ΕΙΣΑΣΤΕ «ΚΟΤΕΣ»

 

Με πήραν δεκάδες τηλέφωνα για το «παραμύθι με όνομα».

«Ωραίο, επικό, γεια στα χέρια σου ,πως τα σκέπτεσαι;».

Μου είπαν.

Μπήκαν και το διάβασαν γύρω στις 2000 άτομα.

Αλλά φοβάμαι πως είσαστε «κότες».

Αποφύγατε να αποκαλύψετε την εκτίμηση σας στο δημοσίευμα ,να το σχολιάσετε.

Φοβάστε μην αποκαλυφθείτε ,μην τοποθετηθείτε.

Τίποτα.Τίποτα!

Κότες και κοτόπουλα και που και που κανένας κόκορας!

ΝΤΟΥΜΠΡΟΒΝΙΚ

Πριν από 8 χρόνια γράψαμε ένα κείμενο που αποδεικνύεται σήμερα δικαιωμένο ιστορικά.

Το 2014:

http://kefalonitis-onos.blogspot.com/2014/06/blog-post_8921.html

«Από το Αργοστόλι στο Ντουμπρόβνικ-το παράδειγμα της Τήνου»

Στις 4 Απριλίου είχαμε την πρώτη άφιξη κρουαζιερόπλοιου στο Αργοστόλι. Το κρουαζιερόπλοιο είναι μια νέα δυνατότητα για την πόλη, για την Κεφαλονιά, τώρα και στο μέλλον. Προορισμός του πλοίου μετά το Αργοστόλι ήταν το Ντουμπρόβνικ της Κροατίας. Πιστεύω ότι αυτή η διαδρομή αναδεικνύει το πρόβλημα που έχουμε σαν Κεφαλονιά. 

Το Ντουμπρόβνικ είναι μία  παράλια καστροπολιτεία στη Δαλματία όπου ο επισκέπτης, και στην προκειμένη περίπτωση ο επισκέπτης του κρουαζιερόπλοιου, έχει τη δυνατότητα να επισκεφθεί 54 εκθεσιακούς ή μουσειακούς χώρους. Έχει δηλαδή τη δυνατότητα μέσα σε αυτή τη πόλη των 45.000 χιλιάδων κατοίκων να συνδεθεί με την παράδοση, τον πολιτισμό, την ιστορία, τη μνήμη της πόλης και της Κροατίας. Έτσι το Ντουμπρόβνικ έχει γίνει πόλη προορισμός γιατί έχει καταφέρει να διατηρήσει τη συλλογική μνήμη και τη συλλογική παράδοση των κατοίκων και του τόπου.

Από την άλλη μεριά ο ίδιος επισκέπτης που επισκέφθηκε το Αργοστόλι συνάντησε μία πόλη χωρίς μνήμη, μία πόλη που έχει χάσει την παράδοση της και την ιστορία της.

Ο επισκέπτης είχε τη δυνατότητα να επισκεφθεί το Αρχαιολογικό μουσείο, το Κοργιαλένιο Ιστορικό και  Λαογραφικό Μουσείο, ίσως και το μικρό μουσείο του ιδρύματος Φωκά Κοσμετάτου κατά τα λοιπά θα περιπλανείτο σε μια πόλη που δεν έχει ταυτότητα και που έχει απωλέσει τη φυσιογνωμία της. Η σύγκριση ανάμεσα στο Αργοστόλι και το Ντουμπρόβνικ είναι συντριπτική και δυστυχώς τη σύγκριση αυτή θα την κάνει υποχρεωτικά ο ίδιος επισκέπτης που επισκέπτεται τις δύο πόλεις στον ίδιο χρόνο.

Πιστεύω ότι μπαίνει σαν άμεση προτεραιότητα η ανάκτηση της μνήμης, της ιστορίας, της ταυτότητας του Αργοστολίου.

Αυτή η πορεία είναι μια δύσκολη πορεία, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε σε αυτή την κατεύθυνση αν δεν θέλουμε να μείνουμε έξω από τον χάρτη των τουριστικών προορισμών. Αν δεν φτιάξουμε όμορφο τόπο δεν θα έχουμε καμία δυνατότητα στο άμεσο μέλλον. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι το Ντουμπρόβνικ είναι μία σημαντική πόλη με τριπλάσιο πληθυσμό από το Αργοστόλι άρα και με πολλαπλάσιες δυνατότητες από αυτό. Αυτό είναι αλήθεια. Για αυτό θα ήθελα να αναφερθώ στην εμπειρία της Τήνου. Για να έχουμε ένα μέτρο σε σχέση αναλογίας με το Αργόστολι. 

Η Τήνος ως νησί έχει ένα πληθυσμό εννέα-δέκα χιλιάδων κατοίκων. Δηλαδή συνολικά σαν νησί είναι μικρότερη από την πόλη του Αργοστολίου. Σήμερα στην Τήνο λειτουργούν συνολικά 30 επίσημα μουσεία ή μόνιμες εκθέσεις: Αρχαιολογίας, Πινακοθήκη, Μουσείο Τηνίων Καλλιτεχνών, Έκθεση εκκλησιαστικών κειμηλίων και εικόνων, Σκευοφυλάκιο, Μουσείο-Μαυσολείο Ελλης, Μουσείο Αντωνίου Σώχου, Μαρμαροτεχνίας, Πανορμιτών Καλλιτεχνών, Γιαννούλη Χαλεπά, Υστερνιωτών Καλλιτεχνών, Τηνιακού Πολιτισμού.

