Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Χωρίς   καμία  αμφιβολία  η   εξωτερική  πολιτική  της  Τουρκίας  είναι  οργανωμένη  σε  σταθερή βάση,  με  συγκεκριμένους  στόχους  και πλαίσιο  διεκδίκησης.

Αλλά  η  Τουρκία  έχει  την  δική  της  «Αχίλλειο  Πτέρνα». Στρατιωτικά  η  Ελλάδα  δεν  μπορεί  να επικρατήσει σε  έναν ανταγωνισμό  με  την  γείτονα  χώρα,  θα  μπορούσε  ίσως  υπό προϋποθέσεις να  μην  ηττηθεί,  αλλά   δεν  μπορεί  να  επιβληθεί στρατιωτικά  και  στο  κάτω-κάτω  δεν χρειάζεται να  το  επιχειρήσει.

Αρκεί  να  αναδείξει  και  να  εκμεταλλευτεί  τις  προφανείς  αδυναμίες της  Τουρκίας.

Έτσι  η  Τουρκία  πέραν  των  γνωστών  προβλημάτων  που  έχει  με  την Ελλάδα  και  την  Κύπρο, βρίσκεται  στην   δύνη  προβλημάτων  με  όλες, χωρίς  εξαίρεση  τις  γειτονικές  της  χώρες.

ΣΥΡΙΑ

Η Τουρκία  βρίσκεται, πριν  ακόμα  την  έκρηξη του Συριακού εμφύλιου  πολέμου  και  την λεγόμενη  «Αραβική  Άνοιξη» σε πολυμέτωπη σύγκρουση  με  την Συρία.

Η προσάρτηση  από  την  Τουρκία  της  περιοχής της Αλεξανδρέττας και  της  Αντάκειας (Αντιόχειας)  με  νόθο  «δημοψήφισμα»  το 1936-1939  παραμένει  ανοικτή  από  την  Συρία.

Οι  Σύριοι  δεν  αποδέχονται, δικαίως  την  διαχείριση  των  νερών  του  Ευφράτη. Οι   Τούρκοι αρνούνται  την  Σύμβαση  για  την  Διαχείριση  των υδατορεμμάτων   και  δεν  θεωρούν  τον  ποταμό Ευφράτη  διεθνή αλλά  «διασυνοριακό». Έτσι  με  το  φράγμα  Ατατούρκ   και  άλλα   100   και πλέον φράγματα διακρατούν τα  νερά  του   Ευφράτη  και  οδηγούν  τους  πληθυσμούς της  Συρίας σε στέρηση.

Η  στάθμη  του  νερού  στον  κεντρικό  Συριακό  ταμιευτήρα  την  Λίμνη Ασσαντ  έχει  πέσει  κατά  6 μέτρα  και  εκατομμύρια  Σύριων δεν έχουν  νερό. Για  τους  ίδιους  λόγους  τα  υδροηλεκτρικά φράγματα της  Συρίας  δεν  λειτουργούν  και  ολόκληρες  επαρχίες  δεν ηλεκτροδοτούνται.

Η  Τουρκία  διεκδικεί  ακόμα  την  περιοχή  του  όρους  Κιζιλντάγ, νότια του  Hatay, δηλαδή  τα 1518 χωριά  των  Τουρκομάνων όπου κατοικούν  περίπου   δύο  εκατομμύρια  άνθρωποι. Η  οργάνωση ανταρτών  των  Τουρκομάνων  κατατάσσεται  στις  δυνάμεις  της «μετριοπαθούς Συριακής αντιπολίτευσης».

ΙΡΑΚ

Το  ΙΡΑΚ    χρειάζεται  το   43%  των  νερών του  ποταμού  Τίγρη.  Οι Τούρκοι  έχουν  ήδη κατασκευάσει  στον  Τίγρη  περισσότερα  από 150 φράγματα  σε  σύνολο  306  φραγμάτων που βρίσκονται  στην  Τουρκία και   εκμεταλλεύονται μέσα  από  το  πρόγραμμα  GAP  το  νερό  του Τίγρη  χωρίς  την  έκκριση   του  Ιράκ.

