ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΠΙΘΑ ΣΤΗΝ ΣΤΑΧΤΗ

«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»

Επέστρεψα.

Είχα την μεγάλη Τιμή να παραβρεθώ προσκεκλημένος χθες την Κυριακή 23-Φεβρουαρίου στην Αθήνα στην εκδήλωση που οργανώθηκε για την 199 η Επέτειο από την κήρυξη της Επανάστασης από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.

Η Εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Σύλλογο «Οι Φίλοι της Μουσικής» Διονύσιος Σολωμός της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.

1. «Και προχωρούσα μέσα στην νύχτα…»

Με τον φίλο μου τον Ντίνο,φίλο από το Πανεπιστήμιο και φίλο για πάντα. 

«Θα πάμε με τους Πατρινούς» μου είπε.

Οι «Πατρινοί» ήταν Άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά και ίδιοι.

Μέλη της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρίας, Συλλόγων της Πόλης, φοιτητές του Πανεπιστημίου, καθηγητές, επαγγελματίες, συνταξιούχοι ,εργαζόμενοι ,με κοινή θεώρηση της Ιστορίας, μνήμη και γνώση.

«Θα συναντηθούμε στο Ρίο στις 4,30 το πρωί».

Αξημέρωτα στο Ρίο άγνωστος μεταξύ αγνώστων.

Στο Ρίο εμφανίζονταν μέσα στην Νύχτα με τις γνήσια παραδοσιακές στολές του Εθνικού Αγώνα του 1821 και τα «άρματα» τους παιδιά νέα και γέροι και σπουδαστές και εργάτες που ακόμα μετά από 199 χρόνια τιμούν και σκέφτονται τον Υψηλάντη και τους Ιερολοχίτες.

«Θα περιμένουμε τους Μεσολογγίτες» μου είπαν.

Και ήρθαν και οι Μεσολογγίτες και ξεκινήσαμε

«και προχωρούσα μέσα στην νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα κι ούτε κανένας με γνώριζε»

2. «Σουλιώταις και Μανιώταις…»

Στο Αίγιο μας περίμεναν τα παιδιά από την Βοστίτσα.

Στην Κόρινθο περίμεναν οι Τριπολιτσιώτες.

Στην Αθήνα είχαν έρθει από παντού.

Μανιάτες από την Ανατολική Μάνη, Σουλιώτες, η «Φρουρά του Ναυπλίου», Κρητικοί, Πόντιοι, Μοραΐτες, Ρουμελιώτες.

Εκατοντάδες Αντρών για τον Υψηλάντη και τον Ιερό Λόχο.

Άνθρωποι που έχουν γνώση του τι σημαίνει «Δραγατσάνι».

3. Ο Ιερός Λόχος.

Τιμή στον Ιερό Λόχο.

Οι Μεσολογγίτες με τον Σύλλογο τους «Διονύσιο Σολωμό» παρέλασαν και παιάνισαν την Μαντονάδα με τις αυθεντικές στολές του Ιερού Λόχου.

Βαδίσαμε στην Αθήνα από το Άγαλμα του Καραϊσκάκη, στην Ηρώδου του Αττικού, στην Προεδρική Φρουρά ,στον Άγνωστο Στρατιώτη.

Βαδίσαμε δίπλα στα Μπαϊράκια του Αγώνα του 1821,δίπλα στα Άρματα της Ελευθερίας του Γένους, δίπλα στους αυθεντικούς απογόνους Τιμίων Αγωνιστών ,δίπλα σε «Ιερό Λόχο» για «Ιερό Λόγο».

Και από κει στην Παλαιά Βουλή στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο με τον Ντίνο Δελέγκο και τον αγαπημένο επίσης φίλο Φώτη Μαυρίκα που κατέβηκε για τον ίδιο λόγο με εμένα από την Λαμία.

