ΤΩΡΑ ΔΙΑΒΑΖΩ

Επειδή οι επιστημονικές μου ενασχολήσεις θέλουν χρόνο, αυτή την περίοδο δε θα μπορέσω να απαντήσω ως γάιδαρος στα πολύκροτα άρθρα της δημοτικής πόρτας και του συγγραφέα που τα βράδια φοράει γόβες και ντύνεται κεφαλονίτισσα. Δεν μπορώ γιατί διαβάζω.

Αυτή την περίοδο διαβάζω μια εντυπωσιακή μελέτη του ψυχίατρου Μανώλη Πολυζόπουλου που αφορά την ψυχασθένεια και τα φάρμακα και αναφέρει μεταξύ άλλων: 

Ελάχιστοι από τους ψυχιατρικούς ασθενείς «είναι κρυμμένοι στα ψυχιατρεία». Οι περισσότεροι ζουν ανάμεσά μας και αυτό επιτυγχάνεται χάρις στα φάρμακα και τις υπόλοιπες θεραπευτικές μεθόδους που εφαρμόζονται. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις «αγχώδεις διαταραχές» και τις απλές καταθλίψεις, αλλά στις πολύ σοβαρότερες ψυχικές ασθένειες όπως η σχιζοφρένεια. Αυτό που δυστυχώς δεν μπορεί να κλειστεί διά παντός και ισοβίως στα ψυχιατρεία, είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι προκαταλήψεις της κοινωνίας!

Εξαιρετικό! Εξαιρετικό!