Σε κάθε χωριό της Τήνου υπάρχει το τοπικό μουσείο που αναδεικνύει τη φυσιογνωμία του χωριού. Στο χωριό Πλατιά Εκκλησιαστικών Κειμηλίων, στα Λουτρά Αγροτικών και Επαγγελματικών Εργαλίων, στην Ξινάρα Μουσείο Εκκλησιαστικών Κειμηλίων της Καθολικής Εκκλησίας, στη Στενή Λαογραφικό, στη Μέση Γεωργικών Εργαλείων, στο Σμαρδάκι το Λαογραφικό, στο Ταραμπάδο Περιστεριώνων, στο Κάμπο το Μουσείο Κώστα Τσόκλη, στο Φαλατάδο Εικαστικής Τέχνης, στην Καρυά Λαογραφικό, στο Αρνάδο Εκκλησιαστικο αλλά και Αγροτικό, στο Τριαντάρο Παραδοσιακό Λιοτρίβι αλλά και Παραδοσιακός Φούρνος  κ.λ.π

Αν κάποιος ήθελε να πάει σε ακόμα μικρότερα μέτρα σύγκρισης στο χωριό Βωλάξ της Τήνου των 33 κατοίκων υπάρχει θέατρο τετρακοσίων θέσεων, μουσείο Λαογραφίας και πρόσφατα μουσείο Καλαθοπλεχτικής.

Έτσι η εμπειρία της Τήνου μπορεί και πρέπει να καθοδηγήσει και το δικό μας δρόμο. Χρειάζεται ο Δήμος και η Περιφέρεια να κινηθούν σε αυτή την κατεύθυνση της ανάκτησης της παραγωγικής μνήμης της Κεφαλονιάς.

Επισημαίνουμε το πρόβλημα, περιγράφουμε τη δυνατότητα, ας αρχίσει ένας διάλογος με προτάσεις και ιδέες ώστε να κάνουμε το Αργοστόλι και την Κεφαλονιά τόπο - προορισμό. 
Εμείς σε αυτήν τη κατεύθυνση θα συμβάλλουμε.

... Αναφερόμασταν τότε στο τεράστιο έλλειμμα της Κεφαλονιάς στο ζήτημα των Μουσείων και του πολιτισμού. Είπαμε και προβλέψαμε ότι η σύγκριση θα είναι αμείλικτη για κάποιον που επισκέπτεται σε κρουαζιέρα το Αργοστόλι και μετά συνεχίζει για το Ντουμπρόβνικ.

Προβλέψαμε ότι στο μέλλον το Αργοστόλι θα χάσει το τραίνο της κρουαζιέρας.

Γράψαμε για «το παράδειγμα της Τήνου».

Εφέτος ήδη 15 προσεγγίσεις στο Αργοστόλι ματαιώθηκαν. Επιλέγει το Ντουμπρόβνικ για μεγαλύτερη παραμονή.

Κανείς τότε των ιθυνόντων δεν διάβασε την ανάρτηση μας ή τουλάχιστον δεν την κατανόησε.

ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΙΠΕ

 

O Μινέτος την είπε στον Παντελειό: «αποφάσισε τι θέλεις;»

Ο Παντελειος την είπε στον Μινέτο: «είσαι πολύ αλαζόνας και ο Γαβριελάτος είναι ψηλο-χέρης».

Ο Γαβριελάτος την είπε στον Παντελειό: «καλύτερα ψηλο-χέρης παρά Παντελειός».

Ο Φόρτες την είπε στον Σαμούρη: «μου χρωστάς κυβικά δόξας».

Ο Σαμούρης την είπε στον Φόρτε: «μου χρωστάς δεν σου χρωστάω και η δόξα σου αποδείχτηκε Δόξα Δράμας».

Ο Ανουσάκης την είπε σε όλους: «είμαι μοναδικός και σαν και μένα κανείς».

Ο Παρίσης την είπε σε όλους: «είναι μοναδικός και σαν τον Νίκο μου κανείς».

Ο Παπαναστασάτος την είπε σε όλους αλλά «μη ακουόμενος».

Ο Θεόφιλος την λέει γενικά, αλλά μόνο λέει.

Προς όλους: ας λένε ότι θέλουν αλλά να γνωρίζουν ότι η οίηση είναι χαρακτηριστικό των αδυνάμων.

Ας μιλάνε μεταξύ τους με ευγένεια.

Και μέτρο.

ΣΗΚΩΘΗΚΑΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ…

 

Η αλαζονεία είναι καταστροφική.

Βγαίνει ένας από τους «καμπαλέρος» του λατρεμένου ηγέτη Ανουσάκη και την λέει στον Γιάννη Λυκούδη:

«είσαι ηγέτης με παντούφλες, λίγος, πολιτικό υπόλοιπο, ενώ ο Ανουσάκης είναι πάουερ, ένα κουκλί, κλπ».

Τώρα, ο συγγραφέας-«καμπαλέρος» ήταν 19^ος σε σταυρούς στον Παρίση και ο Γιάννης ήταν 2^ος, όπερ εστί μεθερμηνευόμενο:

«σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι»

ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟΣ…

Με πήρε μια καλή παλιά φίλη και με έπιασε κουβέντα για τον Δήμο.

«Ο Θεόφιλος βρε παιδί μου είναι μουντρούχας. Εχει κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα. Δεν έχει γοητεία. Δεν είναι γοητευτικός.»

Συμφώνησα.

«Δεν είναι γοητευτικός αλλά και δεν είναι απογοητευτικός.»

