Ήταν καμιά 15αριά νέα παιδιά,αγόρια και κορίτσια,σε καφέ-μπαρ στην Σκάλα.
Και εγώ στην μέση ως “μαϊντανός”.
Τα θέματα συζήτησης τους ήταν γιά μένα
“φρικώδη”.
Αυτοκίνητα,μοντέλα κινητών, κ.λπ.
Νόμιζα οτι βρισκόμουν ανάμεσα σε μιά ομάδα
Κινέζων που μιλούσαν την γλώσσα των Μανδαρίνων.
Σκέφτηκα να αλλάξω την “ατζέντα” συζήτησης:
“Ρε ποίος είναι Δήμαρχος Σάμης;”ρώτησα.
Ξύλιασα!
“Υπάρχει Δήμος Σάμης;Τι είναι αυτό;”
Κάποιος μου λέει: “Ο Θεόφιλος!”
Μετά από λίγο και αφού είχανε όλοι πεθάνει από
τα γέλια και εγώ από τα κλάματα πετιέται ένας:
“Δρακουλόγκωνας!”
Μπράβο λέω,να ένας τουλάχιστον που ασχολείται
με τα βασικά.
“Είσαι ωραίος .Ο μόνος που το ξέρει” τον επιβράβευσα.
“Όχι το αναζήτησα στο κινητό” μου λέει και
πράγματι άρχισε να διαβάζει από το κινητό του ανακαλύπτοντας την Σάμη όπως ο
Κολόμπο τηνΑμερική.
Τα πράγματα είναι χειρότερα.
Μας έχουν γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια
τα νέα παιδιά.
Μας έχουν γράψει δικαίως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.