Ακούσαμε ένα λόγο δηλωτικό της Ημέρας και της Επετείου από τον κ.Χρήστο Μούλια με ουσιώδη παρέμβαση του Αντιπροέδρου της Βουλής Γιώργου Σούρλα.

4. Ποναει

Σε αυτήν την σπουδαία μέρα και στιγμή.

Πονάει που η Κεφαλονιά δεν ήταν εκεί.

Πονάει που δεν βρεθήκαμε εκεί να τιμήσουμε τους τόσους Κεφαλονίτες και Θιακούς που δώσανε την Ζωή τους και το Αίμα τους για την Πατρίδα στον Ιερό Λόχο,στο Δραγατσάνι, στο Σκουλένι, στο Γαλάτσι, παντού στον Αγώνα στον Δούναβη.

Πονάει που δεν τιμήσαμε τον συντάκτη της Προκήρυξης της Επανάστασης, τον Λουκά Βαλσαμάκη. Τον εμπνευστή του Αθάνατου «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»

Πονάει που «λησμονήσαμε» τον Σπύρο Δρακούλη, τον Ιωάννη Κουντούρη, τον Σπύρο Βουτσινά,τον Νικάο Ιγγλέση, τον Παναγή Πανά, τον Νικόλαο Μαράτο, τον Αντρέα Σφαέλο, τον Γεράσιμο Ορφανό, τον Αναστάση Ιγγλέση και τόσους άλλους.

Πονάει γιατί οι Κεφαλονίτες όφειλαν να βαδίζουν δίπλα με τις εκατοντάδες άξιους Έλληνες που ήταν εκεί εκφράζοντας την Πανελλήνια Τιμή στον Υψηλάντη και στους Ήρωες του Αγώνα.

Πονάει περισσότερο γιατί σαν Κεφαλονίτες είχαμε δικαίωμα να είμαστε εκεί.

Ενημέρωσα ήδη τον Πρόεδρο της ΚΕΔΗΚΕ φίλο Σπύρο Πεφάνη.

Είμαι βέβαιος πως του χρόνου στα 200 Χρόνια από την Επανάσταση θα είμαστε εκεί, όπου αυτή η επέτειος θα αποφασιστεί να Τιμηθεί.

Στην Αθήνα ή στο Δραγατσάνι.

Όπως θα είμαστε και στου Λάλα με τον τρόπο που μας αξίζει.

5. Η καρδιά.

Υπάρχει σπίθα στην στάχτη.

Είδα τόσους Νέους, τόσα νέα Παιδιά να ταξιδεύουν από παντού στην Ελλάδα για να τιμήσουν τον Υψηλάντη και τον Ιερό Λόχο.

Αυθημερόν από την Μάνη ή το Σούλι, την Τρίπολη από παντού.

Και πίσω ξανά στα σπίτια τους, στις οικογένειες τους, στην δουλειά τους.

Τόσοι Άνθρωποι «με καρδιά».

Να παρελαύνουν με περηφάνια στην Αθήνα «ντυμένοι και αρματωμένοι».

Πρώτα με ευλάβεια προσκύνησαν και υποκλίθηκαν «με καρδιά» την Καρδιά του Αλέξανδρου Υψηλάντη που φυλάσσεται στον Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στην οδό Στησιχόρου, πίσω από το Προεδρικό Μέγαρο.

«Διά προσταγής του εκρατήσαμεν την Καρδιάν του διά την Πατρίδα»

Γράφει ο Νικόλας Υψηλάντης στον αδελφό του Δημήτριο το 1828 όταν έστειλε την Καρδιά του Αλέξανδρου από την Βιέννη όπου πέθανε στην Ελλάδα.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης δεν είδε ποτέ την Ελλάδα.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε στην Βιέννη.

Δεν αξιώθηκε να πατήσει ποτέ τα χώματα τα Άγια της Πατρίδας.

Ζήτησε όμως στην Ελλάδα να σταλεί η Καρδιά του.

Γιατί όλα τελικά και πάντα

Είναι «ζήτημα Καρδιάς».