Έτσι η Ελλάδα είναι σε έναν ανταγωνισμό «λαθών» στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Αυτό κρατά εδώ και έναν αιώνα, μετά την επιτυχή για τον Ελληνισμό κατάληξη των Βαλκανικών πολέμων. Από τότε υπάρχει ο εσωτερικός «διάλογος» για το ποιος φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη για τις διαδοχικές ήττες στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Συνήθως και τελικά αποδίδουμε την ευθύνη όχι στον εαυτό μας και στην έλλειψη σχεδίου Εξωτερικής πολιτικής αλλά στον ξένο παράγοντα.
Έτσι επιλέξαμε τις εύκολες και ανέξοδες λύσεις του τύπου «φταίνε οι Αμερικάνοι ή το ΝΑΤΟ ή φταίει η ΕΟΚ των μονοπωλίων» και άλλες τέτοιες ανεύθυνες δικαιολογίες, που όμως δεν αλλάζουν τα πράγματα και εξακολουθούν να οδηγούν την Πατρίδα μας σε στραγγαλισμό στο Διεθνές πεδίο.
Το αληθινό είναι πως η Ελλάδα ακολουθεί την εξωτερική πολιτική που είχε τον 19ο αιώνα, ούτε καν τον 20ο αιώνα, και εξακολουθεί να υφίσταται σαν κράτος λόγω της παγκόσμιας συγκυρίας (ΟΗΕ-ΕΟΚ-ΝΑΤΟ) ή από σύμπτωση
ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΔΟΓΜΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Στην πραγματικότητα η Ελλάδα δεν έχει ένα «δόγμα εξωτερικής πολιτικής». Φοβάμαι πως αν ρωτήσεις έναν Βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου η ένα μέλος της Κυβέρνησης «ποία είναι η στόχευση της εξωτερικής μας πολιτικής» σήμερα και σε βάθος χρόνου θα σου απαντήσει με τα στερεότυπα «ανήκουμε στην Δύση, παράγοντας σταθερότητας στα Βαλκάνια κλπ» .
Αυτό όμως δεν είναι «εξωτερική πολιτική» αλλά πλαίσιο, ενώ η εξωτερική πολιτική πρέπει να έχει συγκεκριμένη πολιτική στόχευση στον χρόνο. Πριν όμως διατυπώσουμε σκέψεις για «ένα άλλο δόγμα εξωτερικής πολιτικής» είναι αναγκαίο σήμερα να αναφερθούμε στο Τουρκικό σχέδιο εξωτερικής πολιτικής.
«Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ»
Η Τουρκία ήδη από την Επανάσταση των Νεότουρκων του 1908 και την ανατροπή του Αμπντούλ Χαμίτ μόνο προσχηματικά έβαλε το δήθεν επαναστατικό πλαίσιο «Δικαιοσύνη- Ελευθερία- Ισότητα».
Στην πραγματικότητα ακολούθησε αυστηρά, στοχευμένα και βίαια την Κεμαλική ιδεολογία που εκφράστηκε με το γνωστό «η Τουρκία στους Τούρκους».
Έτσι η Τουρκία ήδη από το 1908, στην συνέχεια με τα γεγονότα των Βαλκανικών πολέμων του 1912-1913, του Παγκόσμιου πολέμου του 1914-1918 και ακόλουθα με την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 εφάρμοσε εσωτερικά αλλά και στο σύνολο της εξωτερικής της πολιτικής τον Παντουρανισμό, δολοφονώντας περισσότερα από 5.000.000 εκατομμύρια Ελλήνων, Ποντίων Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσύριων, Εβραίων κλπ και εξορίζοντας, απελαύνοντας ή διώκοντας περίπου 4.000.000. μη Τούρκους πολίτες της σημερινής Τουρκίας από την αρχέγονη πατρίδα τους.
