ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ 1
Τέθηκε το ερώτημα «ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο»;
Δηλαδή ποιόν θα επιβαρύνει η αύξηση της τιμής των απορριμμάτων αν αυτή γίνει κ.λπ.
Μα η απάντηση είναι αυτονόητη:
«Το μάρμαρο πρέπει να το πληρώσει αυτός που ρυπαίνει. Αυτός που δεν ανακυκλώνει».
Σήμερα ένα εστιατόριο που έχει στεγασμένο χώρο 50 τετραγωνικά, αλλά 500 καρέκλες υπαίθρια και παράγει 1 φορτηγό σκουπίδια την ημέρα πληρώνει 100 ευρώ τον χρόνο.
Ένα σπίτι 250 τετραγωνικών που είναι κλειστό όλο τον χρόνο, γιατί ο ιδιοκτήτης του βρίσκεται στο εξωτερικό και δεν παράγει ούτε μία σακούλα σκουπίδια πληρώνει 500 ευρώ τον χρόνο.
Πρέπει να σταματήσει το «πληρώνω με τα τετραγωνικά» και να πάμε στο «πληρώνω με τον τόνο».
Άλλο παράδειγμα: Ένα σουπερ-μάρκετ στην Κεφαλονιά 500 τετραγωνικών πληρώνει 1000 ευρώ και θέλει 2 φορτηγά να φορτώνουν απορρίμματα από το πρωί, ως το βράδυ.
Μια αποθήκη στην Κεφαλονιά με 500 τετραγωνικά που δεν βγάζει απορρίμματα πληρώνει πάλι 1000 ευρώ.
Δηλαδή «το μάρμαρο» το πληρώνει αυτός που δεν ρυπαίνει.
Αυτό πρέπει να αλλάξει.
ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ 2
Πριν 35 χρόνια,όταν φτιαχνόταν η Διαδημοτική τέθηκε πάλι το ερώτημα «ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;».
Τότε τα σκουπίδια τα πετούσαμε στην λαχτιά ή στο χωράφι του γείτονα.
Δεν πλήρωνε κανείς τότε «μάρμαρο».
Τσουπ, στο φορτηγάκι ή στο τρακτεράκι τα σκουπίδια και στον λόγγο.
Έπρεπε λοιπόν τότε να πείσουμε τον κόσμο στα χωριά για την αναγκαιότητα της συγκέντρωσης απορριμμάτων.
Τους μαζεύαμε λοιπόν και αρχίζαμε:
«Είναι έργο πνοής, η δημόσια υγεία, πολιτισμός κ.λπ»
Μας βλέπανε με μισό ή με κανένα μάτι και μας ρωτάγανε δύσπιστα: «ποιος θα πλερώνει;».
Εμείς εκεί: «Θα είναι μια μικρή χρέωση, ασήμαντη μπροστά στο γενικό καλό…»
Συνήθως δεν προλαβαίναμε να τελειώσουμε...
Μας παίρνανε στο κυνήγι με τα κοντόξυλα.
Κάποτε στα Τζαννάτα πέσαμε μέσα στο ρέμα σε κάτι βατσουνιές για να γλυτώσουμε από τους «μαρμαράδες» που βγάλανε κάτι μαγκούρες ελίτικες, στριφτές με ρόζους και μας αρχίσανε στο «που σε πονάει και που σε σφάζει».
Όταν βγήκανε οι «Πράσινοι κάδοι» τους πετάξανε στον γκρεμό από την αντίδραση.
Τους μαζεύαμε από την θάλασσα και από τα ρέματα, πέρα που τους μισούς τους μάσανε οι κτηνοτρόφοι για το καλαμπόκι τους.
Τελικά πειστήκαν όλοι με τον χρόνο πως και τα σκουπίδια έπρεπε να μαζεύονται και το «μάρμαρο» έπρεπε να το πληρώνουμε.
ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ 3
«Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;»
Ερώτημα που τίθεται εδώ και 130 χρόνια.