Ακόμα!

Της απάντησα.

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ… ΜΕ ΟΝΟΜΑ

1. Ένα παραμύθι χωρίς όνομα

Είναι γνωστό και διαχρονικό το «παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα.

Ένα έπος του αγώνα, του ήθους και της αξιοπρέπειας.

Ιδίως της αξιοπρέπειας.

Αυτό το «παραμύθι χωρίς όνομα» ας μας συντροφεύει και ας μας διδάσκει. Κύρια ας διδάσκει τους νέους και τις νέες.

Και τα παιδιά μας και τα παιδιά γενικά.

Υπάρχει όμως και το Παραμύθι με όνομα, χωρίς ήθος και χωρίς αξιοπρέπεια.

Ενα παραμύθι που καλό ειναι να μη διδάσκεται στα παιδιά μας και στα παιδιά γενικά...

2. Όταν «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι»

Με ανείπωτη και ανυπόκριτη χαρά παρακολουθούσα τον λεκτικό «ξυλοδαρμό» του καψερού του Αλέκου του Παρίση από τον λατρεμένο μου Νίκο Ανουσάκη και τους «καμπαλέρος» του:

«Είσαι πουθενάς, μπάρμπα Αλέκο, πρέπει να ξέρεις πότε να σταματήσεις υπερήλικα που κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου, ύπνε που παίρνεις τα παιδιά…».

Πριν κοιμηθώ το βραδάκι, διάβαζα τον τόμο του εξευτελισμού του Αλέκου και κοιμόμουν σαν «πουλάκι».

Βέβαια  πάντα θυμόμουν και ήξερα το «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι»και έτσι δεν με εξέπληξε όταν έμαθα πως, αφού φιλήθηκαν σταυρωτά ο «τέντζερης και το καπάκι» αναχώρησαν για την Αθήνα σε άγνωστο προορισμό.

Το μόνο που δεν ήξερα ήταν ποιος τελικά θα είναι ο τέντζερης και ποιος το καπάκι!

3. «Κοτσονάτος»

Με έκπληξη πληροφορήθηκα από τον τοπικό τύπο της Κεφαλονιάς πως τελικά οι δύο αλληλουβριζόμενοι πήγαν στην Αθήνα:

«Στον Νέζη»!

Νόμιζα πως πήγαν στον ζωγράφο Παναγιώτη Νέζη και μου φάνηκε περίεργο διότι δεν τους το είχα γενικά με την τέχνη αφού πρόκειται για δηλωμένους λάτρεις των καλλιστείων και του Σεφερλή.

«Όχι πήγαν στον σύμβουλο του Πρωθυπουργού τον Νέζη και του τα είπαν σταράτα» μου διευκρίνισαν οι γνωρίζοντες.

Χωρίς ακόμα να το έχω διασταυρώσει απόλυτα αλλά από τον γάτο της «Ρηγίλλης» έμαθα όσα διημείφθησαν:

«Που είναι ο Κυριάκος; πέστου Ανουσάκης και να έρθει αμέσως έξω. Θα καταλάβει».

«Ξέρετε είναι ο Πρωθυπουργός στην Ρωσία και δεν σας περίμενε» απάντησε κάθιδρος ο Νέζης που κατάλαβε πως τα πράγματα είναι ζόρικα.

«Ποια Ρωσία και μπούρδες, εδώ έχω φέρει τον Παρίση και ο Κυριάκος λείπει;» συνέχισε εξαγριωμένος ο Ανουσάκης που σε κάτι τέτοια είναι ατσάλι.

Είδε ο Νέζης τον Αλέκο να τον σέρνουν ο Ανουσάκης και οι «καμπαλέρος»και από ευγένεια πρότεινε:

«Βάλτε τον άνθρωπο να καθίσει μην είναι όρθιος και ταλαιπωρείται γέρος άνθρωπος»

Ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε!

Ορμά ο Ανουσάκης:

«ποιος γέρος άνθρωπος; Μια χαρά είναι. Κοτσονάτος, κοτσονάτος. Και πρόσεχε τα λόγια σου γιατί θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα. Άντε πιά παραγνωριστήκαμε».

 

4. Ήρθε ο Βουλευτής…

Με δυσκολία συνήλθε ο Νέζης αφού ήπιε ο άνθρωπος μια στάμνα νερό με παγάκια γιατί πια κατάλαβε καθαρά ότι μπροστά του είχε έναν ογκόλιθο της Πολιτικής και του Λόγου:

«Γιατί πρόκειται;» ρώτησε με σεμνότητα.

«Σου έφερα τον Βουλευτή βρε. Τον Αλέκο. Με γειά σου και χαρά σου. Άντε καλορίζικος και να τον χαίρεσαι» Απάντησε με στεντόρεια φωνή ο Ανουσάκης.

«Ξέρετε ο μέσος όρος ηλικίας των Βουλευτών μας είναι 49 ετών και έχουμε όριο ηλικίας τα 70, μήπως ο κύριος Παρίσης πέφτει λίγο μεγαλούτσικος;» αποτόλμησε να ρωτήσει ο Νέζης.

«Τι λέτε κύριε; Πρόκειται για χειμερινό κολυμβητή και με επιδόσεις στην σφαιροβολία που θα σας φύγει το κεφάλι. Τι μεγάλος και μπούρδες; Μέλος των προσκόπων και πιλότος ενώ έχει υπηρετήσει αλεξιπτωτιστής» απάντησε ο Ανουσάκης με λόγο που δεν επιδέχετο πολλές αντιρρήσεις.

