“ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΥΡΙΟΣ;”

Αφου περίμενε σε μιά ουρά χωρίς τέλος ο δυστυχής τουρίστας κατάφερε να χωθεί στο πίσω μέρος του ΤΑΧΙ με την συνοδό του και το παιδάκι τους που μόλις έχει συμπληρώσει τα 5 χρόνια..

Μιά ώρα αναμονής και  ορθοστασίας.

Ήταν όμως χαρούμενος γιατί επιτέλους  τα κατάφερε.

“Where;”τον ρωτά ο κάθιδρος ταξιτζής που το λεξιλόγιο του στην Αγγλική εξαντλείται στο : “Yes, No, Where, Out”.

“Hotel “Never again”  Please” λέει ο  αισιόδοξος τουρίστας που νόμιζε ότι η είσοδος του στο ΤΑΞΙ έβαζε τέλος στα βάσανα του.

“Άλλος γιά το Never Again;” φωνάζει στην ουρά των αναμενόντων ο  κάθιδρος.

Από το βάθος της ουράς προβάλουν δυο μαντράχαλοι που το αλκοόλ έτρεχε από τα αυτιά τους.

“Μάζεψε κυρά μου το παιδί που το έχεις απλώσει να κάτσει ο άνθρωπος” διατάσσει σε άπταιστα Ελληνικά ο αγνός ταξιτζής.

Το ύφος του δεν επιδέχετο αμφισβήτηση και αντιρρήσεις.

“Το μάζεψε” το παιδί και ξάπλωσε δίπλα της και λίγο πάνω της ο νέος επιβάτης που βρωμούσε και έζεχνε περισσότερο από τον οδηγό.

Άντε και ξεκινήσαμε.

Το κινητό στο αυτί:

“yes wait coming” η επόμενη κούρσα κανονίζεται.

Μάλλον η επόμενη πτήση γιατί ο επαγγελματίας κάνει την κούρσα με ταχύτητα 150 χιλιομέτρων μέσα σε ένα χωριό με περιπατητές παντού.

“Άντε ρε κακομοίρη, μέριασε, ηλίθιε,’άσχετε, ατζαμή”ο πιλότος.

Ένα ταξί -σέικερ.

Στην στροφή το παιδί βρέθηκε στα πόδια του άγνωστου συνεπιβάτη,ο σύζυγος πάνω στην σύζυγο και μετά ο “ντίρλα” στο μεθύσι πάνω στον σύζυγο που βρισκόταν ο μισός στο μπροστινό κάθισμα και ο άλλος μισός στο πάτωμα.

Μέσα στον “θάλαμο” ακούγονται τα “sorry” των επιβατών ανάκατα με τα “καντήλια” του οδηγού- αστροναύτη που θεωρούσε ΄τι ο δρόμος του ανήκει και φτιάχτηκε μόνο γιά αυτόν.

Και φτάνουν στο “Never Again”.

Το κατάλαβαν από ένα τρομακτικό φρενάρισμα που έφερε όλους τους επιβάτες στο μπροστινό κάθισμα σε ένα κουβάρι .

“How match please;”ρωτά ο παραθεριστής μέσα στην παραζάλη του,που περίμενε ότι θα υπάρχει σχετική ένδειξη και χρέωση στο ταξίμετρο.

Ένα ταξίμετρο που δεν έχει χρησιμοποιηθεί από κατασκευής.

“Δεν βλέπεις κύριος; 8 ευρώ”

Και του κολλάει στο μουσούδι μιά ανυπόγραφη πινακίδα-τιμολόγιο που έχει κατασκευάσει μόνος του ο ταξιτζής και που θα έπρεπε”ο κύριος να βλέπει”.

“8 ρε, 8 άντε γιατί έχουμε δουλειά”.

Μέχρι να βγάλει “ο κύριος που δεν έβλεπε”χρήματα από το πορτοφόλι ,αφού ο ταξιτζής δέχεται μόνο μετρητά,’έχει προλάβει να πάρει από τους μη δυνάμενους λόγο μέθης να ξεχωρίσουν το 10ρικό από το 20σάρι, ένα χαρτονόμισμα που το βάπτισε δεκάρικο.

Ο δύσμοιρος επιβάτης δίνει το δεκάρικο του και περιμένει τα ρέστα του.

“Τι με πέρασες ρε, Τράπεζα; 8 ρε 8, που να βρω ρέστα.

Ρε με τον κάθε γύφτο. Ρε έχετε μπει ποτέ σε Μερσεντές; λιγούρηδες”.

Και ξεκινά σπινάροντας γιά νέες περιπέτειες.

Και έμεινε ο παραθεριστής στην μέση του δρόμου.

Χωρίς βέβαια να πάρει τα ρέστα του.

Ανακατεμένος, λεηλατημένος, προσβεβλημένος αλλά και αποφασισμένος :

“Never again στο Never again”

Υ.Γ η Ιστορία αυτή δεν απέχει από την πραγματικότητα. Οι διαφορές έγκεινται σε ασήμαντες λεπτομέρειες.