Ήταν παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1896.
Η αναβίωση των Αγώνων.
Το Παναθηναϊκό Στάδιο ήταν τότε δύο χωμάτινες πλαγιές δύο Λόφων.
Ανάγκη να φτιαχτούν κερκίδες για την τέλεση των αγώνων.
Αποφασίζεται να γίνει Επιμαρμάρωση του Σταδίου με πεντελικό μάρμαρο.
Κουβαλούν τους Μαρμάρινους Ογκολίθους από την Πεντέλη και τότε ο Δήμαρχος της Αθήνας θέτει το ερώτημα:
«Ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο;»
Τελικά το πλήρωσε το μάρμαρο ο Γεώργιος Αβέρωφ, αυτός ο Μέγας ευεργέτης και Έλληνας και μπόρεσε έτσι ο Δήμαρχος να βάλει τον πισινούλη του πάνω στο μάρμαρο κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ενδεχομένως να είπε:
«Ρε τι έφτιαξα ο Άνθρωπος».
Έτσι λένε συνήθως οι Δήμαρχοι που επιχαίρουν για «τα μάρμαρα, όταν κάποιος άλλος πληρώνει το μάρμαρο».
ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ 4
Δεν το κατάλαβα απόλυτα.
Διατυπώθηκε η άποψη πως:
«τα σκουπίδια χωρίζονται σε δύο μέρη. Ένα της συλλογής που μας μπάζει μέσα και ένα της επεξεργασίας που ρεφάρουμε και μας μένει και χρήμα στην τσέπη»
Ωραία.
Ο Δημότης πληρώνει μία τιμή, ένα νούμερο. Δεν τον ενδιαφέρει ο τρόπος του υπολογισμού, ούτε πόσο χρεώνουμε την συλλογή και πόσο την επεξεργασία.
Θα αυξήσουμε την φάση της συλλογής και θα μειώσουμε αντίστοιχα την φάση της επεξεργασίας και έτσι η τιμή για αυτόν που πληρώνει δεν θα αλλάξει και θα είναι πληρωμένο «και το μάρμαρο και όλοι οι μαρμαράδες που ζουν από το μάρμαρο και με το μάρμαρο».
ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ 5
Τώρα πριν κοιμηθούμε πρέπει να βγάζουμε τα άρβυλα μας.
Δεν μπορούμε να λέμε «δεν ξέραμε και αιφνιδιαστήκαμε»
Αυτός ο «Σκουπίδερμαν» ο Γραφάκος που με τρόπο Ιταμό όπως εγώ καταλαβαίνω απευθυνόταν στους εκπροσώπους της Κεφαλονιάς λες και μιλούσε σε τίποτα κακομοίρηδες το είχε πει από παλαιότερα «τι θα γίνει».
Στις 31-Οκτωβρίου-2019 σε εκδήλωση του Τεχνικού Επιμελητηρίου λέει ο «Εθνικός σκουπιδιάρης»:
«Δεν μπορούμε εμμονικά να θάβουμε τα σκουπίδια. Το λέμε ευθέως, ο επόμενος Εθνικός σχεδιασμός, το Α εξάμηνο του 2020, θα είναι ανοικτός σε τεχνολογίες που θα βοηθήσουν να μειωθούν τα απορρίμματα που θάβονται και θα οδηγήσουν στην παραγωγή ενέργειας από τα απορρίμματα».
Α το είχε πει καθαρά.
Απλά δεν το διαβάσαμε.
ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ 6
Τελικά το ερώτημα δεν είναι ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο.
Το παγκόσμιο δίλλημα είναι αν θα επεξεργαστούμε στην σωστή κατεύθυνση και με τον σωστό τρόπο τα απορρίμματα.
Η μία άποψη είναι «άστο όπως είναι: Μάρμαρο».
Η άλλη άποψη «ήρθε η ώρα να το κάνουμε μαρμαρόσκονη και να κερδίσουμε από αυτήν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.