Δεν ξέρω από πού μπορείς να δεις πιο καθαρά «το προσφυγικό».
Παρακολουθώ σήμερα τι συμβαίνει στα σύνορα μας στον Έβρο. Έχω άποψη για τον ρόλο της Τουρκικής Κυβέρνησης και την Τουρκική πολιτική.
Αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ πως απέναντι μας εκτός από τα ύποπτα ή εγκληματικά στοιχεία υπάρχουν κύρια Άνθρωποι δυστυχείς, γυναίκες, μωρά, νέα παιδιά, ηλικιωμένοι, πεινασμένοι, διωγμένοι.
Βεβαίως θα υπερασπίσουμε την Πατρίδα, αλλά οφείλουμε πάντα να το κάνουμε σαν Έλληνες τιμώντας τον Ανθρωπισμό και την Ιστορία μας.
Εγώ βλέπω τα πράγματα ίσως επηρεασμένος από το Σιδηρώ, ένα χωριό, Πομακοχώρι, στο τέλος της διαδρομής προς την Βουλγαρία, 20 χιλιόμετρα από το Σουφλί.
Ανεβαίνοντας με κατεύθυνση την Ροδόπη, περνάς ένα καταπληκτικό πέτρινο γεφύρι και μέσα σε δάση και ποτάμια βλέπεις το Σιδηρώ, σε ένα τοπίο που θα μπορούσε να είναι μαγικό.
Οι 500 περίπου κάτοικοι είναι στην πλειοψηφία του Πομάκοι, άνθρωποι φιλόξενοι Κιζιλμπασήδες.
Σχεδόν κάθε μέρα όμως στο Σιδηρώ «έχουνε κηδεία».
Εκεί έχουν στηθεί 3 νεκροταφεία όπου ενταφιάζονται «οι ανώνυμοι νεκροί του ποταμιού».
«Τους μαζεύουν από το ποτάμι και τους θάβουν στο χωριό»
Άγνωστοι, ανώνυμοι, άτυχοι.
Πάνω από 500 «μνήματα» στο Σιδηρώ.
Παιδιά που δεν έζησαν, γυναίκες που δεν γέννησαν, νέοι που δεν παντρευτηκαν, οικογένειες που διαλύθηκαν.
Στο Σιδηρώ.
«Στα ανώνυμα μνήματα».
Το «προσφυγικό» μπορείς να το δεις καθαρά μόνο .
Από το Σιδηρώ. Από κει μπορεί να ατενίσεις πιο καθαρά τον Έβρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.