Ήταν επί Τουρκοκρατίας βαθιά ριζωμένο στον υπόδουλο Ελληνισμό.
Ο «Μόσκοβος».
Η ελπίδα της παρέμβασης της ομόδοξης Ρωσίας που θα μας έφερνε την Ελευθερία.
«Ακόμη τούτη η Άνοιξη Ραγιάδες-Ραγιάδες, τούτο το Καλοκαίρι, μέχρι να έρθει ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι Μοριά και Ρούμελη».
Τώρα στην Λιβύη.
Και εκεί βασιστήκαμε στον «Μόσκοβο».
Στην υποστήριξη της Ρωσίας στις δυνάμεις του Στρατηγού Χαφτάρ.
Ποντάραμε στην αναμέτρηση της Ρωσίας με την Τουρκία στο πλαίσιο του Λιβυκού Εμφυλίου.
Φαίνεται πως η Ρωσία, σε συμφωνία με την Τουρκία και την Ιταλία «αποσύρεται».
Ήδη η μισθοφορική, παραστρατιωτική Ρωσική οργάνωση Βάγκνερ απομακρύνθηκε από τα πεδία των μαχών.
Ο Χαφτάρ δεν είναι η επιλογή της Ρωσίας πλέον.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο σημείο:
Να αναγνωρίζει την Τουρκόδουλη Κυβέρνηση Σάρατζ ως νόμιμη Κυβέρνηση, να ελπίζει σε επικράτηση του Χαφτάρ, να μην έχει δίαυλο επικοινωνίας με την Κυβέρνηση της Τρίπολης και να μην έχει ρόλο και λόγο στις εξελίξεις στην περιοχή.
Ο Μόσκοβος δεν θα έρθει ξανά.
Στην πραγματικότητα δεν θα έρθει ποτέ.
Πρέπει σαν Χώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε «με το δικό μας» μυαλό και να στοχεύουμε στα δικά μας συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.