Το 1927 η Τουρκία , μετά την «έξοδο» όλων των μη Τούρκων βρέθηκε με ομογενή Τουρκικό πληθυσμό 13,6 εκατομμυρίων . Όσοι μειονοτικοί παρέμειναν στην Τουρκία υπέστησαν και υφίστανται μια πολιτική διωγμών και ενσωμάτωσης. Ενδεικτικά αναφέρω την κατάργηση της ελεύθερης διοίκησης των Ελληνικών Ιδρυμάτων και τον διορισμό Τούρκου Επιτρόπου (Τεκ Μουτέβελη), την επιβολή τριπλάσιας φορολογίας στην ακίνητη περιουσία των αλλοεθνών (Βαρλίκ), την απαγόρευση 30 επαγγελμάτων στους Έλληνες, αλλά ακόμα περισσότερο την απαγόρευση της εθνικής καταγωγής στους Κούρδους, τους Αρμένιους τους Ασσύριους κλπ, οι οποίοι υποχρεωτικά αναγράφονται ως Τούρκοι.
Αυτή η λογική του Παντουρανισμού εκφράστηκε τελικά στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση μετά την Σφαγή του Ελληνισμού του Πόντου από τον Κεμάλ Ατατούρκ στις 13-8-1923 «επιτέλους, ξεριζώσαμε τους Έλληνες από τον Πόντο».
ΠΑΝΤΟΥΡΑΝΙΣΜΟΣ
Η Τουρκία μετά την «εκκαθάριση» των εθνικών μειονοτήτων εσωτερικά υιοθέτησε σαν δόγμα εξωτερικής πολιτικής τον «Παντουρανισμό ή Παντουρκισμό».
Στόχος της ήταν και εξακολουθεί να είναι η συνένωση, συνεργασία και συνείδηση των τουρκογενών κρατών, λαών και πληθυσμών υπό την κοινή ομπρέλα της Τουρκίας.
Έτσι η Τουρκία προχώρησε στην εφαρμογή της πολιτικής του Παντουρανισμού από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Σημειώνω την υπογραφή ανάμεσα στην Τουρκία και την Γιουγκοσλαβία του Τίτο συμφωνίας το 1954, με την οποία οι κάτοικοι της τότε Γιουγκοσλαβίας είχαν το δικαίωμα να καταγράφονται σαν «Τούρκοι» και να λαμβάνουν διπλή υπηκοότητα αν το επιθυμούσαν, γεγονός που έδωσε το δικαίωμα σε εκατοντάδες χιλιάδες Βαλκάνιων να καταγράφονται σήμερα σαν «Τούρκοι» στην Σερβία (Σαντζάκι), στην FYROM, στην Αλβανία, στο Κόσσοβο και στο Μαυροβούνιο.
Η ίδια Τουρκία ενώ αρνείται εσωτερικά οποιαδήποτε εθνική μειονότητα θεωρεί «Τούρκους» τους Ασσύριους στο Χαλέπι, τους Κούρδους ,τους Άραβες και τους Χαλδαίους στην Μοσούλη, τους Μουσουλμάνους, Πομάκους, Κατσίβελους και Ρομά στην Ελληνική Θράκη, τους μουσουλμάνους στην Ανατολική Ρωμυλία(Βουλγαρία) κλπ.
Επίσης δημιουργεί και χρηματοδοτεί «εθνικά τουρκικά πολιτικά κόμματα» όπου καταγράφει μειονότητες όπως στην Βουλγαρία, στην FYROM, στο Κόσσοβο, ακόμα και στην Ελληνική Θράκη (κόμμα Σαδίκ).
«ΜΟΥΧΑΤΖΙΡΗΔΕΣ»
Ενώ στην Ελλάδα βλέπουμε φοβικά τους πρόσφυγες στην Τουρκία οι πρόσφυγες αποτελούν το μεγαλύτερο όπλο για την ενδυνάμωση της χώρας .
Στην Τουρκία υπάρχει σταθερή πολιτική για τους πρόσφυγες (μουχατζίρηδες).
Έτσι η Τουρκία έφτασε σήμερα να έχει 78 εκατομμύρια κατοίκους εξαπλασιάζοντας τον πληθυσμό της σε έναν αιώνα, δημιουργώντας έναν νέο πληθυσμό «Νεότουρκων».
