Προσωπικά υποστηρίζω την Ελληνική κυβέρνηση, όχι αυτήν την κυβέρνηση ειδικά, αλλά κάθε Ελληνική κυβέρνηση, ακόμα και αυτήν που δεν ψήφισα, σε διεθνείς διαπραγματεύσεις.
Ανήκω στο δημοσκοπικά μετρημένο 83% των Ελλήνων που υποστηρίζουν την προσπάθεια της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις.
Στις διεθνείς όμως σχέσεις τίποτα δεν είναι ένα «ναι» η ένα «όχι». Δεν υπάρχει η λογική του «όλα» η «τίποτα».
Το Διεθνές Δίκαιο και οι διακρατικές συμφωνίες είναι ένα δίκτυο αμοιβαίων υποχωρήσεων και συμπτώσεων .
Δεν υπάρχουν αυτόματες συμφωνίες. Πρώτα συμφωνείς σε ένα γενικό διεθνές πεδίο και μετά συζητάς ένα προς ένα τα επιμέρους θέματα.
Αυτό απαιτεί χρόνο και υπομονή. Δεν είμαι βέβαιος ότι οι κυβερνόντες έχουν αυτά τα δύο στοιχεία.
Δεν είμαι βέβαιος ότι γνωρίζουν το ορθά λεγόμενο ότι «η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία μέρα».
Η ΜΠΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΞΕΔΡΑ
Είναι πιθανό η Κυβέρνηση, μπροστά σε ένα αδιέξοδο που θα βρεθεί και που δεν θα μπορεί να διαχειριστεί, να «πετάξει την μπάλα στην εξέδρα».
Να μην αναλάβει δηλαδή την πολιτική ευθύνη.
Να αναθέσει την εξωτερική αλλά και την οικονομική πολιτική της χώρας στις «πλατείες», στον επιστρατευομενο σε τέτοιες περιπτώσεις «λαό».
Τουτέστιν να προκαλέσει δημοψήφισμα.
Αλλά αυτό δεν θα είναι υπεύθυνο, δεν θα είναι δημοκρατικό, αντίθετα θα είναι άθλια ανεύθυνο και αντιδημοκρατικό.
Σε αυτήν την περίπτωση ο Γιώργος Παπανδρέου θα έχει δικαιωθεί με καθυστέρηση 4 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.