ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Έφτασαν μέσα στο Πάσχα στην Κεφαλονιά. 47 Άνθρωποι από την Συρία, το Ιράκ και αλλού. Άντρες, Γυναίκες και Παιδιά. Ανέστιοι, φυγάδες, διωγμένοι.

Προσέτρεξαν οι ενσυνείδητοι, η Περιφέρεια με τον Παναγή Δρακουλόγκωνα, οι Πρόσκοποι, οι Σαμαρείτες, το Εργατικό Κέντρο, οι απλοί κανονικοί Άνθρωποι.

Οι του Δήμου απείχαν «κατά συνείδηση». Δεν είχαν χρόνο να ασχοληθούν.

Συνέπεσε το ζήτημα των προσφύγων με την άφιξη του αοιδού Στέλιου Διονυσίου και προφανώς οι Δημάρχοντες προτίμησαν τον δημοφιλή αοιδό και τις συνακόλουθες ζειμπεκιές τους.

ΑΠΟ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Βέβαια οι Δημάρχοντες ενεργούν έτσι στο ζήτημα των Προσφύγων από πεποίθηση.

Θυμίζω την απόφαση «ντροπής» του Μαρτίου 2016, όταν ο Δήμος απάντησε αρνητικά στο αίτημα του Υπουργείου Εσωτερικών για εξεύρεση τόπου φιλοξενίας προσφύγων στην Κεφαλονιά, αν παραστεί ανάγκη.

Είπαν τότε:

«δεν μπορούμε γιατί είμαστε σεισμόπληκτοι».

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Αλλά πριν τοποθετηθεί κάποιος στο ζήτημα των προσφύγων πρέπει να έχει στο νου του, τους 1.221.849 Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, της Θράκης και του Πόντου του 1920-1924. 

Τους 200.000 Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες του 1946-1949.

Τους Έλληνες πρόσφυγες της Αιγύπτου, του Καυκάσου, της Αλβανίας, της Ρωμυλίας.

Τους Νεοέλληνες «πρόσφυγες», τους 300.000 νέους που έφυγαν από την Πατρίδα στα τελευταία χρόνια της κρίσης σε αναζήτηση «τύχης». Όλα αυτά τα παιδιά που δεν βρήκαμε εφέτος το Πάσχα στα χωριά μας και τόσο μας λείπουν.

ΗΤΑΝ ΠΑΣΧΑ

Απρίλης του 1914, μια και μιλάμε για Πάσχα και πρόσφυγες. Ήταν τότε η άγνωστη Ελληνική «γενοκτονία της Θράκης». Η Ελληνική νίκη στους Βαλκανικούς Πολέμους δεν μένει αναπάντητη από τους Τούρκους.

150.000 χιλιάδες Θρακιώτες Έλληνες ξεριζώνονται από την Δυτική Θράκη, από την Ραιδεστό και τις Σαραντα Εκκλησιές, 22.000 χιλιάδες από την Αρκαδιούπολη. Πάσχα του 1914. Των Ελλήνων Πάσχα.