Πόλεμος
και εμπάργκο τότε στο Βελιγράδι.
Το
1994.
Βρέθηκα
εκεί.
Στα
μαγαζιά δεν υπήρχε ούτε βελόνι.
Ήταν
όμως όλα ανοικτά.
Πίσω από τα Ταμεία και τους πάγκους χαμογελαστές κοπέλες με
καλούς τρόπους να σε υποδεχτούν.
Ένιωθα
πως η Σερβία ήταν ένα έτοιμο τρένο που ήθελε μια ατμομηχανή να ξεκινήσει.
Ήταν
εκεί, όλοι στην θέση τους.
Τώρα
μου λένε:
«πώς
να ανοίξουμε, που δεν υπάρχουν πτήσεις, που δεν θα έρθουν τουρίστες, που…»
Θα
το κάνουμε όπως στο Βελιγράδι. Όπως οι Σέρβοι.
Θα
ανοίξουμε, θα κάτσουμε πίσω από την ρεσεψιόν, πίσω από το μπάρ, έτοιμοι, γελαστοί,
αποφασισμένοι.
Και
θα περιμένουμε.
Και
όλα θα γίνουν ξανά και όπως πρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.