ΛΑΝΤΖΕΡΗΣ

Οι  Δημοτικοί  ενημερωτές  έχουν  πέσει  σε έναν  χωρίς  λόγο  ανταγωνισμό  με  το «Κεφαλονιά Πρές»  για  την  πατρότητα  και μητρότητα  των  έργων που  θα  γίνουν  κάποτε στο  μέλλον.

«Είναι  δικά  μας,  είναι  των  άλλων,  είναι  των προηγούμενων,  είναι  των προ-προηγούμενων,».

Μέσα  στον  ανταγωνισμό  βγαίνει  και  ο Θόδωρος της Περιφέρειας  με  μια επιβοηθητική του Δήμου  ανακοίνωση, «λεφτά  υπάρχουν,  αν μας  ρωτάγατε  θα  σας  λέγαμε,  και  εμείς  και ο Δήμος  ήμαστε  ένα  ωραίο  μπουκέτο, και κοιταζόμαστε  στα  μάτια  και έχουμε  μεταξύ μας  έναν έρωτα  μεγάλο»

Κάπως  έτσι  τα  έγραψε  ο  Θόδωρος  της  Περιφέρειας. Θα  τον  βοήθησε ασφαλώς  στο  γράψιμο και  ο  σύμβουλος  του  ο  Παναγής  Ζησιμάτος,  που τον  συμβουλεύει  κανονικά.

ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΑΖΩ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΩΝΩ

Αυτός  ο  Τζωρτζάτος  στο  Δημοτικό Συμβούλιο πιστεύω  «δεν  έχει  ταίρι». Πρόκειται για μοναδικό «κομμάτι» της δημοτικής πλειοψηφίας.

Έσκασε   μύτη  μετά  από  καιρό  ο  Γιώργαρος στο  Συμβούλιο  και  τους «ξέρανε»  όλους.

«Να  βγάλουμε  ψήφισμα,  να  ξηλώσουμε  την Γέφυρα,  να  βγουν  οι κυβόλιθοι,  να  βγουν  τα φώτα»

Οι  της  «πλειοψηφίας»  τον  ακούγανε γελώντας συγκρατημένα.
Οι  της   μείζονος  «μειοψηφίας» τον  ακούγανε  γελώντας   ασυγκράτητα.
Οι  λοιποί  της  «μειοψηφίας»   τον  ακούγανε  γελώντας  μέχρις  δακρύων.


ΑΠΟ  ΤΟ  ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Πάντως  η  «έφοδος»  του  κυρ. Γιώργη   στο Συμβούλιο  κατά  της  Γέφυρας δεν  είναι τυχαία. Μου τα εξήγησε Αντιδήμαρχος που γενικά  δεν μιλάει  και την φυλάγεται .

«Έχει  τάξει  στα  Δειλινάτα  πως  όσο  είναι αυτός  θα  περνάνε  πάνω  από την  Γέφυρα  με τα αγροτικά,  για  αυτό  φωνάζει,  τον  έχουνε  στριμώξει».

Επειδή  μου  τα  έλεγε  «μαλαουδιασμένος», χωρίς  να  είναι  κατηγορηματικά αντίθετος  με οποιαδήποτε   κίνηση  οχημάτων  στην  Γέφυρα του  ζήτησα ποια  είναι  η  άποψη  του  πάνω  στο ζήτημα.

«Κοίτα»  μου  απάντησε «Είμαι  ασφαλώς  υπέρ της  πεζοδρόμησης,  το θέμα  έχει  τελειώσει, αλλά  καλό  θα  είναι  να  επιτραπεί  η  διέλευση οχημάτων  για  θρησκευτικούς  λόγους»

Δηλαδή τον  ρώτησα.

«Να,  να  περνάνε  οι  κηδείες,  να  πηγαίνουν και οι γυναίκες στο Δράπανο  για  τα  καντήλια» μου  απάντησε  γελώντας.

Σχεδιάζουν  οι  απίστευτοι   αυτοκίνητα  στην γέφυρα «από το παράθυρο» για «θρησκευτικού λόγους».

ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΚΑΡΟ

Ο κ. Βασίλης Λεβέντης, απεχώρησε τσαντισμένος από το Συνέδριο του «Ποταμιού», γιατί  τον βάλανε  να  χαιρετίσει  στο  Συνέδριο μετά  τους Τέως  Πρωθυπουργούς.

«Τι  πάει  να  πει  Πρωθυπουργοί»  είπε  ο  κ. Λεβέντης. «Εγώ  είμαι Πρόεδρος».

Ο  Λεβέντης  φαίνεται  είναι  οπαδός  της άποψης «μπροστά  το  κάρο  από το  άλογο».

Ο  Λαός  μας  χρησιμοποιεί   αναλόγως  και   το   γνωστό  «δώσε  θάρρος  στον  χωριάτη  να  σου ανέβει  στο  κρεβάτι»

ΜΑΣ ΕΣΦΙΞΕ ΤΟ KURO SIWO

Ο  Νίκος  Σουρής  δεν  ήταν  εκεί. Ούτε  ο  Δημήτρης  ο  Κουγιανός,  ο Μήτσος   ο  Αντωνάτος…η Νίκη,  η Ευτυχία.

Αυτοί  που  ήταν,  έχουν  γεράσει  μα  το  χειρότερο είναι  πως  έχουν αλλάξει.

Η  Ιστορία  είναι  βέβαιο  πως  δεν  γράφεται  δύο  φορές,  είναι  μοναδική αλλά  έχει  τις διαφορετικές  της  «αναγνώσεις».

Πήγα  με  επίγνωση.

Με  πρόθεση  να  υποστηρίξω  συνειδητά  την  καλή  προσπάθεια του Μάκη  Καππάτου (Λωλή)  που παλεύει,  όχι  για  την  αναβίωση  του αδύνατου.

Αλλά για  την  δημιουργία  του  νέου. 


...ΣΑΝ  ΜΙΑ  ΖΩΝΗ

Υπάρχουν  στην  Κεφαλονιά   πολλοί  νέοι  δημιουργοί. Μουσικοί, καλλιτέχνες,  άνθρωποι  του λόγου. Το  «kuro  siwo»  μπορεί  να  είναι  μια  «σκηνή»  παρουσίασης  και φιλοξενίας αυτής  της τοπικής  πολιτιστικής  παραγωγής  όπως  για  χρόνια ήταν  ο  «Αστραίος».

Αυτό  μπορεί  να  γίνει  με  όρους  επαγγελματισμού  και κέρδους  γιατί   στην  εποχή  μας  «τα  προς το  ζην»  είναι  αναγκαία  για  το ζην.

Μέχρι  τότε  μπορούμε  να  πίνουμε  εκεί  καλό  καφέ  με  καλούς  φίλους, ακούγοντας  μουσική, συζητώντας  για  τόπους  μακρινούς,  χρόνους  μαγικούς   και  ανθρώπους  σπουδαίους.

