ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ

Δεν γράψαμε τίποτα χθες. Έπεσε το ελικόπτερο στον Σαραντάπορο και μας μαύρισε την καρδιά.

Ο ελεεινός Τύπος σε 2 τουλάχιστον εφημερίδες και ένα τηλεοπτικό κανάλι το προσεγγίζει με τον μοναδικό ανήθικο τρόπο τους

«από θαύμα σώθηκε η όμορφη αρχιλοχίας…» λες και αν ήταν «άσχημη» τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.

Μετά επιδόθηκαν σε αναλύσεις του στυλ «ιπτάμενο φέρετρο το ελικόπτερο, από την εποχή του Βιετνάμ» και άλλα βλακώδη.

Υπάρχουν ειδικοί που θα αξιολογήσουν τις συνθήκες της πτώσης και οι συγγενείς, οι οικογένειες των θυμάτων που πρέπει να αποδεχτούν την απώλεια.

ΤΗΣ ΑΜΥΝΗΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Αλλά χωρίς να θέλω να παραστήσω τον ειδήμονα, γιατί δεν είμαι και δεν μπορώ να είμαι και με αφορμή την παλαιότητα του ελικοπτέρου.

Η Ελλάδα είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα μέλος του ΝΑΤΟ σε Αμυντικές δαπάνες σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας, είναι μάλιστα η δεύτερη από της χώρες του ΝΑΤΟ, αμέσως μετά της ΗΠΑ που κατέχουν εύλογα την πρώτη θέση παγκόσμια.

Σε απλά νούμερα 2,4% του ΑΕΠ, η διαφορετικά 4 δις, πάνε για «αμυντικές» δαπάνες.

Η Τουρκία δαπανά για αμυντικές δαπάνες 1,7% του δικού της ΑΕΠ, με την διαφορά πως το Ελληνικό ΑΕΠ ανέρχεται σε 180 δις, ενώ το Τουρκικό ΑΕΠ ανέρχεται σε 800 δις, δηλαδή η Τουρκία δαπανά στην Άμυνα της περίπου 13,5 δις έναντι των Ελληνικών 4δις.

ΠΩΣ

Το ζήτημα όμως δεν είναι οι δαπάνες αλλά το πως διοχετεύονται αυτές οι δαπάνες. Η Τουρκία για παράδειγμα είναι μία από τις μεγαλύτερες χώρες στον κόσμο στην παραγωγή όπλων, σκαφών, αεροπλάνων και οπλικών συστημάτων.

Πέρασε από στο στάδιο της συμπαραγωγής με την Γερμανία την Γαλλία, την Ιταλία και της ΗΠΑ, στο στάδιο της «εθνικής» παραγωγής όπλων, της αυτάρκειας αλλά και των εξαγωγών, που ήδη το 2015 πέρασαν τα 12 δις.

Χώρες του Καυκάσου, η Σαουδική Αραβία και οι χώρες της Αραβικής χερσονήσου συμπαράγουν η προμηθεύονται όπλα από η με την Τουρκία.

Η Τουρκία κατασκευάζει Ελικόπτερα ,αεροπλάνα ,κορβέτες, οχήματα μεταφοράς και ήδη έθεσε σε παραγωγή τα άρματα μάχης ALTAY.

Οι Τουρκικές εταιρίες ASELSAN και TAI βρίσκονται στην 73 η και 87 η θέση παγκόσμια στην λίστα των πολεμικών βιομηχανιών.

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ

Εμείς είμαστε οι παγκόσμιοι «πελάτες». Αυτοί που εγκαταλείψαμε κάθε ιδέα παραγωγής, που «κλείσαμε» στην πραγματικότητα την Ελληνική Βιομηχανία Όπλων.

Στόχος μας δεν είναι η Εθνική Άμυνα αλλά η «εθνική μίζα». Δεν παράγουμε, μόνο αγοράζουμε και αναδεικνύουμε κάθε φορά Τσοχατζόπουλους, Σμπώκους ,Καντάδες, Παπαντωνίου κλπ γατί στην Άμυνα «είναι πολλά τα λεφτά Άρη» όπως έλεγε και ο Καλογήρου.

ΣΤΗΝ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΖΩΗ

Να δούμε πως παίζετε το παιχνίδι των «αμυντικών δαπανών» Το 2006 Υφυπουργός Άμυνας επί Κυβέρνησης Κωστάκη Καραμανλή- Μπαϊρακτάρη ήταν ο φίλος και άξιος Γιάννης Λαμπρόπουλος.

Ο Γιάννης πήγε επιθεώρηση στον Έβρο και εκεί ρωτά τον ψημένο τον φαντάρο στα σύνορα.

