Κεφαλονίτης Όνος

Μια ατέλειωτη εκδρομή

ΛΗΞΟΥΡΙ 1942

«Ο Δοσίλογος» Σπύρος Μεγαλογένης

---------------

Τον Φλεβάρη του 2020 έγραψα για τον Σπύρο Ανδρέου Μεγαλογένη.

Έναν Ήρωα «με παντούφλες».

Δικάστηκε μετά την απελευθέρωση σαν μέλος του ΕΑΜ και φυλακίστηκε.

Οι «εθνικόφρονες» τον κατέταξαν στους Κομμουνιστές.

Και οι Κομμουνιστές στους δοσίλογους.

Τον καταδίωξαν εξ ίσου και οι δύο:

Οι μεν σαν προδότη της Πατρίδας, οι δε σαν προδότη του Λαού.

Πριν 30 χρόνια τον παρακάλεσα να τα γράψει στο χαρτί.

Δημοσιεύω σήμερα ένα γράμμα του «δοσίλογου» του «συνεργάτη» των Ιταλών.

Στην μνήμη του και στην μνήμη όσων «πολέμησαν» τον καταχτητή με μόνο όπλο την καρδιά, το φιλότιμο και το κουράγιο.

Όπως το έγραψε:

«Ο Πάυλος Παλημέρης ιδιοκτήτης ακινήτου με 2 μαγαζιά εις την Πλατείαν Ληξουρίου,το 1942 διατηρούσεν καφενείον εις την πλατείαν Ληξουρίου,έναντι της Εκλησίας Παντοκράτωρ.

Μίαν πρωίαν του 1942 έγεινεν έρευνα εις το καφενείον του από Ιταλούς λιμενοφύλακας υπό τον Ιταλόν υπαξιωματικόν Γκουίντο και ηύραν εις το κατζέλον του καφενείου όπου έβανε τας εισπράξεις του ένα περίστροφον των 7 φυσιγγείων καινουργές και πλήρες έτιμον προς χρήσιν.

‘Oταν είδεν τους Ιταλούς και άρχισαν την έρευναν κατόρθωσεν να δραπετεύση.

Οι Ιταλοί πήγαν εις το χωρίον Κουβαλάτα όπου κατοικούσεν ο Παύλος με τον αδελφόν του Νικόλαον Παλιμέρην και συνέλαβον την ηλικιομένην Μητέρα τους όπου ηύρον εις την κατοικίαν τους και την κρατούσαν υπό την απειλήν ότι εάν δε παρουσιασθή ο Παύλος την επομένην θα την εφόνευαν.

Το γεγονός αυτό είχε συνταράξη όλο το Ληξούρι.

Μετά την μεσημβρίαν της ιδίας ημέρας ήλθον εις τον αλευρόμυλον μου και με συνάντησαν οι δύο αδελφοί Παύλος και Νικόλαος Παλιμέρης εις τον αλευρόμυλον μου και με παρεκάλεσαν να επέμβω εις την υπόθεσιν και να τους παρουσιάσω εις την Διοίκησιν των Καραμπινιέρων Ληξουρίου,τους απήντησα ότι πηγαίνετε και να επιστρέψετε τας 6 η ώρα μ.μ.

Αμέσως εφόρεσα το καλύτερο μου κουστούμι και ενδεδυμένος καταλήλος πήγα ως επισκέπτης εις την καραμπινιερία Ληξουρίου όπου εστάθμευε τότε εις την διόροφον οικίαν Λαδά,ζήτησα συνάντησιν με τον Διοικητήν ονομαζόμενον Τόφολι τον οποίον είχα γνωρίση προιγουμένως κατά σύμπτωσιν εντός του πλοιαρίου που συνταξιδεύαμεν τότε της συγκοινωνίας Ληξουρίου Αργοστολίου

Έμεινα μαζί του μίαν περίπου ώραν και εσυζητούσαμεν διά θέματα των Ιταλών της Αβυσυνίας και του τότε Ιμπέριο Ιταλιάνο.

Κατόπιν παρελεύσεως μιάς ώρας τον ηρώτησα λέγων, διά κάποιον Παλιμέρην συζητήτε εις την αγοράν ότι βρήκατε πιστόλι;

Αμέσως τον είδα να αλάζη παρουσιαστικόν και με εκνευρισμόν μου απαντά μήπως γνωρίζεις αυτόν;

Του απάντησα όχι διότι και εγώ ήλθα εδώ όπως και σεις μετά απουσία μου εις το εξωτερικόν 20 χρόνια και δεν γνωρίζω τους ανθρώπους εδώ.

