και ο γιός του ο Σοφοκλής, που στην πολιτική Ιστορία της χώρας ήταν μια «κουτσουλιά» κανονική.
Υπήρξε ο Γεώργιος Παπανδρέου, υπήρξε ο Αντρέας, υπήρξε και ο Γιωργάκης, ο γνωστός Γιωργάκης.
Υπήρξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, υπήρξε και ο Κωστάκης, που τσάκιζε τα σουβλάκια στον «Μπαϊρακτάρη».
Υπήρξε ο Αλέκος Παναγούλης, που τόλμησε, και ο Στάθης Παναγούλης που δεν τόλμησε ποτέ.
Σήμερα αυτός ο Στάθης Παναγούλης, σαν Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή ζήτησε να διοριστούν οι παλαιά εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, «ώστε να δικαιωθούν όσοι βοήθησαν για την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ».
Κανονικά ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να τον αποδοκιμάσει ή ακόμα καλύτερα να τον έδιωχνε κλοτσηδόν. Δεν το έπραξε τουλάχιστον ακόμα.
Μην βιαστείτε να πείτε «να ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι τα ίδια χάλια με τους προηγούμενους»
Όχι. Ο κ Στάθης Παναγούλης εκφράζει την παθογένεια της Ελληνικής πολιτικής ζωής, γενικά. Δεν εκφράζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκφράζει το πελατειακό σύστημα στην χώρα. Αυτό που μας οδήγησε σε 1 εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους, χωρίς να έχουμε δημόσια διοίκηση.
Ο κ. Στάθης Παναγούλης, εκφράζει την κοινωνική μας κακομοιριά. Είναι ο παραδοσιακός τύπος Βουλευτή «Καλοχαιρέτα».
Για αυτόν τον λόγο, αυτός ο Βουλευτής «λαστέξ», εκλέχτηκε δύο φορές Βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, μία με το ΚΚΕ, μετά έφτιαξε δικό του κόμμα την ΕΣΠΕ, ύστερα πήγε στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ και μετά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντα είχε την ίδια όμως ιδεολογία
«να διορίσουμε τα δικά μας παιδιά, όσους βοήθησαν στην νίκη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.