ΟΤΑΝ Ο ΠΑΡΙΣΗΣ «ΕΣΚΙΣΕ» ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ

Ένας από τους πιο μπουνταλάδες Δημοτικούς Συμβούλους, μου έδωσε το διαφημιστικό φυλλάδιο του Δήμου Κεφαλονιάς με τίτλο «Discover Kefalonia Island - The Emerald of the Ionian Sea».

Μου το  έδωσε  με  καμάρι,  για  να  μου  δείξει το «έργο» που κάνουν οι Δημοτουρίστες για τον δύσμοιρο  τουρισμό.  

Είχα γράψει παλιότερα «πόσο να αντέξει» η Κεφαλονιά με αυτούς τους «προβολείς»  της στο εξωτερικό;;; 

Τώρα φοβάμαι πως επιβεβαιώνομαι πανηγυρικά...

Μόλις  διάβασα  το  φυλλάδιο  δεν  ήξερα  αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω με τα απίστευτα που γράφουν  οι  συντάκτες  του. Τελικά  δεν μπόρεσα  να  μην  γελάσω  με  όσα γράφουν  σε  αυτό αλλά  και  να  μην κλάψω  με  τα  ίδια  αλλά  και  συνάμα  τραγικά.


ΤΟΝ  «ΕΣΚΙΣΕ»

Γράφουν  οι  απίστευτοι:

«σύμφωνα  με  τον  Όμηρο  περιγράφεται   η Κεφαλονιά σαν  τρία  χωριστά νησιά  ονομαζόμενα Δουλίχιον, Σάμη και Ελίεσσα,  προφανώς ανταποκρινόμενα  στις  περιοχές Παλική,  Σάμη  και Ελειός- Πρόννοι» 

Μόλις  το  διάβασα  κατάλαβα  ότι  ο  Παρίσης  τον έσκισε  τον  Όμηρο.

Αυτός  ο  άσχετος  ο  Όμηρος  γράφει:
«Δουλίχιόν τε Σάμη τε  και  υλήεσσα  Ζάκυνθος» (οδ.ι, 21-26).

Οι  φωστήρες  του  Δήμου  διέγραψαν  από  τον  Όμηρο  την  Ζάκυνθο  και εξέλαβαν  το «υλήεσσα» (δασώδης)  ως  Ελειός-Πρόννοι. Μάλιστα για να τους «κολλήσει»  καλύτερα  κάνανε το «υλήεσσα-ελήεσσα»  ώστε  να  τους βγει το «Ελειός» αντί  του  αδόκιμου  «Υλειός».


ΤΕΛΟΣ  ΚΑΙ  Ο  ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ

Νόμιζα  πως  ο  «γλωσσολόγος»  Παρίσης   τα έβαλε  μόνο  με  τον  Όμηρο. Θεώρησα  απλά πως δεν  του  καθότανε  καλά  του  παντογνώστη Δημάρχου  το  «υλήεσσα  Ζάκυνθος»  και  το έκανε «ελήεσσα   Ελειός». 

Αλλά  συνεχίζοντας  πάρα κάτω  στο  ίδιο φυλλάδιο  διαβάζω 

«...το  πρόσφατα  ανακαλυφθέν  Μυκηναϊκό  συγκρότημα  παλατιού  στην Ιθάκη»

Ο  νέος  Σλήμαν,  ο  νέος  Ανδρόνικος,  ο  σύγχρονος  Εβανς,  αυτός   που βρήκε  το  παλάτι  των   Μυκηναίων  στην  Ιθάκη.

Δεν  μπορεί  η  αρχαιολογική  Υπηρεσία  να  χρονολογεί  τα  πρόσφατα  ευρήματα   στην  Ιθάκη στην  Ρωμαϊκή  περίοδο,  χωρίς  να  ρωτήσει  τον  κ. Παρίση.  Όχι  κύριοι  δεν  πρόκειται  για Ρωμαϊκό  οικοδόμημα,  πρόκειται  για Μυκηναϊκό  παλάτι  κατά  την  έγκριτη  άποψη  του Δημάρχου Κεφαλονιάς.


ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΚΑΙ  «ΟΙ  ΑΛΛΟΙ»

Μέχρι  να  δικαιωθεί  ιστορικά  ο  κ. Δήμαρχος  και  να  διδάσκονται παγκόσμια  τα  «Έπη  του Παρίση»  πρέπει  να  σκεφτούμε  τους  «άλλους». Εννοώ  αυτούς  που  εξακολουθούν  να  μελετούν και  να   διδάσκονται  τα «Έπη  του  Ομήρου».

Ένα  εκατομμύριο  Κινέζοι  σπουδάζουν  τα  Ομηρικά  Έπη  και  τα  Αρχαία Ελληνικά, 208 Πανεπιστήμια  και   Σχολεία  στην  Γερμανία, αμέτρητα Πανεπιστήμια,  σχολεία  και  άνθρωποι στην Βρετανία, στο  Βέλγιο, το Κάιρο, το  Ισραήλ, την  Αιθιοπία,  το  Κογκό, το  Σουδάν, την  Πολωνία, την Γεωργία, την  Αργεντινή,  το  Περού, παντού  στον  Κόσμο, στην  Αμερική, στον  Καναδά,  στην Αυστραλία,  στην  τελευταία  άκρη  της  Γης.

Όλοι  αυτοί  γνωρίζουν  το  Ομηρικό  Έπος,  τον  Λόγο  και  τον   Τόπο.


ΠΟΙΟΣ  ΣΚΟΤΩΣΕ  ΤΟΝ  ΟΜΗΡΟ

Ήδη  κατά  σοβαρές  πληροφορίες  ο  εκδοτικός  οίκος  «Κάκτος»  αποσύρει  το  βιβλίο   των  Victor Davis  Hanson  και Τζων  Χήθ   «Ποιος  σκότωσε  τον Όμηρο».

Μετά  την  πρόσφατη  «δολοφονία»  του  Ομήρου  από  τον  Δήμο Κεφαλονιάς  το  ερώτημα  που τίθεται  με  το  βιβλίο  είναι  άνευ αντικειμένου.


ΡΕΖΙΛΙ

Υπάρχουν  χιλιάδες  τρόποι  να  γίνεις  ρεζίλι. 

Για  παράδειγμα  μπορείς  να  μαζέψεις  μια Κινέζα κάτοικο  Αργοστολίου, εργαζομένη  σε κατάστημα κινέζικων εσωρούχων και αξεσουάρ στα Κοκκύλια  και  να  την εμφανίσεις  σαν  ότι καλύτερο  έχει  βγάλει  η  Κίνα μετά  τον  Μάο Τσε Τουνγκ.

Κάτι  τέτοιο  έχει  την  πλάκα  του.  Περνάτε καλά  εσείς,   γελάμε  εμείς,  όλα καλά.

Εδώ  όμως  τα  πράγματα  είναι  αλλιώς.