Αλάξαντες την ομοιλίαν και μετά την παρέλευσιν ενός τετάρτου της ώρας τον εχαιρέτησα και επέστρεψα εις τον αλευρόμυλον μου όπου…

«Κονιάκ αλ όβο»

….με περίμεναν ο Παύλος Παλιμέρης και ο αδελφός του Νικόλας,τους λέγω ότι τα πράγματα εις την καραμπινιερείαν είνε δύσκολα και καλήτερα να πάμε εις την διοίκησην των Φασιστών όπου εστάθμευαν τότε εις το Γηροκομείον.

Είς την είσοδον είτο 4 σκοποί θύρας τους είπα ότι θέλω να κάνω μίαν συνάντησιν ως επισκέπτης με τον Κον Διοικητήν, πράγματι ανέφεραν και με εδέκτηκε ο Κος Διοικητής, εις τους δε αδελφούς Παλιμέρη τους είπα και εκάθησαν εις ένα παγγάκι πλησίον εις την είσοδον και να περιμένουν.

Με εδέχθη εις το γραφείον του και εσηστήθην ως άνθρωπος του Ιμπέριο της Αβυσινίας.Συζητήσαμεν περί των εις Αβυσινίαν Φασιστών διάφορα και αρχίσαμεν τα πολιτικά περί Ντούτσε.

Μου επροσέφερεν κονιάκ με αυγό (κονιάκ αλ όβο)και αφού είπιαμεν σχεδόν μίαν φιάλην και αντελήφθην ότι ήτο άνθρωπος με την βίαν Φασίστας, του λέγω βρίκαν ένα πιστόλι εις το καφενείον,ενός ονόματι Παλιμέρης.

Μου απαντά νε το γνωρίζω αυτό και ζητούμεν να τον συλάβουμε.

Του απαντώ ότι σας τον έφερα να σας τον παραδόσω αλλά ο άνθρωπος αυτός είναι αθώος διότι η υπόθεσις έχει ως εξής…

Η Γατότρυπα

…Εδώ εις τα μαγαζιά συνιθίζουν και φτιάχνουν μίαν τετράγωνην τρίπαν εις τας θύρας των μαγαζιών διά να εισέρχοντε τα βράδια οι γάτες (γατότρυπα)και κάποιος εχθρός του, του πέταξε το πιστόλι αυτό από την γατότρυπα μέσα εις το μαγαζί του διά να του κάνη κακόν και αυτός την πρωίαν όπου άνοιξε το μαγαζί του βρήκε το πιστόλι αυτό και το έβαλεν εις το κατζέλο όπου έβαζεν τας εισπράξεις του διά να το παραδώση αλλά δεν επρόλαβεν όπου έγινε η έρευνα, όταν δε είδε τους λιμενοφύλακας επειδή δεν εγνώριζε την γλώσαν να συνενωηθή εδίλιασεν και εδραπέτευσεν.

Απάντησις. Καλά την σκέφτηκες να φτιάξουμε εμείς την ανάκρησιν.

Αφού εφτιάξαμεν την ανάκρησιν με το άνωθι περιεχόμενον εξήλθαμεν διά να παραλάβη τον ζητούμενον Παύλον Παλημέρην και εξερχόμενοι βρίκαμεν μόνον τον αδελφόν του Νικόλαον Παλημέρην καθήμενον εις το πανγγάκι ο οποίος μου λέγει…

Ο Διαβάτης του δρόμου

…Πέρασεν ένας απ΄έξω είπεν εις τους σκοπούς ότι αυτός είναι ο Παλημέρης όπου ζητάτε και τον συνέλαβαν και τον πήραν μέσα.

Το διερμήνευσα αυτό εις τον Διοικητήν ο οποίος φωνάζει αμέσως.

Μην τον πειράξετε.

Και συγχρόνως λέγει εις τους σκοπούς.

Ενας άνθρωπος ήλθεν διά να σώση έναν άνθρωπο και άλος πέρασε διαβάτης του δρόμου και τον πρόδοσε. 

Τους έστειλαν τότε εις το Αγρίνιον και έγεινεν η δίκη και βγήκε αθώος.

(όμως ο Παυλος Παλημέρης ανήκει εις την άκραν δεξιάν παράταξιν και δεν ήλθον όταν εγώ ήμουν εις τας φυλακάς είτε καν να με επισκευθούν. Αυτός είναι ο άνθρωπος ο σημερινός.)

Ο γράψας Σπύρος Ανδρέου Μεγαλογένης»