Ο Νίκος Σουρής δεν ήταν εκεί. Ούτε ο Δημήτρης ο Κουγιανός, ο Μήτσος ο Αντωνάτος…η Νίκη, η Ευτυχία.
Αυτοί που ήταν, έχουν γεράσει μα το χειρότερο είναι πως έχουν αλλάξει.
Η Ιστορία είναι βέβαιο πως δεν γράφεται δύο φορές, είναι μοναδική αλλά έχει τις διαφορετικές της «αναγνώσεις».
Πήγα με επίγνωση.
Με πρόθεση να υποστηρίξω συνειδητά την καλή προσπάθεια του Μάκη Καππάτου (Λωλή) που παλεύει, όχι για την αναβίωση του αδύνατου.
Αλλά για την δημιουργία του νέου.
...ΣΑΝ ΜΙΑ ΖΩΝΗ
Υπάρχουν στην Κεφαλονιά πολλοί νέοι δημιουργοί. Μουσικοί, καλλιτέχνες, άνθρωποι του λόγου. Το «kuro siwo» μπορεί να είναι μια «σκηνή» παρουσίασης και φιλοξενίας αυτής της τοπικής πολιτιστικής παραγωγής όπως για χρόνια ήταν ο «Αστραίος».
Αυτό μπορεί να γίνει με όρους επαγγελματισμού και κέρδους γιατί στην εποχή μας «τα προς το ζην» είναι αναγκαία για το ζην.
Μέχρι τότε μπορούμε να πίνουμε εκεί καλό καφέ με καλούς φίλους, ακούγοντας μουσική, συζητώντας για τόπους μακρινούς, χρόνους μαγικούς και ανθρώπους σπουδαίους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.