Σε  10  χρόνια  υπολογίζεται  ότι  ο  Τίγρης  δεν θα καλύπτει τις απλές και αναγκαίες υδρευτικές ανάγκες  των  κατοίκων  του  Ιράκ.

ΚΟΥΡΔΟΙ-ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ

Σαράντα  περίπου  εκατομμύρια  Κούρδων  κατοικούν   στην  περιοχή. 22  εκατομμύρια  στην Τουρκία, 8  στο ΙΡΑΝ, 7  στο  ΙΡΑΚ, 3 στην Συρία. Τα  κράτη  της περιοχής θα  έβλεπαν  θετικά την δημιουργία Κουρδικού Κράτους  αλλά  εκτός  των  ορίων  του  δικού  τους Κράτους.

Έτσι  η  Περσία  υποστηρίζει  ανεξάρτητο  Κουρδικό Κράτος στην Τουρκία και  το  Ιράκ,  το  Ιράκ στην Τουρκία, η  Τουρκία  φαίνεται να  το  ανέχεται  στην περιοχή  της  Σουλειμανίγια  και  του Ερμπίλ του  Ιράκ αλλά  όχι  στην  Μοσούλη  και  το  Κιρκούκ, κανείς  δεν το αποδέχεται  στα  3 Κουρδικά  καντόνια  της  Συρίας.

Αλλά  μετά  από  τις  διαδοχικές  Κουρδικές  «Γκουέρνικες» το  Κουρδικό παραμένει  ένα  από  τα μεγαλύτερα  προβλήματα  της  Τουρκικής Εξωτερικής  πολιτικής.

ΡΩΣΙΑ

Οι  σχέσεις  Ρωσίας  και  Τουρκίας βρίσκονται σε διαρκή  ένταση. Η  Τουρκία  διεκδικεί ιστορικά ρόλο  στην  Κασπία  Θάλασσα και  τον Καύκασο. Στην «Τουρκική Χάρτα» περιλαμβάνονται Τουρκογενείς ή «Τουρκοειδείς» πληθυσμοί του Ναγκόρνο- Καραμπάχ, της Ινγκουσετίας, της Οσσετίας,  της  Τσετσενίας.  

Οι  πόλεμοι  στο Σαρίκαμις  και  στο  Μπακού διδάσκονται  στην Τουρκία  στο  πλαίσιο του «Τουρκικού  αλυτρωτισμού»,  σαν «χαμένες πατρίδες»  και  η  Ρωσία έχει  καταγγείλει  την Τουρκία  για  ενίσχυση  των  Καυκάσιων ανταρτών.

Οι  Τουρκικές  διεκδικήσεις  στα  πετρέλαια  του  Καυκάσου  και  της  Κασπίας  υφίστανται  κατά  των  Ρωσικών  συμφερόντων  στην  περιοχή. Συνάμα  η  Ρωσία  και  η  Τουρκία  βρίσκονται  σε  σύγκρουση  για  τον  έλεγχο  και  την  αλιεία  της  Μαύρης  Θάλασσας   καθώς  και  για  το τεράστιο  για  την  Ρωσία  ζήτημα  του  ελέγχου  των  Στενών μετά  την Συνθήκη  του  Μοντρέ.  

ΑΡΜΕΝΙΑ

Οι  σχέσεις  της  Τουρκίας  με  την  Αρμενία  είναι  ανύπαρκτες  μετά  το ζήτημα   του  Νακγόρνο   Καραμπάχ  αλλά  και  την  άρνηση  της Τουρκίας  να  αναγνωρίσει  την  Γενοκτονία  των  Αρμενίων.

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

Η  Βουλγαρία  βρίσκεται  σε  κρίση  με  την  Τουρκία  λόγω  των  Τουρκικών  διεκδικήσεων  στην Βόρεια Βουλγαρική  Θράκη. Το  πρόβλημα  στην  Βουλγαρία  είναι  μεγαλύτερο  από  το  πρόβλημα που  έχει  η  Ελλάδα  στην  Θράκη.