«Μα εδώ  κόψαμε τον Βαρβιτσίωτη και τον Κεφαλογιάννη,τον Μελά και παλαιότερα τον Έβερτ λόγω ηλικίας, πως θα βάλουμε τον Παρίση;» διερωτήθηκε ο Νέζης ρισκάροντας την σωματική του ακεραιότητα.

«Και τι είναι αυτοί μπροστά στον Αλέκο;» απάντησε αφοπλιστικά ο Ανουσάκης.

Ο Νέζης σχεδόν άπνους είπε το τελευταίο που δεν έπρεπε και δεν το καλοσκέφτηκε:

«μα έχουμε Βουλευτή τον Καππάτο».

Το τι ακολούθησε καλύτερα να μην το γράψω γιατί θα παρέμβει το ΕΣΡ και κανένας Εισαγγελέας πέραν του ότι μπορεί να το διαβάσουν και παιδιά.

Ενδεικτικά: «ποιος Καππάτος που θα του φάω την κ...ρδ..α, που φέρνει λεφτά στο Αργοστόλι που είναι Δήμαρχος ο Ολ...γα...χης..., ο Μι....λα...ος, που ειναι Διό...κ...ροι, που δεν ρωτάει τον Πρόεδρο της ΝΔ Αργοστολίου τον Π……, που μιλάει με τον Γα...δ...ρο.....ζα...ντη, το λεγόμενο και Γάιδαρο, που δεν μπορώ να τον βλέπω τον…».

Είδε και από είδε ο Νέζης μέχρι να φύγουν.

Κλείδωσε την πόρτα,πίσω τους και πέταξε το κλειδί  στην λεκάνη.

«Όποιος με ζητήσει από την Κεφαλονιά δεν είμαι εδώ. Λείπω στο εξωτερικό» είπε στην Γραμματέα του.

Σήκωσε μετά το τηλέφωνο και ο Γάτος μόλις τον άκουσε να λέει:

«Έλα Κυριάκο είχα εδώ κάτι λεβεντιές άλλα να σου λέω και άλλα να βλέπεις» .Και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

 

5. Κλητήρας

Στον δρόμο και βαδίζοντας προς το Κολωνάκι για να πιούν τον καφέ τους:

«Ωραία δεν τους τα είπα Αλέκο μου;» ζήτησε την επιβεβαίωση ο Ανουσάκης.

«Λες Νίκο μου να με βάλουν υποψήφιο για Βουλευτή;» κράτησε μια επιφύλαξη ο «Αλέκος του».

«Μην το συζητάς. Που να τολμήσει ο Μητσοτάκης να κουνηθεί. Θα πας εσύ  για Βουλευτής και εγώ για Δήμαρχος»

Απάντησε ο «Νίκος του»

«Και αν δεν βγώ;» ξαναρώτησε ο «Αλέκος του».

«Τότε θα σε κάνω κλητήρα στον Δήμο» απάντησε ξανά ο «Νίκος του».

«Μα από Δήμαρχος κλητήρας;» σκέφτηκε ο «Αλέκος του» αλλά δεν μίλησε για να μην δημιουργήσει κλίμα ηττοπάθειας.

 

6. Απο Δήμαρχος…

Κλητήρας. Ναι κλητήρας.

Από Δήμαρχος κλητήρας.

Θα μου πείτε: «μα από Βουλευτής και δυό φορές Δήμαρχος και να πάει κλητήρας στον Ανουσάκη ο Παρίσης;»

Εντάξει. Δεν είναι και το καλύτερο. Αλλά καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.

Ας πάει κλητήρας στον Ανουσάκη. Εξ άλλου η Ιστορία γράφεται από «Δημάρχους και κλητήρες».

 

7. Δυστυχία σου Ελλάς!

Πριν τον αλησμόνητο Μπαϊρακτάρη, δηλαδή πριν το 1890, την αστυνόμευση των Πόλεων την ασκούσαν οι Δήμαρχοι.

Δεν υπήρχε  Αστυνομία.

Οι Δήμαρχοι διόριζαν ότι απόβρασμα υπήρχε ως «δημοτική αστυνομία» τους κλητήρες.

Επειδή δε διοριζόντουσαν από τον Δήμαρχο βγήκε το «από Δήμαρχο κλητήρας» δηλαδή «οι κλητήρες του Δημάρχου».

Έτσι οι Δήμαρχοι εκμεταλλευόμενοι τους μπράβους τους τσάκιζαν κάθε αντίπαλο.

Περί δημόσια τάξης ούτε λόγος.

Επρόκειτο «περί Δημαρχιακής τάξης».

Ο Γεώργιος Σουρής το έχει αποδώσει σοφά:

«…δυστυχία σου Ελλάς….

Να χεις κλητήρες για φρουρά

Και να σε κλέβουν φανερά

Και ενώ αυτοί σε κλέβουνε,

Τον κλέφτη να γυρεύουνε…».

 

8. Τι γαιδάρους…

Αλλά ο Σουρής δεν έγραψε μόνο για τους Δημάρχους και τους κλητήρες.

Τίμησε αυτούς που έπρεπε στο ίδιο ποίημα του.

Τους πραγματικούς αγωνιστές της ζωής.

Αντιγράφω και υπογράφω:

«Ω Ελλάς ηρώων χώρα.

Τι γαιδάρους βγάζεις τώρα;»

ΜΕ ΚΑΙΕΙ ΚΑΚΙΑ ΦΩΤΙΑ

 

Ο Παλαμάς: «Με καίει κακιά φωτιά»

Κακιά φωτιά έξω από τους Οθωνούς και την Κέρκυρα.