Πρέπει  να  αποσυρθεί  αμέσως  το  «διαφημιστικό»  φυλλάδιο  του  Δήμου ως  λαθεμένο,   ατυχές και  ανιστόρητο.


ΔΕΝ  ΕΛΠΙΖΩ

Το  συζήτησα  με  φίλο  μου.  Του  είπα  τις  σκέψεις  μου   για  το πρωτοφανές  έντυπο. Μου  είπε πως  οπωσδήποτε  θα το  αποσύρουν, πως θα βρεθεί ένας Δημοτικός Σύμβουλος να το θέσει στο Συμβούλιο, πως θα αντιδράσει τουλάχιστον ο Αντιδήμαρχος τουρισμού, οι επαγγελματίες του  κλάδου.

Δεν  ελπίζω. 

Αυτοί στην Δημοτική πλειοψηφία είναι «μεροκαματιάρηδες».

Για να μην χάσουν το «χαρτζιλίκι» του Δήμου είναι ικανοί να πουν πως ο Όμηρος έχει λάθος, πως ο Ελειός λεγόταν «ελίεσσα» και πως η Ζάκυνθος δεν υπήρξε ποτέ.

ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ

«Δεν  θα  μας  σταματήσει  κανείς»   είπε  ο πανδήμως  λατρευτός  αντιδήμαρχος  κ. Δ. Λυκούδης.

Εννοούσε  ο  εργώδης  αντιδήμαρχος  ότι  τώρα θα  κάνει  έργα  που  θα  μας φύγει  το  καφάσι. 

Ακόμα  περισσότερο  εννοούσε   ο  εργολάτρης πως μέχρι  σήμερα  κάποιος τους  «σταματούσε» και για  αυτόν  τον  λόγω  δεν  μπορούσαν  επί 6 χρόνια  να  «τουμπάρουν  ένα  αυγό».

Παρακαλείται  ο  «ασταμάτητος»  να  μας ξεκαθαρίσει ποίος  τον «σταμάταγε»  μέχρι σήμερα;

Η  απελθούσα   Κυβέρνηση  Νέας  Δημοκρατίας-ΠΑ.ΣΟ.Κ, ο  απελθών Περιφερειάρχης  κ. Σπύρου, ο Αντιπεριφερειάρχης  Σωτήρης  Κουρής, ο κουμπάρος  Υπουργός, ο  «αδελφοποιτός» Χρυσοχοϊδης, ποιός, ποιός παλιάνθρωπος  «σταμάταγε»  τους  «ασταμάτητους»;;;



ΜΕ  ΞΕΝΑ  ΚΟΛΛΥΒΑ

Αλλά  λεκτέο  ότι  οι  εργολάτρες  και  εγωλάτρες  του  Δήμου   κάνουν  μνημόσυνο  με  ξένα κόλλυβα.

Ξέχασαν  ότι  το  έργο  της  πλατείας  και  των  κοινόχρηστων  χώρων  στο Αργοστόλι  το εκπόνησαν ως  μελέτη  οι  Δημοτικές  αρχές  Αργοστολίου επί  της  Δημαρχίας  αρχικά  του  Μάκη  Φόρτε  και μετά  του  Γιώργου Τσιλιμιδού. 

Η  συμμετοχή  των  «ασταμάτητων»  αρχίζει   στην  με καθυστέρηση  6  ετών  συμβασιοποίηση  ενός έτοιμου από  άλλους  έργου.




ΓΕΦΥΡΟΠΟΙΟΣ

Για  να  καταλάβετε  τον  μύθο   του  Δημοτικού  έργου.

Η  Γέφυρα  φτιάχτηκε  από  την  Περιφέρεια  και  πολλοί  εργάστηκαν  για  αυτό,  όπως  όφειλαν  και είχαν  καθήκον. Αναφέρω  γιατί  πρέπει   τον  Πέτρο  Αλιβιζάτο,  τον  Υπουργό  Γερουλάνο, τον Σπύρο  Μοσχόπουλο. Το  κάνω  ειδικά  για   αυτούς  γιατί  δεν  βγήκαν σαν  τα «παγώνια»  να  το παινευτούν.

Ο  Παρίσης  αυτό  που  κύρια  έκανε  για  την  Γέφυρα  ήταν  ότι  πέρναγε από  πάνω  με  το  αμάξι του. Τώρα, όπου  βρεθεί  και  όπου  σταθεί  ο  Αλέκαρος  αρχίζει  «έχω  κουραστεί, έφτιαξα την Γέφυρα». Το  λέει  με  έναν  τρόπο  να  τον  λυπηθεί  η  ψυχή σου. Δίνει  την  εντύπωση  ότι  τον βάλανε  στην  ηλικία  του  και  με  το κυριλίκι  του  να  «στρώσει»  τους  κυβόλιθους  έναν-έναν.



Το  ωραίο  είναι  μέσα  στο   καλαμπούρι  του  φαινομένου μόλις  κανένας Φαρακλοδειλήνης  του πει «ναι  ρε  Δήμαρχε  αλλά  δεν  μπορούμε να περνάμε  με  το αμάξι  μας, με  τα  φώτα, τους κυβόλιθους  και  τα κολονάκια», την  γυρίζει  την  «πλάκα» ο  Αλέκος «δεν  φταίω  εγώ. Για  τα φώτα, τα  κολονάκια  και  τους  κυβόλιθους  φταίει  ο Τσιλιμιδός».

Είναι  ωραίος  ο  «γεφυροποιός».


Ο KΟΥΜΠΑΡΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Πήγε  ο  καψερός  ο  Γιάννης   Μιχελογιαννάκης ο  «ξάπλας»  στην  Βιάννο   να  μιλήσει  με  τους αγρότες. Οι  αγρότες  στην  Βιάννο   είναι  του γνωστού  Κρητικού  τύπου δηλαδή  μαγκούρες, μπότες  γυαλάδες, γένια  μέχρι  τον  αφαλό  και κάτι  χερούκλες...  «Θεός  φυλάξει».

Τον  αρχίσανε  οι  τσοπαναραίοι  «παραιτήσου ορέ, πολεμάμε  για  τα κοπέλια  μας, που  μας έλεγες να  μην  πλερώσουμε  τον  ΕΝΦΙΑ και τώρα  μας  τον  διπλοβάλατε, τι  ήρθες να κάμεις επαέ»  και άλλα τέτοια  νόστιμα.

Πήγε  κάτι  να  ψελλίσει  ο  Βουλευταράς  και τον  έκοψε  ο  αγριότερος  των  αγροτών, ένας άνθρωπος  που  αν  τον   δεις  ξαφνικά  το βράδυ σου  φεύγει  η  μαγκιά  και  μαζί  τα  τσίσα.

«Κουμπάρε  Γιάννη  εγώ  αν  τα  ψηφίσετε  τα μέτρα θα στήσω κρεμάλες»  είπε  ο κακοθύμητος τσοπάνης.

