Να κάνω ένα προγραμματισμό.
Τι έχω να κάνω μόλις τελειώσει η καραντίνα.
Λοιπόν.
Να πάω στο Βελιγράδι να ακούσω βιολιά και χάλκινα στην Σκαντάρλια.
Να πάω να γράψω τον Θεόφιλο σε ένα πρόγραμμα Λογοθεραπείας, μου έχει σπάσει τα νεύρα που μιλάει «από μέσα του» αδικώντας όσα γίνονται και τον ίδιο.
Να πάω στο Ληξούρι να δώσω ένα κατακέφαλο στον Σπυρογιάννη τον Περδίκη.
Να πάω να δω την πρώτη πρόβα του «Μπάλου».
Μου έχει λείψει η όψη του Χορού.
Τα δεμένα χέρια, η κίνηση, η μουσική.
Να πάω στην Ταβέρνα με την οικογένεια μου.
Όλη την οικογένεια μου.
Να πάω για ψάρεμα.
Να δω πως «κρατάνε» οι συνεργάτες μου, οι φίλοι, όσοι εργάζονται για μας που συμβαίνει να είναι και τα δυό «φίλοι και συνεργάτες».
Να κάτσω κάτω από τον Ήλιο και να βλέπω μακριά το Φως και το Μέλλον της Πατρίδας.
Μα πιο πολύ
Να μην ξεχάσω.
Όσους έδωσαν την Μάχη.
Από την πρώτη Γραμμή για μένα και για όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.