Καίγεται το βαπόρι.

Αγνοούμενοι και πόνος.

«Καίει κακιά φωτιά».

1964 εφημερίδα «τα Νέα» της Κεφαλονιάς:

«το διερχόμενον παρά το ακρωτήριον Κάπρος Γιουγκοσλαβικόν φορτηγόν πλοίον «Αριέλ» ανεφλέγη επεκταθείσης ακαριαίως της πυρκαγιάς.Το πλήρωμα αποτελούμενον εκ 19 ανδρών ηναγκάσθη να ριφθεί εις την θάλασσαν οι δε φιλόξενοι Σκαλισιάνοι έσπευσαν να βοηθήσουν και να περιθάλψουν τους ναυαγούς.Το Αριέλ φλεγόμενον ερυμουλκήθη εις τα αβαθή του λιμένος της Σκάλας με την βοήθειαν της ανεμότρατας του κ.Φόρτε,απέμεινε δε μόνον ο σκελετός τούτου».

Τότε και τώρα:

«καίει κακιά φωτιά».

ΦΥΛΑΞΑΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

Αξίζει να το πούμε τώρα που φαίνεται και ελπίζω να «τελειώνουμε» πως οι Διοικήσεις των Γηροκομείων και των Φιλανθρωπικών Καταστημάτων στην Κεφαλονιά.

Όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτά.

«Φύλαξαν Θερμοπύλες».

Κράτησαν έξω από τα Ιδρύματα τον Covid.

Προστάτευσαν τον Παππού και την Γιαγιά μας,τους Γονείς μας.

Πρέπει να αναγνωριστεί και να τιμηθούν από τους αρμόδιους και τους εκπροσώπους των Θεσμών.

Δεν συμβαίνει αυτό παντού…

Χανιά:Δεκάδες γερόντια οδηγούνται στον θάνατο στην Μονάδα «φροντίδας» Αγία Σκέπη.

Άγιος Στέφανος: Αυτοκτονεί ο ιδιοκτήτης της Μονάδας Φροντίδας «Νέα Θάλπη» Δημήτρης Καμπανάρος από ευθύνη και φιλότιμο γιατί στην Μονάδα Φροντίδας που άξια διατηρούσε διαγνώστηκαν 2 εργαζόμενοι και 1 τρόφιμος με Κορονοιό.

«Δεν μπόρεσα να  τους προστατεύσω.Απέτυχα…» γράφει στο σημείωμα που άφησε.

Ο Άνθρωπος της ευθύνης.65 ημέρες δεν βγήκε από την Μονάδα του. Έκανε τα πάντα αλλά το «θεριό» πέρασε την πόρτα.

Να τιμηθούν οι εκπρόσωποι των Ιδρυμάτων της Κεφαλονιάς.

Με ένα βραβείο στην μνήμη του «Δημήτρη Καμπανάρου».

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κεφαλληνίας ,οι Δήμαρχοι και η Περιφέρεια να πράξουν.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ - ΟΙ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ - ΟΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ

Γράφτηκαν χθες και σχολιάστηκαν από πολλούς:

Για την Γιαγιά και το LIDL στο Ίλιον.

Τους πήρε λίγο κρέας και τυρί ο «Γιάννης Αγιάννης».

Την πιάσανε όμως και την πήγαν στην Αστυνομία να τιμωρηθεί η πείνα και η ανέχεια.

Οι υπάνθρωποι φέρθηκαν απάνθρωπα στον Άνθρωπο.

Κάποιοι λένε: αλλάξανε οι εποχές, αλλάξανε οι άνθρωποι…

Όχι. Ο άνθρωπος πάντα και τώρα παλεύει με τον εαυτό του.

Διαβάζω από την Εφημερίδα «Παρατηρητής» της Κεφαλονιάς.

1929.Πριν 100 περίπου χρόνια:

«Το εκβρασθέν υπό της θαλάσσης πτώμα την παρελθούσαν Παρασκευήν ανήκεν ως εξηκριβώθη υπό των αρχών εις τον Αλεξ.Π.Τραυλόν ετών 70 εξ Σκάλας και κατοικούντα εις Αθήναν και ότι ο ως άνω την 4^ην προς 5^ην τρέχοντος διανυκτέρευσεν εις το ξενοδοχείον «το Εμπορικόν» Δ.Φιλιππάτου εξ ου ανεχώρησεν την πρωίαν της 5^ης τρέχοντος χωρίς να φανεί έκτοτε.Ούτος περιήλθεν εις εσχάτην ένδοιαν και δεν επέτυχε την εις το ενταυθα Φιλανθρωπικόν Κατάστημα είσοδον του,δι’ον σκοπόν ήλθον ενταυθα και ΕΠΝΙΓΗ».

Δεν τον δέχτηκαν στα Φιλανθρωπικά καταστήματα τον Γέροντα.Τότε το 1929.

Τον νίκησε η φτώχεια και η απόγνωση.

Έτσι φερθήκαν και τότε οι «άνθρωποι» στον άνθρωπο.

Ο Μπάρμπα Γιάννης Μακρυγιάννης το γράψε:

«το θεριό είπαν θεριό κι ο άνθρωπος είναι χειρότερος»

 

ΚΡΕΜΑΣΕ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ;

Μου δίνεται η εντύπωση πως ο Αλέκος ο Παρίσης «κρέμασε τα παπούτσια του».

