ΣΠΥΡΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΜΕΓΑΛΟΓΕΝΗΣ

«Ο μηδαμινός αλλά υπερήφανος διότι εγεννήθην Έλλην»

ΣΠΥΡΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΜΕΓΑΛΟΓΕΝΗΣ

Διάβασα το δημοσίευμα στο Kefaloniapress του κυρίου Τάκη Τόκκα αλλά και το σχόλιο του κυρίου Γεράσιμου Πυλαρινού για τον «Μύλο του Σπύρου Μεγαλογένη» στο Ληξούρι.

Τον Σπύρο Μεγαλογένη τον γνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Συζητήσαμε πολλές φορές για θέματα της τοπικής Ιστορίας αλλά και για την ζωή του την ίδια. 

Μπροστά μου κατάλαβα ότι είχα έναν «Άνδρα Μέγα». Τον προέτρεψα να γράψει εκείνα που θεωρεί πιο σημαντικά από την διαδρομή του στην περίοδο της Κατοχής και την μετά την απελευθέρωση περίοδο.

Με εμπιστεύτηκε και μου ενεχέιρησε μια σειρά επιστολές του που αναφέρονται στην ζωή του αλλά και είναι κομμάτι της Ιστορίας του τόπου μας.

Οφείλω τώρα να δημοσιοποιήσω,με την γραφή και ορθογραφία του συντάκτη, αλλά και να την θέσω στην διάθεση των Ιστορικών του Μέλλοντος, μία από αυτές τις επιστολές που αναφέρεται στην περίοδο της φυλάκισης του ως «ανταμοιβή του» από το Ελληνικό Κράτος μετά την απελευθέρωση.

1

«Ιστορικόν Φυλακίσεως του Σπύρου Μεγαλογένη παρά της Ελληνικής Κυβερνήσεως αμέσως μετά την απελευθέρωσιν της Κεφαλληνίας από τους Κατακτητάς.»

----------

Αμέσως μετά την απελευθέρωσιν από τους Γερμανούς δι ολίγας ημέρας επικράτησεν το ΕΑΜ εις Ληξούρι κατόπιν ήλθον οι εθνοφρουροί με Διοικητήν τον Κον Μπατίλην, Λοχαγόν τότε.

Μετά 2 ημέρες από της αφίξεως του εις Ληξούρι έστειλεν τον φρούραρχον του όστις ονομάζετο Μεγγίρας,εις τον αλευρόμυλον μου και μου έκανεν γενικήν έρευναν.

Δεν μου είπε τίποτε αλά την επομένην έστειλε 5 εθνοφύλακες και με συνέλαβον και με οδήγησαν εις την διόροφον οικίαν Γερασίμου Μαρκέτου όπου είτο αστυνομία.

Εκεί διέμεινα επί 2 ημέρας,κατόπιν έστειλεν 2 εθνοφύλακες και με οδήγησαν εις την διόροφον οικοίαν του Κατσαίτη όπου είτο εις την παραλίαν Ληξουρίου. Το σπίτι αυτό είχεν εξωτερικήν σκάλα και επάνω ένα μεγάλο πλατείσκαλο και από εκεί είτο η είσοδος του Γραφείου του Κου Μπατήλι όπου έμελεν να εισέλθω.

Πριν της εισόδου είτο καθησμένος εις μίαν πολυθρόνα ο Κος Ηλείας Τσετσέλης και απέναντι του ένας εθνοφύλακας με ανά χείρας ένα οπλοπολυβόλον με εστραμένην την κάνην προς τον Ηλείαν Τσετσέλην όπου διά μέσου έπρεπεν να διέλθω διά να εισέλθω εις το γραφείον του Κυρίου Μπατέλι.

Ηρκέσθην μόνο να ειπώ εις το Κον Ηλείαν Τσετσέλη ότι«εάν εζούσεν ο πατέρας σου αυτήν την υποδοχήν θα μου έκανεν;» και εισήλθα εις το γραφείον του κου Μπατήλι όπου είτο και ο ανακρητής κος Βέρας.

Ηρχησεν η ανάκρησις παρά του Κου Μπατήλι με διαφόρους ερωτήσεις που με κατηγορούσεν ότι έδειδα χρήματα είς τους εαμίτας,εγώ απαντούσα αρνητικώς.

Μετά παρέλευσιν μίας ώρας φονάζει έναν εθνοφύλακα όστις κινεί το κινητόν οραίον του όπλου του βάζει την σφέραν εις την κάνην ενόπιον μου ,βάζει την μπούκα του όπλου εις το στήθος μου και μου λέγει ο κος Μπατίλις να μου απαντάς εις ότι εροτώ.

Του απάντησα Όχι και λέγω εις τον εθνοφύλακα όστις είχεν το δάκτυλον εις την σκανδάλην «τράβα την σκανδάλι είνε η καλλήτερη ώρα να φύγω από τον Κόσμον». 