Πως  να  του  πει  όχι  ο  «κουμπάρος  Γιάννης». Είδε  και  τις χερούκλες  του  «κρεμανταλά»  και άπνους  του  απάντησε: «Και  εγώ  μαζί  σου κουμπάρε  Μιχάλη»

Υπάρχει  όμως  μια  διαφορά  πως  ο «Κουμπάρος  Γιάννης»  δεν  το εννοούσε  πως είναι  «μαζί» με τον  «Κουμπάρο  Μιχάλη»  ενώ ο «Κουμπάρος  Μιχάλης»  το  εννοούσε  πως  θα «στήσει κρεμάλες να κρεμάσει  τον  Κουμπάρο Γιάννη».

Σε  κάθε   περίπτωση  καλό  θα  είναι  ο «κουμπάρος  Γιάννης» να αποφεύγει  την Βιάννο μην  έχει  κανένα  κακό  συναπάντημα  με  τον «κουμπάρο  Μιχάλη»  και  ξεκουμπαρέψουνε .

Η ΑΠΟΝΟΜΗ ΝΙΚΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Αθώοι  κρίθηκαν   η  κ.  Φάνη  Χαλκιά  και  ο  κ. Γκούσης,   εκ των αρίστων  αθλητών  μας  που όμως  κατελήφθησαν  ντοπαρισμένοι.

Δεν  αθωώθηκαν  κατά  την  απόφαση  επειδή  δεν  ήταν ντοπαρισμένοι  αλλά  «επειδή  δεν ήξεραν»  ότι  τα  ληφθέντα χαπάκια  ήταν  παράνομα.

Πέρυσι  αθωώθηκαν  όλοι  οι  ντοπαρισμένοι  αρσιβαρίστες  γιατί «και  αυτοί  δεν  ήξεραν».

Πρόπερσι  αθωώθηκε  η   ντοπαρισμένη  βαδίστρια  κ. Τσουβελέκα «γιατί  και αυτή  δεν  ήξερε».

Οι  υπερασπιστές  Δικηγόροι  πανηγυρίζουν  «αν  και  αυτοί  ήξεραν»  το  λεχθέν  από  την  Αγγλίδα σουφραζέτα  Emmeline  Pankhurst:

«μεταξύ  της  δικαιοσύνης  και  της  απονομής  δικαιοσύνης, υπάρχει  ένας ολόκληρος  κόσμος  που  τις χωρίζει»

KΡΑΤΟΣ … ΚΑΡΑΜΟΥΡΤΖΟΥΝΗΣ

Ένας  στους  τρεις  Έλληνες  βρίσκεται  κάτω από  το  όριο  της  φτώχειας. Οι  υπόλοιποι  των Ελλήνων  απλά  περιμένουν  την  σειρά  τους.

Αυτό  το  κράτος  που  μας  κατάντησε  σε  αυτό το  χάλι  θέλει  παράλληλα να  μας  εξευτελίσει.

Αντί να προχωρήσουν σε πρωτοβουλίες ανάπτυξης της  χώρας, αντί να προσκαλέσουν και να προκαλέσουν επενδύσεις στην  χώρα, αντί να πολεμήσουν την ανεργία  και την φτώχεια  με όρους δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, αυτοί μοιράζουν… Μακαρόνια.

Διάβασα το λεγόμενο  «παράλληλο  πρόγραμμα» της Κυβέρνησης. Θα έπρεπε όσοι το εμπνεύστηκαν  να  ντρέπονται. Δουλειά  θέλει ο κόσμος  και όχι   να  του  «χαρίσετε» τα δημοτικά τέλη  ούτε   αποδέχεται  ο  Έλληνας να τον  καταγράψετε  σε  «ειδικά  ΚΕΠ  φτωχών».

Από  την  άλλη  μεριά  η  Περιφέρεια  Ιονίων  Νήσων  αναγγέλλει  ότι  «στο  πλαίσιο  της  Ιόνιας Συμμαχίας  κατά  της  φτώχειας»  θα  μοιράσει… μακαρόνια,  ρύζια,  γάλατα,  χαρτιά  τουαλέτας και άλλα  χρειώδη  στους δικαιούχους.

Έτσι  συμπεριφέρεται   ένα  Κράτος  τύπου  «Καραμουρτζούνης» 




ΚΑΡΑΜΟΥΡΤΖΟΥΝΗΣ

Ο  Αδαμάντιος  Καραμουρτζούνης  ήταν   πασίγνωστος στους  παλαιότερους, σε  αυτούς  που έζησαν  στην δεκαετία  του  1960. Ο  Καραμουρτζούνης έστησε  στην Αθήνα  «χτιστούς κουμπαράδες»  στον  δρόμο όπου όποιος ήθελε  έριχνε  μέσα  τον  οβολό  του «υπέρ των φτωχών».

Ο  Καραμουρτζούνης  μάζευε  τα  χρήματα  και  έστηνε διανομές  τροφίμων έξω  από  Εκκλησιές , Δήμους  κλπ στην  Αθήνα.

Κάθε  Κυριακή μετά  την Εκκλησία γινόταν  στην Αθήνα «πανηγύρι». Τρέχανε  λεφούσια και πέρνανε από το χεράκι  του Καραμουρτζούνη την τσαντούλα τους.

Τώρα, μετά  από  60  χρόνια  το  Κράτος  ανέλαβε  τον ρόλο  του  αξέχαστου  Καραμουρτζούνη.

ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ

Τον  πάνε  για  ξήλωμα  τον  Υφυπουργό  της  Ανάπτυξης Σγουρίδη γιατί είπε αλήθεια ότι ο Τσίπρας είπε ψέματα στους αγρότες. Έπρεπε  να  πει  ψέματα  ότι  ο  Τσίπρας  είπε  αλήθεια.

Προσπαθεί ο ψημένος  να  τα  μπαλώσει  μπας  και  γλυτώσει λέγοντας  εκ των  υστέρων πως  είπε ψέματα  πως ο Τσίπρας είπε ψέματα  ενώ  η αλήθεια  είναι  πως ήταν ψέματα  πως  ο  Τσίπρας είπε  ψέματα.

Πάντως  τον  ξηλώνουν  στα  αλήθεια  και   όχι   στα  ψέματα.

ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΟΥΣ

Εκεί  στον  Δήμο  «τρελαθήκανε  από  την  χαρά τους».

Καταφέρανε  τα  θηρία  να  δημοπρατήσουν μετά  από  6  χρόνια   στον Δήμο,  ένα  τοιχίο στα Σαρλάτα  και  κάτι  αντικαταστάσεις πλακών  στο Ληξούρι.

Κοντεύουν  να  φτάσουν  σε  έργο   το  επίπεδο της  παλαιάς  Κοινότητας Δαυγάτων.

