Βλέπω κάτι «γεροντόφατσες» στο όριο της απελπισίας.
Τα πράγματα αλλάξανε δραματικά.
Αρνούμαι να αποδεχτώ την νέα «οπτική των γεγονότων».
Όχι δεν γεράσαμε, δεν αλλάξαμε και δεν θα αλλάξουμε ποτέ.
Ψάχνω τις παλιές φωτογραφίες από την Κομοτηνή και γράφω όπως στις παλιές Ελληνικές ταινίες:
«τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».
Διαγράφω την νέα σας όψη.
Σας βλέπω,σας θυμάμαι όπως ήμασταν τότε και σας αγαπώ έτσι και αλλιώς Θοδωρή, Γιώργο, Γιώργο, Κώστα, Βασίλη….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.