ΡΕ ΤΙ ΕΙΝ' ΤΟΥΤΟΙ ;;;

Δεν μπορούν να κλείσουν το στόμα τους με τίποτα τα στελέχη της κυβέρνησης...

Εχουν επιδοθεί σε ένα καθημερινό ρεσιτάλ βλακείας, ανευ προηγουμένου. 

Τελευταίο παράδειγμα ο πατριώτης μας Υπουργός Επικρατείας για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου και σύμβουλος του κ. Τσίπρα, κ. Αλέκος Φλαμπουράρης. 

Είπε ο αθεόφοβος στην τηλεόραση για το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και με αφορμή το ζήτημα των Γερμανικών αποζημιώσεων, οτι:

"Εκτός των Αυστριακών και των Πολωνών, που ήταν σύμμαχοι των Ναζί, όλη η υπόλοιπη Ευρώπη υπέφερε" 

Και εντάξει οι Αυστριακοί, μπορεί να είχαν "μόνο" 320.000 νεκρούς, αλλά είναι Γερμανοί στην ουσία, οπότε ας υποθέσουμε για χάρη της συζήτησης οτι δεν "υπέφεραν" με τον τρόπο που το εννοεί ο Υπουργός.

Αλλά κ. Φλαμπουράρη, είναι όνειδος να λέγονται δημοσίως τέτοια πράγματα από Έλληνα Υπουργό για τους Πολωνούς. Αν οι Πολωνοί δεν υπέφεραν, ποιός υπέφερε;

Η Πολωνία ήταν η πρώτη χώρα στην οποία εισέβαλλε η Ναζιστική Γερμανία, μαζί με τη Σοβιετική Ένωση το Σεπτέμβριο του 1939. Ναζί και Σοβιετικοί διαμέλισαν την Πολωνία, κατόπιν σχεδίου και μετά από σχετική συμφωνία που είχαν, το γνωστό σύμφωνο Ρίμπεντροφ-Μολότοφ.

H Πολωνία σε όλη τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, είχε τουλάχιστον 4,5 εκατομμύρια νεκρούς, με άλλους υπολογισμούς να ανεβάζουν αυτό το νούμερο στα 6 εκατομμύρια. Η πρωτεύουσα Βαρσοβία ισοπεδώθηκε από αεροπορικούς βομβαρδισμούς των Γερμανών. 

Οι κατα τον υπουργό "σύμμαχοι των Ναζί" Πολωνοί, όχι μόνο αντιστάθηκαν γενναία, αλλά δεν παρέδωσαν τα όπλα πολεμώντας απέναντι σε δυο παγκόσμιες υπερδυνάμεις. Μόνο κατά τη διάρκεια της εισβολής, οι Πολωνοί είχαν 60.000 νεκρούς στρατιώτες και άλλοι 650.000 αιχμαλωτίστηκαν και στάλθηκαν στη Γερμανία και την ΕΣΣΔ. Ο απίστευτος αριθμός 150.000 απλών πολιτών είτε εκτελέστηκε, είτε σκοτώθηκε από βομβαρδισμούς, μόνο μέσα σε αυτό τον ένα μήνα της εισβολής. 

Η Πολωνία παρότι διαμελίστηκε, ποτέ δεν παραδόθηκε επίσημα. Όσες στρατιωτικές μονάδες κατάφεραν να περάσουν τα σύνορα και να ξεφύγουν, συνέχισαν τον πόλεμο με τους συμμάχους αλλού στην Ευρώπη, ενώ η αντίσταση μέσα στην Πολωνία ήταν από τα μεγαλύτερα "υπόγεια" αντιστασιακά κινήματα στην ιστορία του ανθρώπου, με τουλάχιστον 350.000 μέλη.

Αν στην Ελλάδα έχουμε τα γνωστά μαρτυρικά χωριά, όπως το Δίστομο, το Δοξάτο και τα Καλάβρυτα, στην Πολωνία έχουν πάνω από 300 τέτοια χωριά που καταστράφηκαν εκ θεμελίων και ο πληθυσμός εκτελέστηκε.

Η Γερμανία και η ΕΣΣΔ προσπάθησαν να εξαλείψουν την Πολωνία και το λαό της. Την Άνοιξη του 1940, οι Σοβιετικοί και οι μυστικές υπηρεσίες του Στάλιν, συγκέντρωσαν και εκτέλεσαν πάνω από 20.000 Πολωνούς, στο δάσος του Κατύν, κοντά στο Σμολένσκ. Όλη την πνευματική, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Πολωνίας: πολιτικούς, αξιωματικούς του στρατού, αστυνομικούς διευθυντές, κρατικούς υπαλλήλους, επιχειρηματίες, δικηγόρους, καθηγητές πανεπιστημίου, επιστήμονες, συγγραφείς...