Βέβαια θα το ανακοινώσει ο ίδιος, όταν κρίνει, αλλά μου φαίνεται πως «συνταξιοδοτείται».

Εμφανίζεται δειλά αλλά «εύδηλα» ο Γιάννης Λυκούδης εκ της συνομοταξίας των «πουθενάδων» κατά τα λεχθέντα του τοξικού υποψηφίου.

Εδώ είναι το ζήτημα:

Καμία απόπειρα δεν θα έχει μέλλον αν γίνει εναγκαλισμός, υιοθεσία και αποδοχή του «τοξικού».

Είναι βέβαιο πως ο «τοξικός» υποψήφιος αφού περάσει από το στάδιο της απελπισίας, στην απόγνωση, θα αναζητήσει στέγη.

Αλλά τον λύκο δεν τον βάζεις ποτέ με τα πρόβατα.

Πλην της περίπτωσης του αφελούς τσοπάνη.

Που τελικά μένει δίχως πρόβατα.  

 

Ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ, Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ

Ασφαλώς και ο Δήμος δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να απομακρύνει τις παράνομες πινακίδες από τις στέγες των κτηρίων.

Δεν θα έρθει σε σύγκρουση με κανένα για τίποτα.

Θα ανεχθεί τα πάντα από τους πάντες.

Και αυτή η στάση ενθαρρύνει τον κάθε επαγγελματία να κάνει ότι κρίνει πως τον εξυπηρετεί.

Ήδη εμφανίσθηκε στα πεζοδρόμια του Αργοστολίου «διαφημιστική» σημαία σε ιστό στο πεζοδρόμιο:

«Σταμάτης».

Σε λίγο θα εμφανιστεί:

«Γρηγόρης» «Βαγγέλης» κ.λπ.

Το αυτί, στο Δήμο, δεν ιδρώνει κανενός.

1.000.000  ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ!

Και εντάξει:

Παραβιάζουν τον Νόμο, ανέχονται διαφημιστικές πινακίδες επί των πεζοδρομίων, επί της στέγης κτηρίων, στις διασταυρώσεις, σε επαφή με το οδόστρωμα ή και μέσα στο οδόστρωμα.

Παντού.

Σε όποια γλώσσα και με όποιες διαστάσεις ο καθένας επιθυμεί.

Πινακίδες παντός τύπου: φωτεινές, παλλόμενου φωτισμού κ.λπ.

Αλλά και δεν εισπράττουν τέλος διαφήμισης από κανένα!

Σε μια δεκαετία έχουν χαθεί περισσότερο από 1.000.000 στον Δήμο Κεφαλονιάς και στην συνέχεια στον Δήμο Αργοστολίου από την μη είσπραξη του «τέλους διαφήμισης».

Χρήματα που θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τον πολιτισμό και τον αθλητισμό.

Θεωρούν στον Δήμο πως είναι χρήματα «του Πατρός τους και της Μητρός τους».

Και τα χαρίζουν.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΤΣΙΓΓΑΝΩΝ

 

Συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο το ζήτημα της εκτέλεσης του Πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής μιας οικογένειας Ρομά από το Δημοτικό ακίνητο της Πλατείας Μπακογιάννη στις Λαϊκές.

Η αποβολή των καταπατητών είναι αυτονόητη.

Έχουν δικαιώματα όσα και οι υπόλοιποι των πολιτών.

Ούτε ένα λιγότερο αλλά και ούτε ένα περισσότερο.

Δεν δικαιούνται να καταλαμβάνουν δημόσια ή ιδιωτικά ακίνητα, να μην πληρώνουν ηλεκτρικό, νερό, εφορία ,ασφάλιση.

Αλλά υπάρχει ευθύνη αυτών που τους εγκατέστησαν στο Δημοτικό ακίνητο,αυτών που «τους έκλεισαν το μάτι» και τους είπαν: ορμάτε.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 25 ΧΡΌΝΙΑ

Το 1996 οι Τσιγγάνοι ήταν εγκατεστημένοι στον Κούταβο.

Είχαν κάνει καταυλισμό εκεί.

Τους επιτέθηκαν  κάτοικοι που ένιωσαν ότι η παρουσία τους εκεί δεν είναι ανεκτή και προκρίθηκε  η  λαθεμένη μεταφορά τους στα παλαιά σφαγεία Αργοστολίου.

Το Αργοστόλι έβραζε αφού είχε διαμορφωθεί ένα κλίμα απόλυτα αρνητικό για αυτήν την επιλογή, που όμως δεν έδινε λύση στο πρόβλημα.

Τότε έγινε εκδήλωση στην Βιβλιοθήκη με θέμα :

«Τσιγγάνοι και ρατσισμός»

Ομιλητές η Δικηγόρος κ. Γιάνννα Κούρτοβικ και ο αξέχαστος Διονύσης Γεωργόπουλος.

Ακούστηκαν πολλά. Χρήσιμα.

Ο τότε Μητροπολίτης Κεφαλληνίας εκδήλωσε την θέληση να παραχωρήσει χώρο για την επίλυση του προβλήματος.

Τίποτα δεν προχώρησε.

Και όσο δεν βρίσκεται λύση το πρόβλημα θα παραμένει και θα πιέζει.

Ενσωμάτωση, δουλειά ,μόρφωση ,αποδοχή είναι το ζητούμενο.

Αλλά και τιμωρία κάθε παραβατικής συμπεριφοράς.

Τώρα είναι «ο καιρός των τσιγγάνων».

ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ

 

Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους εκπόνησαν το σχέδιο για τον Τουρισμό στην Κεφαλονιά το 2022.

Παρακολούθησα την παρουσίαση στο σύνολο της.

Νομίζω πως αυτός είναι ο δρόμος:

Σχέδιο, σοβαρότητα, δημοσιότητα, ενημέρωση.

Με «κραυγές και ψιθύρους» δεν πάμε πουθενά.

Χρειάζεται υπομονή και τα αποτελέσματα θα έρθουν και θα έρθουν γοργά.

ΕΝΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ ΔΩΡΟ: «ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ» ΤΗΣ ΝΤΙΑΝΑΣ ΑΝΤΩΝΑΚΑΤΟΥ

Από μια ανεκτίμητη φίλη έλαβα ένα ανεκτίμητο δώρο.

Το Λεύκωμα της Ντιάνας Αντωνακάτου «ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ».

Το αναζητούσα καιρό.

Πρόκειται για την «αποτύπωση» της προσεισμικής Κεφαλονιάς. Ένα λεύκωμα του 1957.

45 ακουαρέλες που σύμφωνα με το ίδιο το λεύκωμα όλες  βρίσκονται στην κατοχή του Κληροδοτήματος Παναγή Βαλλιάνου.

Ίσως να αποτελέσουν στο μέλλον τον κορμό και την δύναμη εκκίνησης της Πινακοθήκης Κεφαλονιάς.

ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΣΕ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ

 

Στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο Αργοστολίου τέθηκε το δίλλημα αν είναι ή δεν είναι ψυχοπαθής ο «αυριανός Δήμαρχος» και αν παίρνει ή δεν παίρνει τα φάρμακα του.

Ο κ. Βαλλιανάτος του ζήτησε να πάει να κοιταχθεί και να πάρει τα φάρμακα του γιατί πρόκειται για ψυχοπάθεια κλασσική.

Ο κ.Ανουσάκης διαφώνησε εντόνως. Κατηγορηματικά. Μετά βδελυγμίας.

Το επίπεδο του διαλόγου ήταν χαμηλότατο. Στο πάτωμα.

Νομίζω πως δεν χρειαζόταν αυτή η αντιπαράθεση.

Αρκούσε το ερώτημα να τεθεί σε ψηφοφορία.

Ας αποφανθεί το «σώμα».

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

(Με αφορμή τα δύο χρόνια από την φωτιά στον Ι.Ν Υπερ-Θεοτόκου Χαυδάτων/Τυπαλδάτα)

Πριν 2 χρόνια κάηκε ο Ιερός Ναός ΥπερΘεοτόκου Τυπαλδάτων-Χαυδάτων.

Νύχτα. Φλεβάρη.

Μέσα στον Ιερό Ναό που κάηκε φέρεται ότι είχαν μεταφερθεί και αποθηκευτεί τα Ιερά κειμήλια του Ναού Αγίου Αποστόλων Χαυδάτων.

Με μια πυρκαγιά φέρεται να καταστράφηκαν τα κειμήλια δύο Ναών.

Μοναδικά και ανεκτίμητα κειμήλια.

Πάντα στις πυρκαγιές υπάρχουν «συνήθεις» εξηγήσεις και αιτίες.

«Βραχυκύκλωμα» ή «άγνωστη αιτία».

Είναι αλήθεια ότι η φωτιά εξαφανίζει αίτια αλλά και ίχνη.

Πέραν του προσδιορισμού των αιτίων που θα γίνει από τις αρμόδιες αρχές υπάρχουν κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει να αξιολογηθούν και ποινικά και διοικητικά:

1. Εχει γίνει καταγραφή, φωτογράφηση και ταξινόμηση των κειμηλίων που φέρονται να καταστράφηκαν;

2. Ποιά μέτρα ασφαλείας λήφθηκαν στον χώρο φύλαξης των κειμηλίων που φέρεται να καταστράφηκαν;

3. Υπάρχει έγκριση καταλληλότητας του χώρου φύλαξης των κειμηλίων  που φέρεται να καταστράφηκαν;

4. Ποιός μετέφερε, πότε, ποια από τα κειμήλια που φέρεται να καταστράφηκαν;

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κεφαλληνίας θα έπρεπε ίσως να αναζητήσει απαντήσεις στην Αρμόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Η Αρμοδία Υπουργός Πολιτισμού και το Υπουργείο της να πράξει το αυτό.

Ο Δήμος Ληξουρίου ας υποβάλει όπως οφείλει αυτά αλλά και άλλα ερωτήματα χάριν των Πολιτών του αλλά και της Ιστορίας.

Ελπίζω πως ο «Μαύρος Φεβρουάριος» της Παλικής μπορεί να γίνει «Άγιος Φεβρουάριος».

Γράφω «τοις κείνων ρήμασι μη πειθόμενος».

ΟΙ ΜΠΕΧΛΙΒΑΝΗΔΕΣ

1. 21 Μαΐου 1982 

Αργοστόλι:

Ο Αντρέας, σαν Πρωθυπουργός φτάνει στο Αργοστόλι, να μιλήσει στην Πλατεία.

Εορτασμός της Ένωσης και επί τη ευκαιρία ήταν προγραμματισμένο να εξαγγείλει την ίδρυση του Αγροτοκτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Πυλάρου, που στο μυαλό ημών, των αφελών τότε Πασοκτζήδων, θα «έπνιγε» την Ευρώπη στην Κεφαλονίτικη φέτα.

Μαζί με τον Αντρέα ο Μένιος Κουτσόγιωργας και ο Γεννηματάς.