Ο  «υπηρετικός  τύπος»  έχει  ξεσαλώσει  με  τα  γνωστά  «δεν  παιζόμαστε, είμαστε  θεοί,  μπράβο δημαρχάρα,  μπράβο  και  σε   σένα  αντιδημαρχάρα, θα  μείνουμε  στην  ιστορία»  και  άλλα  τέτοια μεγαλειώδη.


ΚΟΥΝΙΑ  ΜΠΕΛΑ

Οι  «παλιοί»  άφησαν  προίκα  στον  Δήμο  Κεφαλονιάς  καμιά  150αριά παιδικές  χαρές.

Έρχονται  οι  «καινούργιοι»  αυτοί  οι  «αετοί» του  Δήμου  και ακολουθώντας  το  γνωστό «πονάει κεφάλι, κόβει  κεφάλι» ξηλώνουν  τις παιδικές  χαρές  γιατί  λέει  «είναι  παράνομες».

Αντί  να  τις  «νομιμοποιήσουν»  τις  ξήλωσαν  .
Τώρα  ξεκινά   το  «έργο».

«Θα  χαλάσουμε  1.000.000  εκατομμύριο  ευρώ και  θα  σας  κάνουμε  κάτι παιδικές  χαρές μούρλια.»  Ανακοίνωσαν  οι  παιδοχαρούμενοι  του  Δήμου.

Μην  ελπίζουν  τα  παιδάκια... αυτοί  είναι  ειδικοί  στο  γκρέμισμα  και  τις εξαγγελίες, ας  βγάλουν   από  το  παιδικό  λεξιλόγιο τους  «την  κούνια μπέλα».

ΑΝΟΝΥΜΟUS

Aυτή  η  Ιστορία  με  τα  «anonymous»  κάτω από  τα  δημοσιεύματα  των Κεφαλονίτικων sites πρέπει  να  σταματήσει.

Κάποιος ή έχει  άποψη  ή  δεν  έχει. Ή  έχει λόγο ή είναι  άλογος.

Χρειαζόμαστε  επώνυμους,  φτάνει πια  με  τους ανώνυμους.  

Παράλληλα, επειδή  δεν  μπορούμε  να  είμαστε κριτές   των  πάντων  διά του  τύπου, οφείλουμε να απευθυνόμεθα «δεόντως για τα δέοντα». Τα δημοσιεύματα  που  αφορούν ερευνητέες διαδικασίες «έργων  και προμηθειών»  πρέπει  να  απευθύνονται   ευθέως  στις  αρμόδιες  υπηρεσίες και  αρχές, αλλιώς  δεν  πρέπει  να  γίνονται  ποτέ.

«XOYΦΤΩΣΤΗΝ ΧΟΥΦΤΩΣΤΗΝ….»

Ο Ελληνικός κινηματογράφος είναι μορφωτικός. Εννοώ τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο.

Αξέχαστος  ο  Λάμπρος  Κωνσταντάρας  με  τον Παπαγιανόπουλο και το αλησμόνητο, διδακτικό και προτρεπτικό «χούφτωστην, χούφτωστην την πιτσιρίκα  γερομπισμπίκη».

Λάτρης  του  καλού  σινεμά  προφανώς  και  ο κ. Δήμαρχος και μάλιστα άτομο  που  αφομοιώνει όπως φαίνεται τα διδάγματα του ελληνικού σινεμά. Εξηγούμαι:


ΤΗΝ  ΚΙΝΕΖΑ

Περνούσε  μια   Κινέζα  έξω  από το Δημαρχείο, μια  Κινέζα  από  το  1 Δισεκατομμύριο Κινέζους.

Την βλέπει  ο  Κεκκάτος, όπως  είχε έρθει  από την  εκδρομή  του  στο Ισραήλ, την Ιταλία και την Σουηδία και  σου  λέει: 

«κάτσε να της δώσουμε ένα τιμητικό μετάλλιο από αυτά που συνήθως δίνουμε σε  όσους  περνάνε από τον δρόμο».

Πάει  στον  Δήμαρχο  και  του  λέει «Δήμαρχε  βρήκα  μια  Κινέζα». Χάρηκε  ο  κυρ   Αλέκος  και στηθήκανε  οι  δημοτικές  λεβεντιές στα σκαλοπάτια  του  Δημαρχείου, σαν  νέοι  Μάρκο-Πόλο, να φωτογραφηθούν με  την ανακαλυφθείσα  Κινέζα.

Και  εκεί  στα  καλά  καθούμενα  απλώνει  την  χερούκλα  του  ο  Δήμαρχος και  ακολουθώντας  τις συμβουλές  του  Παπαγιανόπουλου  βουτάει  την «νεφραμιά»  της  Κινέζας.


ΤΗΝ  ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ

Ακολούθησε  σάλος...

«Βρε  Δήμαρχε  όχι  και  την  νεφραμιά  της  Κινέζας,  θα  γίνουμε  ρεζίλι σε όλη  την  Ασία»  του  είπαν  όσοι  στο  Δήμο  μπορούν  ακόμα  να  σκεφτούν. 

«Καλά» είπε  ο  «χεράς» και  υποσχέθηκε  ότι   δεν  θα  επαναληφτεί. «Με  παρέσυρε  ο  Παπαγιανόπουλος  που  ήταν  και  φίλος  μου» δικαιολογήθηκε  ο  Δήμαρχος.

Έδωσε  βάση  ο  Κεκκάτος  και  σκέφτηκε  «εντάξει  δεν  θα  ξανά  απλώσει σε νεφραμιές»  ο «Βεζίρης».

Έτσι  ξεθάρρεψε  ο  Βαγγέλης  και  βρήκε  ο  αθεόφοβος  την μοναδική Γερμανίδα  που  έχει  έρθει στην  Κεφαλονιά  τα τελευταία 5  χρόνια,  στην πραγματικότητα  πιο  πολλές  φορές  έχει  πάει στην Γερμανία  ο  Κεκκάτος με  έξοδα  μας,  παρά  έχουν  έρθει  στην Κεφαλονιά  Γερμανοί  με  έξοδα τους.

Ετοίμασε  ο  Κεκκάτος  το  πατροπαράδοτο   δημοτικό  χαϊμαλί  να  «τιμήσει» και   την  Γερμανίδα. Στήνονται   ξανά  οι  επίσημοι  μαζί  με  την  Γερμανίδα  για  την φωτογράφιση  στο  Δημαρχείο  και την τελευταία  στιγμή  παρά τα συμφωνημένα  απλώνει  ο  Δήμαρχος  το  χέρι  του  σαν  κουπί  και χουφτώνει   την  αιφνιδιασμένη  Γερμανίδα.


«ΚΟΛΠΟΣ» 

Του  ήρθε  του  Κεκκάτου. Δεν  γίνεται  χωριό  με  δαύτον  σκέφτηκε... 

