ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΗΛΙΑΣ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ

Έχω την μεγάλη τιμή να είμαι συνομιλητής αρκετών παιδιών 18 ετών, παιδιών που τελειώνουν τώρα το Λύκειο και υφίστανται την ψυχική συντριβή των «Πανελλήνιων».

Πρόκειται για μια εξαιρετική γενιά, υψηλής μόρφωσης.

Χθες βγήκε η βαθμολογία των «Πανελληνίων».

Ένα ηλίθιο σύστημα «εξετάσεων» που στρεβλώνει τις ικανότητες και τις γνώσεις.

Θα πω με καθυστέρηση ετών προς αυτή την άξια γενιά:

«ευτυχώς ο Ηλίας δεν πέρασε».

Πήγαινα  στο εξατάξιο τότε γυμνάσιο στο Πρώτο Γυμνάσιο Πλάκας.

Συμμαθητές μου πολλοί γνωστοί σήμερα καλλιτέχνες, πολιτικοί, επιστήμονες.

Καλύτερος φίλος μου στο Γυμνάσιο  ο Ηλίας.

Δώσαμε εξετάσεις ,περάσαμε όλοι, εκτός από τον Ηλία που είχε δώσει για Νομική.

Στενοχώρια: «θα ξαναδώσω» μου λέει.

Έκανα αγώνα να τον μεταπείσω.

Ο Ηλίας ήταν στην πραγματικότητα ένας ανελέητος «βασανιστής» μου. 

Καθόταν στο πιάνο και έπαιζε με τις ώρες:

«Εντβαρντ Γρήγκ». Όλη μέρα Γρηγκ.

Με κάρφωνε σε μια καρέκλα και μου έπαιζε. Δεν μου άφηνε περιθώρια να δραπετεύσω. Ήμουν ο πιστός ακροατής του.

«Μην ξαναδώσεις. Η Μουσική είναι ο δρόμος σου».

Και ήταν.

Ευτυχώς ο Ηλίας δεν πέρασε στην Νομική.

Αναφέρομαι στον λατρεμένο φίλο μου τον Αρχιμουσικό, τον Προϊστάμενο Ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τον Διευθυντή Ορχήστρας της Μουσικής Ακαδημίας του Βερολίνου,

Τον Ηλία Βουδούρη.

Υπάρχει μπροστά σε κάθε νέο παιδί ένας δρόμος.

Ο δικός του δρόμος.

Αρκεί να τον περπατήσει.