Την στιγμήν εκείνην ο Κος Μπατήλις εδάγγασεν την μανήκαν του υποκαμήσου του χεριού του και διέταξεν και με έδεσαν σιδεροδέσμιον και με οδήγησαν εις τας τότε φυλακάς Αργοστολίου και εις τον τέταρτον θάλαμον όπου είτο οι συλυφθέντες κρατούμενοι του ΕΑΜ.

Εις τας φυλακάς αυτάς διέμεινα προφυλακηστέως 3 μήνες και 6 ημέρες.Αι φυλακές αυτές είτο θάλαμοι πολύ χαμηλοντάβανοι όπου ο ήλιος άναβεν την πλάκαν από επάνω μας και είτο οσάν να ευρισκόμεθα εις φούρνον διά να ψηθούμε.

Ολην την ημέραν με βάρδιες 4 άνδρες κρατούσαμεν ένα σενδόνι και το κουνούσαν διά να σχηματήζωμεν τεχνητόν αέρα, αλέως δεν ημπορούσαμεν να αναπνεύσωμεν,οι δε υπόνομοι ώντας βουλομένοι ο αέρας όπου αναπνέαμεν ο τεχνητός, εβρομούσεν ελεηνά,με αυτήν την διαβίωσην έπαθα Ιδρύα.

Εγεινεν το δέρμα του σώματος μου όλο σπίθες και έτρεχεν αίμα,ο δε ιατρός των φυλακών όπου μας επεσκέπτετο μου έλεγεν ότι δεν ειμπορώ να σε στείλω εις το Νοσοκομείον διότι εδραπέτευσεν ών ασθενής ο Ματθαίος Κουλουμπής και έχω εντολήν αν δεν αρχήση το ψυχομάχισμα να μην στέλνω κρατούμενον εις το Νσοκομείον.

Ιατρός είτο ο Κος Βαντώρος,η δε τροφοδοσία μας είτο Μπίζια,κάκουλα και αλμοιρά βρώμια.

Επλήρονα καθημερινά τον τότε υπάλληλον μου Νικόλαον Αντίπαν και μου έφερνεν τρεις μερίδες φαγητόν μαγειρεμένο καθημερινώς,διότι περισότερον δεν επέτρεπαν.

Το παρελάμβανεν εις την είσοδον του διαδρόμου που είτο εις το κάτω μέρος του τέταρτου θαλάμου ο τότε κρατούμενος Στέφανος Μπενάτος και μας το έστελεν εις τον θάλαμον εις τον οποίον είμεθα 50 άνδρες,οίτινες μου είχαν αναθέση την θέσιν του αλληλέγιου καθ όλον το διάστημα όπου διέμηνα εις τας φυλακάς.

Μαζί συνκρατούμενοι είτο ο Κώστας Βασιλάτος,ο Φώτης Αντονέλος,ο Νικόλαος Αντονέλος και πολλοί άλοι από όλην την Κεφαλληνίαν και από την άλλην Ελλάδα.Ετρωγα και εγώ έπρατα το καθήκον μου όσον ειμπορούσα.

Την 1 η Ιουλίου 1945 μου κατέσχεσαν τα πετρέλαια μου και ορυκτέλαια το όλον 11 βαρέλια.Τας 10 Ιουλίου 1945 ήτο η ημέρα της φυλακίσεως μου.Τα πετρέλαια αυτά και τα ορυκτέλαια τα είχα αγοράση μαζί με πολλά άλα από τους πράκτορας των κατακτητών και άλους,πριν του Νοεμβρίου του  944,και τα μεταχειριζόμην διά την λειτουργίαν της μηχανής του αλευρομήλου μου.

Τας 11 Οκτωβρίου 1945 εξήλθα των φυλακών κακώς έχων αφού κατέθεσα 100 χιλιάδες δραχμάς εγγύισην και τη ενεργεία Προέδρων των Κοινοτήτων της επαρχίας Πάλλης και πολών αρτοποιών.

Αφού ενοσηλεύθην επί 10 ημέρας εις Αργοστόλιον επέστρεψα εις Ληξούριον,έκανα όσες ενέργειες ημπορούσα διά να μου επιστρέψουν τα κατασχεθέντα και την εγγοίησιν,αλά όλα εις μάτην αγωνίστηκα.

Ολόκληρον το περιβάλον μου ουδενός εξαιρετέου ανήκη εις την άκραν Δεξιάν παράταξιν και ευρισκόμενος εις τας Φυλακάς μου έβαλεν Δικηγόρον τον Ιοάνην Μακρήν αρχηγόν της δεξιάς παρατάξεως τότε,ο οποίος ‘ηρχετο εις τας φυλακάς και με επισκέπτετο και μου έλεγεν τότε ότι οι εαμίτες τον έστειλαν εις την Δαρδάνα.

Εκανε πολλά υπομνήματα και αιτήσεις αλά όλα μάταια.

Ο γράψας μοιδαμινός αλά υπερήφανος διότι εγενήθην Ελλην Σπύρος Ανδρέου Μεγαλογένης»