«Βρε  Δήμαρχε, γίναμε  θέατρο,  δεν  μου  είπες  πως  δεν  θα  ξανά  απλώσεις;;;»

Ναι  Βαγγέλη  αλλά   εκτός  από  το  «χουφτωστην χούφτωστην» του Παπαγιανόπουλου  υπάρχει και  το «χράτσα  χρούτσα  χράτσα χρούτσα» του  Δημήτρη Χόρν,  ο  οποίος  ως  γνωστόν  ήταν επίσης  φίλος του Δήμαρχου...

ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΤΤΑΣ

Τώρα  στο  Χαλέπι.  Στην  πιο  πολυάριθμη  πόλη  της  Συρίας  πριν  τον πόλεμο. Εκεί  το  βλέμμα του  Κόσμου, στο  Χαλέπι,   το  Aleppo  των Αράβων,  στην  δική  μας  Βέροια.


ΒΕΡΟΙΑ

Έτσι  ονόμασε  ο εκ  των  διαδόχων  του Μεγάλου  Αλεξάνδρου   Σέλευκος  ο Νικάτωρ το Χαλέπι. Βέροια στην θύμηση του Μακεδονικού πληθυσμού που μετέφερε  από την  Ελληνική Μακεδονική  Πόλη  το  312  π.χ. 

Με  το  όνομα  αυτό  ταξίδεψε  το  Χαλέπι   στον χρόνο  για  περίπου  1000 χρόνια  μέχρι  το  636 μ.χ που πέρασε στα χέρια των Μουσουλμάνων Αράβων.

Το  Χαλέπι  είχε  για  μια  χιλιετηρίδα «ελληνική ψυχή»  αλλά  και  γλώσσα και  πολιτισμό  και   ισχυρό  Ελληνικό  πληθυσμό.


ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΤΤΑ

Η  Αλεξανδρέττα  βρίσκεται  από  την  άλλη  μεριά των  συνόρων, στην Τουρκική  σήμερα  επαρχία της  Αντιόχειας,  που  οι  γείτονες  μας  βάπτισαν με  το  Κεμαλικής  έμπνευσης  όνομα   Hatay.

Πρόκειται  για  την « Αλεξάνδρεια κατ΄Ισσον» που ίδρυσε  ο  ίδιος  ο  Μέγας Αλέξανδρος. Ήταν αρχικά  σαντζάκι   της  Συρίας  μέχρι  το  1939 όταν  ο  Κεμάλ Ατατούρκ   ζήτησε  και  πέτυχε  με ένα  νόθο  «δημοψήφισμα»  να αποσπασθεί  αρχικά από  την  Συρία  και  να  προσαρτηθεί  τελικά στην Τουρκία  το  1940.


ΔΥΟ  ΦΟΡΕΣ  ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Στην  Αλεξανδρέττα  το  1940 ζούσαν  12.000  Έλληνες  που  είχαν καταφύγει  εκεί  μετά  την Μικρασιατική  καταστροφή  του 1922. Το  1940  όλοι  αυτοί  οι Έλληνες  έγιναν  δύο  φορές πρόσφυγες  αφού για  την  ζωή  τους υποχρεώθηκαν  να  καταφύγουν από την Αλεξανδρέττα  στο Χαλέπι.

Σήμερα  η  Τουρκία  από  την κατεχόμενη Αλεξανδρέττα βομβαρδίζει  την Βέροια  της  Συρίας, το Χαλέπι. Ένας  πόλεμος  που  μαίνεται  σε  μια περιοχή  με έντονη  Ελληνική  Ιστορία  και διαχρονική  παρουσία .Αλλά  το ίχνος  των  Ελλήνων  είναι  ακόμα ζωντανό  στην  Βέροια  και  την Αλεξανδρέττα.


Ο ΧΑΛΕΠΙΟΥ-ΒΕΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΤΤΑΣ ΠΑΥΛΟΣ

Στο  Χαλέπι  εδρεύει  η  υπαγόμενη  στο Πατριαρχείο Αντιοχείας Μητρόπολη  Χαλεπίου- Βέροιας και  Αλεξανδρέττας. Ακόμα  και  μετά την  αλλαγή  των  συνόρων  το  1940  η Μητρόπολη Βέροιας και  Αλεξανδρέττας συνέχισε  διατηρούσα  το  Ιστορικό  της  όνομα υπαγομένη  στο  Ορθόδοξο  Πατριαρχείο  της Αντιοχείας.

Μητροπολίτης  ο  Παύλος  Yazigi, Σύριος Ελληνικής  παιδείας που σπούδασε  Θεολογία στο Πανεπιστήμιο  Θεσσαλονίκης  καθώς  και Βυζαντινή  Μουσική. Ο  Μητροπολίτης  Παύλος  απήχθη τον  Απρίλιο  του  2013  μαζί  με  τον Συροιακωβιτη  ομόλογο  του  Ιωάννη  από  ένοπλες  ομάδες κάπου  κοντά στα  σύνορα  της Τουρκίας  με  την  Συρία .

Χάθηκε  μεταξύ  Βέροιας  και  Αλεξανδρέττας. ΄Εκτοτε  η  τύχη  του  αγνοείται.

ΓΕΦΥΡΑ

Τελειώνει  η  Γέφυρα  Δεβοσέτου. Η  όψη   της Πόλης  αλλάζει   όπως  και  η  ζωή  μας. Αποκτάμε έναν  μνημειώδη  πεζόδρομο   που  θα αποτελέσει  κρίσιμο στοιχείο  του   πολιτισμού και  της   κοινωνίας  του  Αργοστολιού.

Υποχρέωση  όλων  μας  να  υπερασπίσουμε  τον χαρακτήρα  της  Γέφυρας ως  μνημείο  και  ως πεζόδρομο.

Οι   αντίθετες  φωνές  για   την  παράδοση  της  γέφυρας  στα  τροχοφόρα πρέπει  να  σιγήσουν. Κρίθηκαν  διοικητικά, νομικά   και  δικαστικά   και  απορρίφτηκαν.

Δεν  μας  λείπει  ένας  δρόμος,  μας  λείπει  ένας  χώρος  αναψυχής,  ένα  «βήμα»  στην  Θάλασσα.


ΕΛΠΙΖΩ  ΝΑ  ΕΧΟΥΝ  ΜΕΤΑΝΙΏΣΕΙ

Δεν  ξέρω  αν  έχουν  μετανιώσει. Το  ελπίζω. Αναφέρομαι  στον  τότε  Βουλευτή  και  νυν Δήμαρχο  κ.  Παρίση  που προσέφυγε  το   2008 στον   «φίλο  του»  Υπουργό  Πολιτισμού  κ. Σαμαρά  με αίτημα  « να  περνάει  με  την Μερσεντές  του»  πάνω  από   την  Γέφυρα.

Ευτυχώς  ο  κ.  Σαμαράς  τον  αγνόησε.

