Ανέβαινα για την Σχολή. Ήμασταν μέσα στην χαρά όταν συνέβη .Απέναντι μου καθόταν μιά Κυρία με ένα μωράκι και το τάιζε. “Έχασα το μωρό μου” άρχισε να φωνάζει. Της είχε φύγει το μωρό από τα χέρια.
Αρχίσαμε να ψάχνουμε. Μετά από λίγο
βρήκα το μωράκι κάτω από ένα κάθισμα. Ήταν καλά .Έσπασα το τζάμι και τους
βγάλαμε το μωρό με την μάνα του”.
“Εμπρός Νεολαία σπουδάζουσα Εμπρός, Εμπρός”
Κατάλαβα ότι την σκαπούλαρα. Ήμουνα στο
6ο βαγόνι. Βγήκα. Πήρα τηλέφωνο την Μάνα μου.”Φύγαμε από τις γραμμές αλλά είμαι
καλά” της είπα .Σκέφτηκα να απομακρυνθώ αλλά μετά είδα την φωτιά και πήγα
μπροστά. Πέρασα το βαγόνι 5 και το 4.Βγάζαμε όσους μπορούσαμε .Έφτασα στο
βαγόνι 3.Εκεί ήταν όλα δύσκολα .Βγάζαμε κόσμο με τα χέρια. Όταν ήρθαν οι ΕΜΑΚ
τους λέγαμε που να πάνε γιατί ξέραμε που ήταν ανθρώποι”
“Εμπρός Νεολαία σπουδάζουσα Εμπρός, Εμπρός”
Ερχόταν η φωτιά προς το μέρος μας. Δεν
υπήρχε τρόπος να φύγουμε παρά μόνο από το παράθυρο. Σπάσαμε το τζάμι αλλά ήταν
ύψος 4 μέτρα μέχρι το έδαφος.Πετάξαμε ότι βαλίτσες βρήκαμε γιά να πέσουμε στα
μαλακά. Φύγανε πρώτα αυτοί που είχανε προτεραιότητα. Οι τραυματίες.
Μετά πηδήξαμε και εμείς τελευταίοι
.Βγάλαμε καμιά δεκαριά από το παράθυρο.
“Εμπρός Νεολαία σπουδάζουσα Εμπρός, Εμπρός”
Ήταν μια κοπέλα, η
Ευγενία, μισοσκεπασμένη με λαμαρίνες.
Ήταν με το αγόρι της που της φώναζε να
κάνει κουράγιο και τώρα θα την βγάλουμε. Δώσαμε μάχη .Ήταν δύσκολο.
Στο τέλος την βγάλαμε με τα χέρια. Ήταν
καλά. Πηδήξαμε από το παράθυρο”
“Εμπρός Νεολαία σπουδάζουσα Εμπρός, Εμπρός”
Σε
ουρές εκατοντάδων μέτρων περιμένουν μέσα στην βροχή χιλιάδες φοιτητές
και νέοι γιά την προσφορά αίματος .Ανακοινώθηκε από το Υπουργείο ότι
συγκεντρώθηκαν 8500 μονάδες αίματος σε μία ημέρα και υπερκαλύφθηκαν οι ανάγκες
των νοσηλευομένων.
“Εμπρός Νεολαία σπουδάζουσα Εμπρός, Εμπρός”
Ξεκίνησα να γράψω μετά τα Τέμπη.
Ξεκίνησα 100 φορές αλλά τίποτα δεν
μπορούσε να γραφεί.
Νιώθω όμως πως δεν είναι όλα μαύρα.
Η τραγωδία, τραγωδία κύρια για την
σπουδάζουσα γενιά, ανέδειξε και την ποιότητα,το σθένος, τον αγώνα, την αγωνία και
τα χαρακτηριστικά της ίδιας της:
Σπουδάζουσας Γενιάς.
Τα παιδιά που πάλεψαν εκεί.
Που πάλεψαν πρώτοι.
Έτσι τα έζησαν, έτσι τα είπαν χωρίς να
αναζητούν αναγνώριση από κανένα.
Είναι ένα αντικατοχικό Ιρλανδέζικο
τραγούδι: Το Sam Song.
Τραγούδι μετά του Αμερικάνικου
εμφυλίου.
Το “δανείστηκε” η Ελληνική
Αντίσταση”. Το τραγούδι στον Λόρδο Μπάιρον:
“...Εμπρός Νεολαία Σπουδάζουσα
Εμπρός,Εμπρός.
Εμπρός στον Αγώνα τα νιάτα μας
Εμπρός,Εμπρός
Δημοκρατία,Ελευθερία
Καινούργια ημέρα
Γνώση και προκοπή...”
Τα γράφω με το βλέμμα στην
“Καινούργια ημέρα”
Αυτό δεν θα αλλάξει. Πάντα θα υπάρχει
καινούργια μέρα.
Ο Ήλιος θα βγει ξανά αύριο.
Και το φεγγάρι.
Στην Πανσέληνο του Μαρτίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.