Οι  Τούρκοι αποτελούν  το  10%  του  πληθυσμού  στην  Βουλγαρία  και  διατηρούν  36  Βουλευτές στην  Βουλή  των  240  Βουλευτών  της  Βουλγαρίας.  Ο  γιός  του  Ερντογαν ,  Μπιλάλ χρηματοδότησε  το  νέο  Τουρκικό  κόμμα   στην  Βουλγαρία  με  το  ποσό  των  20  εκατομμυρίων δολαρίων.

Η  Τουρκία  έχει  δημιουργήσει  την  YENI  BATI  TRAKYA,την  «Νέα  Δυτική  Θράκη»,  οργάνωση  που  προετοιμάζει  την  αυτονομία  της Θράκης  Ελληνικής  και  Βουλγαρικής  σαν  «Νέα  Τουρκική  Δυτική  Θράκη». Στην  δεύτερη   Σύνοδο  της  YENI  BATI  TRAKYA,  τον  Μάρτιο  του  1995  στην  Σμύρνη  παρουσία  Υπουργών της  Τουρκίας παρουσιάστηκε   ο   «Χάρτης  της  Νέας  Θράκης»  που  περιλαμβάνει  την  Ελληνική  Θράκη  να  συνορεύει  δυτικά  με  ένα  άγνωστο  κράτος  που  το  ονομάζουν  στον  χάρτη  οι  Τούρκοι  «Μακεδονία»  και  την  Βουλγαρική  Θράκη  να  συνορεύει  με  ένα  κράτος  που  δεν  το  λένε  Βουλγαρία  αλλά  «Ροδόπη».

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ  ΖΗΤΗΜΑ

Πέραν  των  προβλημάτων  της  Τουρκίας  σε επίπεδο  εξωτερικής  πολιτικής  και  των  αδυναμιών  της,  ακόμα  μεγαλύτερο  είναι  το  εσωτερικό  ζήτημα  της  χώρας. Χωρίς  να  αναφερθούμε  σε  ειδικότερα  θέματα  σημειώνουμε   τον  Απελευθερωτικό   Αγώνα  των  Κούρδων  στην  Νότια  -Ανατολική  περιοχή  του  Τουρκικού  Κουρδιστάν,  τον  ανταγωνισμό  της  Σουνιτικής  πλειοψηφίας  με  την αίρεση (τάγμα)  των  Αλεβιτών,  αλλά  και  το  ζήτημα  της  κατάργησης  ήδη  από  την  εποχή  του  Μουσταφά  Κεμάλ    και  την  επανάσταση  των  Μεβλεβήδων  των  μουσουλμανικών  Ταγμάτων  των  Δερβίσιδων.

ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ «ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ»-ΠΑΝΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ

Το  μεγαλύτερο  πρόβλημα  που  πιθανόν  θα ανατρέψει  ολόκληρο  το  σχέδιο  της  Τουρκικής Παντουρανικής  και  Νέο-Οθωμανικής πολιτικής είναι  το  παγκόσμιο  φαινόμενο  του  Ισλαμικού φονταμενταλισμού  και  του  Πανισλαμισμού.

Η Τουρκία  θέλει  και  επιδιώκει  μια  Νέα Τουρκική  Οθωμανική  Αυτοκρατορία. Οι Άραβες,  κύρια  αυτοί, θέλουν ένα Νέο Ισλαμικό  Χαλιφάτο  στον Μουσουλμανικό  κόσμο.

Και  οι  δύο  αυτές  Πολιτικές  αναπτύσσονται  στον  χώρο  της  Μικράς  Ασίας,  της  Δυτικής  Ασίας, της   Μεσοποταμίας  και  της  Αραβικής   χερσονήσου. Η  Τουρκία  θα  συγκρουστεί  με  τον  Πανισλαμισμό  που  εξέθρεψε  από   την  εποχή  του  Ερμπακάν  ,του  Οζάλ  και  τώρα  του  Ερντογάν. Πολέμησαν  τον  «κοσμικό»  χαρακτήρα  του  Τουρκικού  κράτους. Αντικατέστησαν  τον  «Κεμαλισμό»  με  τον  Σουνίτικο  Ισλαμισμό. Εξέθρεψαν  το  «αυγό  του  φιδιού».