2. Οι «κλαρίτες»:

Στήνουμε ένα πανηγύρι στην Πλατεία μοναδικό!

Πάνω στην εξέδρα όλες οι «κλάρες» του τόπου.

Οι κλαρίτες.

Τρίτσης, Καλαφάτης, Μαντέλης… κόλαση.

Από κάτω όλοι εμείς «που ζήσαμε ζωή εκτός νυμφώνος» όπως θα έλεγε και ο Θανάσης Γκαυφίλλιας:

Άντρες ,Γυναίκες και παιδιά, σημαίες από νάιλον ,μέχρι και βρέφη στην κούνια.

«Μαζί σου Αντρέα για μια Ελλάδα νέα» και «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και μόνο σε αυτούς.

Βούλιαξε η Πλατεία.

Χαρά ο Αντρέας.

Χαρά και εμείς.

Χαρά και οι επίσημοι-κλαρίτες που είχαν και τον Αντρέα δίπλα τους και εμάς από κάτω τους.

Αλλά στην μέση της πλατείας υπήρχε μια «παραφωνία».

Οι τοπικοί «Γαλάτες» του ΚΚΕ που δεν συμφωνούσαν και εξακολουθούσαν να αντιστέκονται και δεν τους ενέπνεαν τα μεγαλειώδη συνθήματα μας και αποτολμούσαν κάτι αναχρονιστικά:

«έξω οι Αμερικάνοι και φονιάδες των Λαών» κλπ-κλπ-κλπ.

3. Μπεχλιβάνηδες

Μέσα στην μέση της Πλατείας, το ΚΚΕ, χάλαγε την σούπα και δεν άφηνε τον Αρχηγό να πει τις νοστιμιές του.

Πήγαινε να μιλήσει ο Αντρέας και αυτή την βιόλα τους:

«ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και ήρθε ή ώρα της Αριστερά και τιμημένο ΚΚΕ» και άλλα που δεν αναγράφω πιο σοκαριστικά.

Δεν ήθελε πολύ και περάσαμε σε συνθήκες «εμπλοκής»

«Γιούργια» οι μεν,

«Γιούργια» οι άλλοι

Κανονικοί Μπεχλιβάνηδες

Μάχη εκ του συστάδην! Σώμα με σώμα σαν τους Μπεχλιβάνηδες.

Και ενώ κουτουπωνόμαστε ήσυχα και ωραία τρώει μία ο μακαρίτης ο Γιώργης ο Δεφαράνας, στο κεφάλι με την ντουντούκα και γίνεται πιο «κόκκινος» από κόκκινος που ήταν ανέκαθεν.

4. «Πέσατε αδέλφια θύματα εσείς…»

Την άλλη μέρα μαζέψαμε τα «πτώματα»

Τραυματίες: καταγράφηκε ο Γιώργης ο Δεφαράνας και δηλώθηκε ο Νικόλας Βαλλιανάτος.

Άρχισαν οι ανακοινώσεις: «επέσατε αδέλφια θύματα εσείς σε άνιση μάχη και αγώνα…» από την μία.

«Προβοκάτσια ανοικτή» εμείς από την άλλη.

«Συγκεντρώθηκε ο Λαός αυθορμήτως κατά της Κυβέρνησης»οι «τουπαμάρος» του ΚΚΕ.

«Μωρέ ποιος Λαός και ποιο αυθορμήτως» εμείς που οι «αντιδραστικοί» ήταν πιο ΚΚΕ από τον Φλωράκη.

5. Ο Γιώργης Δεφαράνας

Πριν λίγους μήνες έφυγε από την ζωή ο Γιώργης ο Δεφαράνας.

Νέος, σε ηλικία μόλις 64 χρόνων.

Τότε, το 1982 ήμασταν μόλις 25 χρόνων, ο Νικόλας ο Βαλλιανάτος λίγο μεγαλύτερος.

Ήμασταν νέοι.

Ο Γιώργης υπήρξε συνεπής και φίλος.

Φίλος και του Νικόλα του Βαλλιανάτου αφού αυτή η «ντουντουκιά» τους έφερε πιο κοντά.

Συνδέθηκαν με σχέσεις προσωπικές, οικογενειακές, φιλικές.

Εξ άλλου τα πράγματα και η Ζωή προχώρησαν και «όλα τριγύρω αλλάζουνε» και τίποτα δεν μένει το ίδιο και ας λένε το αντίθετο.

6. Του πόνεσε το κεφάλι   μετά από 40 χρόνια!

Παρακολούθησα το Δημοτικό Συμβούλιο του Αργοστολίου της Κυριακής 12-Φεβρουρίου-2022.

Εκεί είδα τον παραλίγο υποψήφιο Δήμαρχο κ.Ανουσάκη να ωρύεται στο Δημοτικό Συμβούλιο:

«Ο Βαλλιανάτος είναι τραμπούκος γιατί χτύπησε τον Δεφαράνα με την ντουντούκα το 1982!»

Έπεσε το γέλιο της αρκούδας με τον διασκεδαστικό υποψήφιο.

Εγώ όμως σοκαρίστηκα.

Είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία που πόνεσε το κεφάλι κάποιου μετά από 40 χρόνια από μια ντουντουκία που  έφαγε άλλος!

Τελικά μάλλον την έφαγε λάθος κεφάλι. Βέβαια θα πείτε: «ποτέ δεν είναι αργά».

Τέλος πάντων.

Τι να κάνει και η έρμη η επιστήμη;