ΣΡΕΜΠΡΕΝΙΤΣΑ

 

Το Δικαστήριο της Χάγης καταδίκασε χθες τελεσίδικα τον Ράτκο Μπλάντιτς σαν υπεύθυνο για την μεγαλύτερη σφαγή  στην Ευρώπη μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σρεμπρένιτσα-Βοσνία: Ιούλιος του 1995.

8000 Βόσνιοι Μουσουλμάνοι στην πολιορκημένη τότε Σρεμπρένιτσα εκτελούνται μαζικά.

Ήταν όλοι άνδρες, γέροι και παιδιά.

Το 20% των κατοίκων τότε της Πόλης.

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ

Λίγο μετά ένα ταξίδι.

Στην Βοσνία.

Η συμφωνία του Ντέιτον έχει μόλις υπογραφεί.

Ντρίνα: Περνάς το ποτάμι από την Σερβία. Ένα κιόσκι που θεωρείται «συνοριακός σταθμός, μια κούτα τσιγάρα στον «άγρυπνο» φρουρό των συνόρων.

 

Περνάς αμέσως χωρίς άλλες διατυπώσεις στο Σβόρνικ.

Η περιφέρεια του Μπίρατς.

Σβόρνικ, μετά Βλασένιτσα, Μπράτουνατς, Σρεμπρενιτσα.

 

 «Samo sloga Srbina spasava»

Καμένα σπίτια, ανατιναγμένα, γκρεμισμένα.

Το ένα δίπλα στο άλλο.

Ερήμωση.

Όρθια μόνο εκείνα που στην πόρτα τους, στον τοίχο είχαν το «σημάδι»:

Ένας σταυρός, με το Κυριλλικό γράμμα C

Ένα «ς» γραμμένο τέσσερεις φορές. 

Το αρχικό «ς» του:

«samo sloga Srbina spasava»

«Μόνο η ενότητα σώζει τους Σέρβους».

Ήταν το μήνυμα στους στρατιωτικούς και τους παραστρατιωτικούς.

Δεν κάψανε μόνο τα σπίτια με τα «ς». Με το σύμβολο της Σέρβικης παρουσίας.

Όλα τα άλλα είχαν καταστραφεί.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ

Η «έξοδος» των Εβραίων από την Αίγυπτο.

Χιλιάδες χρόνια πριν.

Βάψαν τις πόρτες των σπιτιών με το αίμα του αρνιού.

Ήταν το μήνυμα στον Αρχάγγελο που «πήρε» τους πρωτότοκους γιούς των Αιγυπτίων.

Το αίμα του προβάτου έσωζε τα παιδιά των Εβραίων.

Και τώρα το ίδιο «μήνυμα».

Σημάδι στις πόρτες: «εδώ μένουν Σέρβοι».

Αλλά αυτή την φορά δεν ήταν «ο Αρχάγγελος».

Φωτιά, αίμα, καταστροφή, ξεκλήρισμα, γενοκτονία, ξερίζωμα.

Δεν ήταν ο Αρχάγγελος .Ήταν εγκληματίες, ντυμένοι πατριώτες που σκόρπισαν τον θάνατο.

Μέχρι την Σρεμπρένιτσα.

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ

Υπάρχει στην Σρεμπρένιτσα το «Ελληνικό στίγμα».

Στους σφαγείς της Σρεμπρένιτσα μετείχαν 40 έως 100 "εθελοντές εθνικιστές" που αργότερα έπαιξαν κεντρικό ρόλο στην εγκληματική «Χρυσή Αυγή».

Αυτοί οι αληταράδες παρέλασαν στην Σρεμπρένιτσα ως δήθεν εκπρόσωποι της Ελληνο-Σερβικής φιλίας και αλληλεγγύης.

Διατηρούσαν χώρο στρατοπέδευσης στην Βλασένιτσα και μετά το τέλος του πολέμου επανήλθαν στην Ελλάδα και αδίστακτα εμφανιζόντουσαν στα ΜΜΕ σαν «υπέρμαχοι της Πατρίδας και της Ορθοδοξίας».

Η Ελλάδα πρέπει να εκκαθαρίσει αυτό το στίγμα.

Ήδη οι «Μανάδες της Βοσνίας», αυτές που έχασαν τα παιδιά τους ,σους άντρες τους, στην σφαγή της Σρεμπρένιτσας κινούνται για την διερεύνηση των ευθυνών και της ανάμειξης Ελλήνων.

Η Ελλάδα οφείλει απέναντι στην Ιστορία της να το κάνει πρώτη.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1942: Η ΑΛΛΗ ΣΡΕΜΠΡΕΝΙΤΣΑ

Η σφαγή 8000 Μουσουλμάνων Βόσνιων το 1995.

Υπάρχει όμως η «άλλη Σρεμπρένιτσα».

Απρίλιος του 1942. Η Ναζιστική «Μαύρη Λεγεώνα Κροατών ΟΥΣΤΑΣΙ» καταλαμβάνει την Σρεμπρένιτσα.

3500 Σέρβοι συλλαμβάνονται και οδηγούνται στο Νοσοκομείο της Πόλης όπου τότε χρησιμοποιείτο σαν φυλακή.

Αρχηγός των Κροατών ο περιβόητος δολοφόνος Υπολοχαγός Κούρελατς.

Μέσα στην νύχτα και ενώ την επομένη οι Σέρβοι θα εκτελούντο οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι της Σρεμπρένιτσας επιτυγχάνουν την απελευθέρωση και την διάσωση των Σέρβων.

Ο τοπικός Ιστορικός Τζόρτζε Λαζάρεβιτς ανέδειξε με λεπτομέρειες αυτήν την «άλλη Σρεμπρένιτσα».

Οι Παππούδες των θυμάτων του 1995 έσωσαν από τον θάνατο τους παππούδες των θυτών το 1942, αλλά η μνήμη πνίγεται μέσα στον βάλτο του Εθνικιστικού μίσους και του νόθου πατριωτισμού.

ΠΙΣΩ  ΞΑΝΑ

Τώρα όσοι επέζησαν από την σφαγή της Σρεμπρένιτσα γυρίζουν πίσω ξανά.

Περίπου 5000 Μουσουλμάνες κύρια, γύρισαν πίσω.

Εγκαταστάθηκαν στην Μουσουλμανική γειτονιά του Ποσοτσάρι.

Εκεί συνάντησαν ξανά τους Άντρες, τα παιδιά, τα αδέλφια τους.

Στο μεγαλύτερο Νεκροταφείο ομαδικής ταφής:

Στο Ποτοτσάρι όπου έχουν ταφεί 6500 αναγνωρισμένοι και ταυτολογημένοι εκτελεσμένοι της Σρεμπρένιτσα.