Είμαι  βέβαιος  ότι  θα  έχει  μετανιώσει  και  ο Περιφερειάρχης   κ. Γαλιατσάτος  που  κράταγε  το πανουδάκι του  υπέρ  του  αυτοκινητόδρομου τότε  «στις  αγωνιστικές  κινητοποιήσεις».  Εννοώ  ότι θα  έχει  μετανιώσει γιατί  το  πανό  το  κράταγε  από  την  άλλη  μεριά  ο  τότε  σύμβουλος  του στην ΑΝΑΣΑ  κ.  Διονύσης  Λυκούδης. 

Εκτός  και  αν  ο  Θόδωρος  παραμένει  «αμετανόητος».


ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Τώρα  που  τελειώνει  η  Γέφυρα  πρέπει  να  υπογραμμίσουμε  την απελπιστική  διαδικασία εκτέλεσης  ενός  έργου  στην  Ελλάδα. Από  την  εκπόνηση  της  μελέτης  μέχρι  την  εκτέλεση χρειάζεται  μια  20ετία.

Κανένας  οργανισμός  Αυτοδιοίκησης  δεν  μπορεί  να  εκτελέσει  έργο. Βρίσκεται  στην  αιχμαλωσία  της  Κρατικής  γραφειοκρατίας.


ΤΡΙΑΝΤΑ  ΧΡΟΝΙΑ  «ΦΑΓΟΥΡΑΣ»

Για  παράδειγμα   για  το  Σχολείο  που φτιάχνεται  τώρα  στο  Φαραώ  η απόφαση απαλλοτρίωσης του  χώρου υπεγράφει  από τον Υπουργό Οικονομικών Γ.  Πέτσο  την  18η Δεκεμβρίου  1987 σύμφωνα  με κτηματολογικό πίνακα  του  Νίκου  Κώστα  που  είχε  θεωρήσει ο  Κώστας Παπαζαφειράτος.

Χρειάστηκαν  30  χρόνια,  το  1/3  του  Αιώνα για να εκτελεστεί  ένα  έργο που είχε προγραμματιστεί  με  τις  απαιτήσεις  και  τις  συνθήκες  του  1980.

«ΕΠΙ ΤΗΣ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑΣ ΚΙΝΑΡΟΣ»

Το  Γενικό  Επιτελείο  Ναυτικού  και  το Υπουργείο  Εθνικής  Άμυνας ανακοίνωσαν  την πτώση ελικοπτέρου  του  Πολεμικού  Ναυτικού «επί της  βραχονησίδας  Κίναρος ».

Τρείς  νέοι  άνθρωποι  χάθηκαν,  τρεις  Έλληνες αξιωματικοί. Ο Αρχηγός  του  Ναυτικού, ο Υπουργός  της  Άμυνας,  ο Πρωθυπουργός,  οι Αρχηγοί  των  Κομμάτων  εκφράσανε  την  λύπη τους,  ως  όφειλαν.

«Έπεσαν  υπέρ  πατρίδος»  είπαν  όλοι  δικαίως. Πέρασαν  στην Ιστορία  αλλά  η  Ιστορία  της Ελλάδας  γράφεται  και  με  διαφορετικό τρόπο   στην  Κίναρο.

Εκεί  περιγράφεται  ένας  «διαφορετικός  πατριωτισμός»  που υπερβάλει    τον  «θεσμικό πατριωτισμό» των  επισήμων. Πρόκειται  για τον   άδολο  και  ανεπιτήδευτο  πατριωτισμό  των   απλών  ανθρώπων, που  στα  χέρια  και  την  καρδία   τους  βαστούν  την  Ελλάδα.


Ρηνιώ   Κατσοτούρχη

«Επί  της  βραχονησίδας   Κίναρος»  κατοικεί σήμερα  η  μοναδική κάτοικος  η  Ρηνιώ Κατσοτούρχη.  Η   Ρηνιώ  ήρθε   στο  Νησί  το 2007 με  τον  άντρα  της  τον  Μικέ Κατσοτούρχη , όταν  επαναπατρίστηκαν από την Αυστραλία  όπου  ζούσαν.

Το  2013  ο  Μικές  πέθανε  και  η  Ρηνιώ  έμεινε στην Κίναρο  μόνη στις  δικές  της «Θερμοπύλες» 

«Το  είχα  υποσχεθεί  στον  πατέρα  μου  τον  Γιώργο  Θηραίο,  που ήταν  με  την  μητέρα  μου  οι  τελευταίοι  που  μένανε  στην  Κίναρο. Εδώ  θα   ζήσω  να  μην  αφήσω  το  νησί  να  ερημώσει».

Το  1951  η  Κίναρος  είχε  12  κατοίκους.


Ο  Παναγιώτης  από  τους  Αρκούς

Οι  Αρκοί  είναι  ένα  σύμπλεγμα  νησιών  11 μίλια  από  την  Πάτμο. 

Κάτοικοι  45.

Ο  Παναγιώτης  είναι  ο  μοναδικός  μαθητής   στην  ΣΤ  Δημοτικού.  Μέχρι  πέρσι  ήταν  ο μοναδικός  μαθητής  στο  Δημοτικό  Σχολείο Αρκών .  Εφέτος  απέκτησε  την  συντροφιά  του αδελφού  του  που πηγαίνει  στην  Πρώτη  Τάξη του  Δημοτικού.

Τον  Παναγιώτη    τον  θυμόμαστε  μαζί  με  τον  αδελφό  του  να παρελαύνουν  την  28η Οκτωβρίου στους   Αρκούς. Ο  Παναγιώτης   είναι  ο  Σημαιοφόρος  ενός  Σχολείου, μιας  Επετείου, μιας Πατρίδας,  ολόκληρου  του  Ελληνισμού. 


Η  Κυρά  της  Ρω

Το  Νησί  της  Ρω  βρίσκεται   κοντά  στο  Καστελόριζο, 5,5  μίλια  από την  Τουρκία. Το  1927 εγκαταστάθηκε εκεί   ο  Κώστας  Αχλαδιώτης  με  την  γυναίκα  του Δέσποινα.  Ο   Κώστας Αχλαδιώτης  πέθανε  το  1940 και  η γυναίκα  του  τον  έθαψε  μόνη  της  στην  Ρω.

Η   Δέσποινα  Αχλαδιώτη  έζησε  ολόκληρη  την  ζωή της  στην   Ρω  μέχρι  τον  θάνατο  της  που συνέβη  το 1982.

Από  το  1943  μέχρι   το  1982    ύψωνε  καθημερινά την Ελληνική Σημαία  στο  Νησί.  Τιμημένη   από  την Ακαδημία  θάφτηκε  στην   Ρω  με  δημόσια δαπάνη.

Έμεινε  στην  Ιστορία  σαν  «η  Κυρά  της  Ρω».


Για  «Εθνικούς  Λόγους»

Στο  Αιγαίο  υπάρχουν  άγνωστοι  Έλληνες  που έχουν  τον  δικό  τους Πατριωτισμό.  Σε  μικρούς τόπους,  μικρά  νησιά,  μικρές  Πατρίδες.  Στο Γυαλί,  στην  Πλάτη,  στην  Σαριά,  στην Τέλενδο, στους  Φούρνους, στο  Φαρμακονήσι, στην  Ψέριμο.  Παντού  στο  Αιγαίο.