«είναι οι μπότες σου αδιάβροχες;»

Ο φαντάρος απάντησε πως το τελευταίο εξάμηνο τα ποδάρια του έχουν μουλιάσει από την λάσπη της Θράκης. Ο Υφυπουργός γύρισε στην Αθήνα και επειδή δεν είναι παλιόπαιδο συγκάλεσε σύσκεψη με θέμα τις μπότες του Στρατού.

Τότε τον πληροφορήσανε πως «η μηχανή» παραγωγής μπότας για τον Στρατό έχει δυνατότητα παραγωγής 200 ζευγάρια με κόστος 75 ευρώ ανά ζευγάρι. Η «μηχανή» παρασκεύαζε μπότες στα νούμερα 37 έως 43 με αποτέλεσμα το γυναικείο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων να μην μπορεί να βρει μπότα κάτω από 37 και οι άνδρες να μην βρίσκουν μπότα πάνω από 43 νούμερο.

Ο Λαμπρόπουλος προμηθεύτηκε νέα «μηχανή» από την Γερμανία με κόστος 1,5 εκατομμύρια ευρώ , υπερσύγχρονη με δυνατότητα παραγωγής 984 ζευγάρια και κόστος 35 ευρώ ανά ζευγάρι.

Οι δυνατότητες τις νέας μηχανής απεριόριστες και η ποιότητα μοναδική. Η Μηχανή εγκαταστάθηκε στην Δραπετσώνα στο 700 Στρατιωτικό Εργοστάσιο, στην παλαιά «κοπή» μετά Βαΐων και Κλάδων. Και έφυγε ο Γιάννης από Υπουργός με την Πίστη ότι ο φαντάρος στον Έβρο «θα έχει μπότες αδιάβροχες».

Το 2014 μετά από 8 χρόνια ο Λαμπρόπουλος ξανάγινε Υφυπουργός Άμυνας επί Σαμαρά.

Μόλις ανέλαβε παρατήρησε πως το στράτευμα φορούσε τις ίδιες ελεεινές μπότες της «παλαιάς μηχανής» αυτές που κοστίζουν 75 ευρώ, τις «υδρόφιλες» ή μπότες εισαγωγής επίσης χαμηλής ποιότητας και υψηλού κόστους.

Πήγε «καρφί» στην Δραπετσώνα και εκεί διαπίστωσε μετά από 8 χρόνια ότι η Μηχανή δεν είχε μπει στην παραγωγή και ο Ελληνικός Στρατός συνέχιζε να αγοράζει μπότες κατασκευής Κίνας και Τουρκίας.

Πόσα κεφάλια να κόψεις σε αυτή την «λερναία Ύδρα» των προμηθειών. Δεν βάλαμε μπροστά το Ελληνικό σύστημα παραγωγής για να «γίνει το παιχνίδι των αμυντικών δαπανών»

Ο ΚΙΟΥΤΑΧΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΜΑΛΗΣ

Αλλά το αμυντικό ελληνικό δόγμα έχει ακόμα κέντρο τον Μοριά και την Ρούμελη. Στρατόπεδα παντού στην Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα λες και ακόμα περιμένουμε τον Κιουταχή και τον Δράμαλη.

Έτσι γιγαντώνουμε τις «Αμυντικές Δαπάνες». Αντί να φυλάμε σύνορα φυλάμε την Τρίπολη και την Θήβα.

ΝΑ ΡΘΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ

Στην πραγματικότητα ζητάμε ακόμα και στο ζήτημα της Άμυνας «την βόλεψη μας».

Φτιάξαμε στρατόπεδα παντού για να βολέψουμε τα παιδιά μας και όχι για τις ανάγκες της Πατρίδας.

Θυμάμαι το Κεφαλλονίτικο σαφάρι «θα πάει το παιδί στο Στρατό και κοιτάζω να το φέρω στο Βουνό» εννοώντας τον Αίνο.

Φτιάξαμε μονάδα στον Αίνο ή στο Αεροδρόμιο για της «ανάγκες της Άμυνας, της Πατρίδας αλλά και του Γιαννάκη, του κάθε Γιαννάκη»

Η Τουρκία παράγει υποβρύχια και ελικόπτερα, Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν θέλει να παράξει ούτε μπότες, ο «Γιαννάκης» θέλει η Μαμά του να τον πάει στο «Βουνό ή το Πεντάγωνο» και οι 4 του Ελικοπτέρου «έπεσαν Υπέρ Πατρίδος» στο Σαραντάπορο.

Το γράφω με πόνο για την απώλεια, με οργή για όσα συμβαίνουν και με το δικαίωμα που μου δίνει η θητεία του Γιού μου στην Αγία Θράκη.