«Είσαι περίεργος, τι ζητάς;» μου είπε ένας από τους κύριους
εκπροσώπους της Δημοτικής Αρχής.
«Να
μου φερθείτε σαν να ήμουν τραπέζι» του απάντησα.
Να
περπατήσω από το πεζοδρόμιο δεν μπορώ στο Αργοστόλι γιατί παντού είναι
τραπέζια.
Στην
παραλία δεν έχω θέση γιατί και εκεί τραπέζια.
Στις
ράμπες ΑΜΕΑ τραπέζια.
Στα
παρκινγκ στο ελικοδρόμιο και στο κολυμβητήριο, τραπέζια.
Στην
πλατεία ,τραπέζια.
Τους
πολίτες τους έχετε γραμμένους στα παλιά σας τα παπούτσια.
Λατρεύετε
τα τραπέζια.
Θέλω
να μου φερθείτε σαν «τραπέζι»
Θέλω
να έχω τα ίδια δικαιώματα με τα τραπέζια.
Θέλω
να έχω τις ίδιες ελευθερίες με τα τραπέζια.
Δεν
θέλω να είναι πολίτης και δημότης της Πόλης σας.
Θέλω
να είμαι ένα ελεύθερο «τραπέζι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.