Το  1994  ο  Υπουργός  Μπεντενιώτης,  επί Κυβέρνησης  Αντρέα Παπανδρέου  εκπόνησε πρόγραμμα  για  τον  εποικισμό  των  μικρών νησιών. 

Όταν  ανέλαβε  Πρωθυπουργός   ο  Σημίτης  το πρόγραμμα   αυτό εγκατελήφθη  για  «Εθνικούς  Λόγους».

Ήταν  η  εποχή  των  Ιμίων.

Η  «Κυρά  της  Ρω»,  ο  μικρός  Παναγιώτης,  η  Ρηνιώ  της  Κινάρου  έχουν  τους  δικούς  τους   διαφορετικούς  «Εθνικούς  Λόγους».

ΠΛΑΤΥΣ ΓΙΑΛΟΣ

Επειδή  μου  αρέσει  η  Στατιστική  έχω μπροστά  μου  τον  απολογισμό του  «Πλατύ  Γιαλού»  για το  2014.

Φοβάμαι  ότι  κάτι  δεν  κάνουμε  καλά.

Δεν  μπορεί  να  «μπαίνουμε  μέσα»  στην  πραγματικότητα  το  2014, συνυπολογιζομένων  των αγορών,  της  μισθοδοσίας  κ.λπ.

Ας  δούμε  τι γινόταν  πριν  από  35  περίπου  χρόνια,  όταν  ο  «πλατύς»  βρισκόταν    υπό  την διαχείριση  του  ιδιωτικού «κεφαλαίου». Το  1978  έκοβε  86  εισιτήρια  την  ημέρα, το  1979  82, το 1980  110,  το  1981  105  και  το  1982  164.

Για  να  το  καταλάβουμε  καλύτερα  ο  «πλατύς  γιαλός»  το  1982  έκοψε 30.000  εισιτήρια λουομένων,  πέραν  των   πελατών  του   ξενοδοχείου «Άσπροι  Βράχοι»  που  υπολογίζονται   σε 36000  διανυκτερεύσεις ατόμων.

Με  αυτά  τα  δεδομένα  ο  Πλατύς  Γιαλός  θα  έπρεπε  να  εισφέρει στον  Δήμο  200.000  ευρώ μόνο  από  ξαπλώστρες  και  ομπρέλες  (66.000  άτομα   δηλαδή  33.000  ζεύγη   ξαπλώστρες  με ομπρέλα  επί  6 ευρώ)

Και  όλα  αυτά  με  τα  δεδομένα  του  1982  που  είναι  σίγουρα τουλάχιστον  υποδιπλάσια  των σημερινών.

Αφήστε  τα  έσοδα  από  την  καντίνα.  Με  σημερινές   τιμές  η  παραλία  αυτή  θα  έπρεπε   να  «ζει»  τον Δήμο, αλλά...

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

Σαν  σήμερα  το  1975  πέθανε  σε  ένα  κρεβάτι  Νοσοκομείου στην  Αθήνα  ο  Νίκος  Καββαδίας.

Πόσο  άδικο  να  «φύγει»  σε  ένα  κρεβάτι  Νοσοκομείου ένας  τέτοιος ταξιδευτής.

Ήταν  ποιητής,  ήταν  λογοτέχνης  ,ήταν  στοχαστής  μα  πάνω από  όλα  ήταν  «πλανήτης» .

Ο Νίκος  Καββαδίας  περιπλανήθηκε  σε  στεριές  και θάλασσες, γνήσιος  απόγονος  του παγκόσμιου  ταξιδευτή Οδυσσέα, Κεφαλονίτης και  αυτός  φωτεινός και  ανήσυχος.

Τον  γνώρισε  η   γενιά  μου  με  τον  λόγο  του  Νίκου  Σουρή και  την μουσική  του  Διονύση Φραγκόπουλου,  που  τόσο μας  λείπουν.

KefaloniaPress: ΜΙΑ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΚΑΙ ΔΥΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Το  «KefaloniaPress»  παλαιότερα  ανήρτησε  ένα  δημοσίευμα  για  το Δημοτικό  Γηροκομείο.

Το  δημοσίευμα  αυτό   είναι  φανερό  πως  θα έπρεπε  να  έχει αποφευχθεί  στο  βαθμό που  δεν  είχε  ελεγχθεί  και  επιβεβαιωθεί.

Εγώ  τουλάχιστον   έτσι  το  αντιλαμβάνομαι και  δικαιούμαι  να  το  γράφω  σαν  πληγείς παλαιότερα  από  ανέλεγκτα   δημοσιεύματα. 

 Το  «Kefalonia Press»  επανόρθωσε  το  δημοσίευμα  του  με  επιστολή που  δημοσίευσε   και  το  Γηροκομείο αποδέχτηκε  την  επανόρθωση με  μια  δεύτερη  δική  του  επιστολή.

Και  οι  δύο  πλευρές  ενήργησαν  κινούμενες  προς  την  σωστή κατεύθυνση. Ο   Alexander  Pope   είχε  πει  «το  να  κάνεις   λάθος  είναι ανθρώπινο, το  να  συγχωρείς  θεϊκό». Το  είπε  πριν τριακόσια χρόνια αλλά  θα  ισχύει  για  πάντα.

Πιστεύω  ότι  το  «ΚefaloniaPress»  κέρδισε  με  την  στάση  του  στο συγκεκριμένο  θέμα   στην κοινή  γνώμη  «όρους   αξιοπιστίας». Αναγνώρισε  ένα  προφανές  λάθος.  

Έτσι  πρέπει  να  πράττει  και  στο  μέλλον, γιατί  ο  αναγνώστης εγκρίνει  εκείνον  που  γράφει αλήθεια  και  αποδέχεται  το  λάθος.

Το  γράφω  σήμερα  με  αφορμή  την  επαναφορά του  παραπάνω ζητήματος  στο  προσκήνιο  μετά από ανάρτηση  του  υπηρετικού «ανεξάρτητου»  μπλοκ  του  Δήμου.

Ο  λόγος  αναδημοσίευσης από  το  «σύστημα»  του  Δήμου των επιστολών   του  Press  και  του Γηροκομείου  εβδομάδες  μετά  την αρχική  τους  δημοσίευση  είναι  προφανής.

Είναι  η  «απάντηση»  του  Δημοτικού  «κέντρου»  στα  πρόσφατα αποκαλυπτικά  δημοσιεύματα του KefaloniaPress  για  το  νερό  στην Ερυσσο  και  την  παράδοξη  αγορά  λαμπτήρων.

Είναι  πράξη  «εκδίκησης»  αλλά  και  ανοησίας,  με  κυρίαρχη  την  δεύτερη.