Ήδη τον Δεκέμβριο του 2015 η Τουρκία μετέφερε στην περιοχή του Βαν 2.000 «μουχατζίρηδες» από την Ανατολική Ουκρανία (Μεσχετίνοι), στους οποίους παραχώρησε σπίτια Κούρδων, γη και εργασία. Στις περιοχές των Κούρδων εν όψει της «τελικής εκκαθάρισης» των Κουρδικών πληθυσμών από το Τουρκικό Κουρδιστάν μεταφέρονται ακόμα Τάταροι της Κριμαίας, Τσετσένοι και Οιγούροι από την Κίνα για την ενδυνάμωση των πληθυσμών «τουρανικής» καταγωγής.
ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Τουρκία χρησιμοποιεί το «δημογραφικό» σαν όπλο. Ο τότε Πρωθυπουργός και μετά Πρόεδρος της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ πριν 30 χρόνια είχε δηλώσει στο ερώτημα αν θα γίνει πόλεμος ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα για τις Ελληνο-τουρκικές διαφορές στην Κύπρο και το Αιγαίο.
«Δεν χρειάζεται να προκαλέσουμε πόλεμο με την Ελλάδα, αφού οι πληθυσμιακές εξελίξεις των δύο λαών θα επιλύσουν το Κυπριακό και το Αιγαίο»
Τι κάνουν οι Τούρκοι σήμερα για το δημογραφικό τους «όπλο», πέραν της υποδοχής των «μουχατζίρηδων».
Με νόμο του 2009 χορηγούν Τουρκική υπηκοότητα, πέραν των «τουρκογενών» πληθυσμών όπου Γης και σε όσες σημαίνουσες προσωπικότητες Παγκόσμια διακρίνονται στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, στις Επιστήμες ,στην Οικονομία εφόσον το επιθυμούν και εφόσον κρίνονται ότι μπορούν να «βοηθήσουν το Τουρκικό έθνος».
Σε όλους αυτούς παρέχουν κίνητρα εγκατάστασης στην Τουρκία.
Ομοίως η Εθνική Βουλή με πρόταση του τότε Υπουργού Εξωτερικών και ήδη Πρωθυπουργού Νταβούντογλου κατήρτισε την «Χάρτα της Τουρκικής Ομογένειας» όπου καταγράφονται 160 εκατομμύρια Τούρκων και Τουρκογενών που αποτελούν διεθνή μηχανισμό υποστήριξης των Τουρκικών Συμφερόντων στον Κόσμο.
ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ
Η Τουρκία πλέον κινείται με όπλο τον Παντουρανισμό στην ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ως δόγμα εξωτερικής πολιτικής αλλά και «ζωής» . Ο «μεγαλοϊδεατισμός» δεν είναι μόνο ιδεολογία των Ελλήνων αφελών, αλλά κύρια είναι ιδεολογία και δόγμα της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής από την εποχή του Μουσταφά Κεμάλ, στην συνέχεια του Ινονού και τώρα του Ερντογάν, αλλά και κύρια του πατερναλιστικού Τουρκικού Στρατού.
Μοσούλη, Χαλέπι, Αιγαίο, Δυτική Θράκη, Βόρεια Θράκη, είναι μερικές από τις φανερές ή «αφανείς» ακόμα διεκδικήσεις της Τουρκίας.
Αυτό είναι το πλαίσιο της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής. Αυτήν την πολιτική η Τουρκία εξυπηρετεί σταθερά και σοβαρά τον τελευταίο αιώνα. Παρόλα αυτά η Ελλάδα έχει πιστεύω ισχυρές δυνατότητες Πολιτικής Νίκης απέναντι στην Τουρκία.
Αύριο αν έχω κέφι θα γράψω για τα προβλήματα της Τουρκίας και τις αδυναμίες της πολιτικής της, που αρνούμεθα βλακωδώς να εκμεταλλευτούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.