26 Ιουλίου 1822. Δερβενάκια.
Ήταν
σαν σήμερα και τα γεγονότα είναι γνωστά.
Ο
Λαός μας τα γεγονότα τα κατέγραψε και τα περιέγραψε με το «Δημοτικό Τραγούδι».
Αντιγράφω:
«Του
Δράμαλη.
Φύσα
μαΐστρο δροσερέ κι αέρα του πελάγου
Να
πας τα χαιρετίσματα΄ς του Δράμαλη τη μάννα.
Της
Ρούμελης οι μπέηδες,του Δράμαλη οι αγάδες
΄ς
το Δερβενάκι κείτονται΄ς το χώμα ξαπλωμένοι.
Στρώμα
΄χουνε την μαύρη γης,προσκέφαλο λιθάρια
και γι’απανωσκεπάσματα του φεγγαριού την λάμψη.
Κι
ένα πουλάκι πέρασε και το συχνορωτάνε
«πουλί
πως πάει ο πόλεμος,το κλέφτικο ντουφέκι;»
-Μπροστά
πάει ο Νικηταράς,πίσω ο Κολοκοτρώνης
Και
παραπίσω οι Έλληνες με τα σπαθιά στα χέρια.
Γράμματα
πάνε κι έρχονται των μπέηδων τα σπίτια.
Κλαίνε
τα’ αχούρια γι άλογα και τα Τζαμιά για Τούρκους
Κλαίνε
μανούλες για παιδιά,γυναίκες για τους άντρες».
Καταγραμμένο
από τον Νικόλαο Πολίτη, τον Ιδρυτή της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας.
Λόγω
της ημέρας.
Κανείς
δεν μπορεί να περιγράψει καλύτερα ένα γεγονός από το Δημοτικό Τραγούδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.