Μπότηδες παντού.
Μετά το Αργοστόλι αρχίσαμε να σπάμε μπότηδες στο Ληξούρι και στην Σάμη. Στη πραγματικότητα είμαστε έτοιμοι να μην αφήσουμε μπότη για μπότη.
Γενικά μετά την Κέρκυρα «σπαζομπότηδες» εμφανίστηκαν και στην Ζάκυνθο, στ ην Πρέβεζα, στη Λευκάδα, στην Πάτρα και αλλού.
Όλοι ακλουθώντας την παράδοση της Γεωργίας Βασιλειάδου στο «η Θεία από το Σικάγο»
ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ
Τώρα, για να έχει επιτυχία ένα «event» πρέπει να εξασφαλίζουμε την μοναδικότητα του «παραδοσιακού».
Για παράδειγμα μπορούμε να πετάμε μπότηδες στο Αργοστόλι, μόνο στο Αργοστόλι.
Στο Ληξούρι μπορούμε να πετάμε Αντιδημάρχους, στην Σάμη να πετάμε τον «ταμία» της Μελισσάνης, γενικά να πετάμε σε κάθε τόπο κάτι κατά την διαφορετική του παράδοση, ακολουθώντας το επίκαιρο «παν μέτρον άριστον».
ΑΠΟ ΤΗΝ «ΦΙΔΟΥΣΑ» ΣΤΙΣ «ΦΙΔΟΥΣΕΣ»
Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος της ανατροπής η τουλάχιστον της αμφισβήτησης «μιάς παράδοσης» η μιάς ιστορίας από την υπερβολή.
Γνωρίζουμε όλοι όπως γνωρίζουν στο Πανελλήνιο την Εκκλησιαστική δοξασία για τα φιδάκια της Παναγίας στο Μαρκόπουλο.
Η «μεταμόρφωση » των Μοναχών σε «φίδια» για να γλυτώσουν από τους πειρατές έχει την γοητεία της σαν ιστορούμενο από την Εκκλησία «γεγονός».
Η πιο ισχυρή αμφισβήτηση αυτού του Εκκλησιαστικού «πλαισίου» είναι η εμφάνιση του ιδίου «θαυμαστού» γεγονότος των φιδιών στα Αργίνια, όταν από την Παναγία «την Φιδούσα» φτάσαμε στις Παναγίες «τις Φιδούσες».
Είναι αναγκαίο το «μέτρο».
Η Παράδοση και η Ιστορία δεν μπορεί να « υπακούει» στον Τόπο, αλλά ο Τόπος πρέπει να «υπακούει» στην παράδοση και την Ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.