Ως Έλληνες θέλουμε και δικαιούμαστε οι άλλοι λαοί να σέβονται την αντίστασή μας, τις θυσίες μας και την καταστροφή που υπέστη η χώρα μας στον πόλεμο αυτό. Ας σεβόμαστε όμως και τους άλλους λαούς. Ο κ. Φλαμπουράρης ως μπαρμα-Αλέκος σε κάποιο καφενείο της Κουμουνδούρου μπορεί να λέει οτι θέλει, ως Υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης όμως όχι. Εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό.

Ακόμα και αν ο Υπουργός και στενός σύμβουλος του κ. Τσίπρα είναι ανιστόρητος, πράγμα απαράδεκτο για κάποιον που συμβουλεύει τον Πρωθυπουργό, πρέπει να είναι πιο προσεκτικός. Πως θα αισθανόμασταν εμείς, αν ένας Πολωνός Υπουργός είχε πει κάτι ανάλογο για την Ελλάδα; 

Αν θέλει να βρει σωνει και καλά συνεργάτες των Ναζί, θα μπορούσε να αναφέρει λαούς όπως οι Ούγγροι, οι Κροάτες, οι Βούλγαροι, οι Ρουμάνοι και άλλες χώρες που για πολιτικούς λόγους, διάλεξαν να συμμαχήσουν με τη Γερμανία τότε.

Δυστυχώς μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται οτι στην κυβέρνηση υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σε θέσεις υψηλής ευθύνης, με επίπεδο πολύ χαμηλότερο του αναμενομένου. 

Και αν για τους διάφορους "Καμμένους" ήταν λίγο-πολύ γνωστό, τώρα μαθαίνουμε και πρόσωπα "κρυμμένα" μέχρι πρότινως.



ΑΣΠΡΟ-ΜΑΥΡΟ

Δυστυχώς έχει επικρατήσει ένας δημόσιος διάλογος για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, στον οποίο λίγο-πολύ, οι σημερινοί Γερμανοί εξισώνονται συλλήβδην με τους Ναζί, πράγμα που αδικεί και μειώνει και το πιο σωστό επιχείρημα ενάντια στη στάση τους, ως η πιο ισχυρή από τις χώρες που δανείζουν την Ελλάδα.

Έχει επικρατήσει ένας δημόσιος διάλογος σύγκρουσης μεταξύ ενός απόλυτα διαβολικού κακού και ενός αξιακά εξ'ορισμού ανώτερου καλού, όπου η μια πλευρά έχει πάντα δίκιο και η άλλη πάντα άδικο. Ο Σόιμπλε και η Μερκελ εμφανίζονται ως πρόσωπα που κινούνται με προσωπικές εμπάθειες, σαν να επρόκειτο κάποιος άλλος Γερμανός υπουργός οικονομικών ή Γερμανός Καγκελάριος να είχαν διαφορετική στάση στο ζήτημα.

Μια κατάσταση που θυμίζει αδιέξοδες συζητήσεις Παναθηναϊκών-Ολυμπιακών. Όπως δηλαδή έχει εκπαιδευτεί να σκέφτεται και να αντιδρά ο μέσος Έλληνας πολίτης: Άσπρο-Μαύρο... Γκρίζο δεν υπάρχει.

Η Ελλάδα αν μπορεί να διεκδικήσει πολεμικές αποζημιώσεις, οφείλει να το κάνει πάνω σε στέρεα νομική βάση, οχι με κραυγές.

Υπάρχει κάποιο νόημα να συζητάμε δημόσια στην τηλεόραση, για το ποιος ήταν με τους Ναζί στον πόλεμο και ποιος οχι; Αυτές οι συζητήσεις και οι πληγές, έκλεισαν με πολύ πόνο στην Ευρώπη πριν 60 χρόνια, γιατί οι λαοί της ηπείρου αποφάσισαν να κοιτάξουν στο μέλλον και οχι σε ένα παρελθόν γεμάτο πόλεμο και αίμα.

Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να επαναφέρει αυτή τη συζήτηση στο δημόσιο διάλογο. Τουλάχιστον ας την κάνει σωστά και όχι με τέτοιες μπαρούφες, όπως του κ. Φλαμπουράρη.

Πρέπει επιτέλους όμως να μιλήσει στην τηλεόραση ή όπου αλλού θέλει και για το σχέδιό της, προκειμένου να βρουν δουλειά όλοι αυτοί οι άνεργοι άνθρωποι στην Ελλάδα, που δεν μπορούν να προσληφθούν στην ΕΡΤ...