SAVE BABIS ROMANOS

Με πήρε τηλέφωνο ο Μπάμπης Ρωμάνος.

«Έλα στο Λιμάνι για καφέ, έχω καράβι».

Έπεσα στην παγίδα και πήγα στο Λιμάνι στο Αργοστόλι.

Καθόταν στο παγκάκι, στο κιόσκι που  είχε από παλιά τοποθετηθεί για την αναμονή επιβατών.

Σε 3 λεπτά ο ήλιος μου πέταξε τα μυαλά.

«Ζεματάει ο ήλιος, πάμε σε καμιά σκιά» αποτόλμησα να πω.

«Πoια σκιά ρε, που ο Δήμαρχος σου με έχει αφήσει να σιγοψήνομαι, το γαϊδούρι, που δεν έβαλε ένα λιόπανο να γλυτώσουμε, το μουλάρι που έχω γίνει σαν μουστοκούλουρο, το βόδι, αλλά ας όψονται όσοι τον ψήφισαν και πρώτος εσύ ηλίθιε, που δεν θα πέσει μπροστά μου, βλάκα…»

Είναι καλύτερα να φας ένα μαγκάλι κάρβουνα παρά να σε πιάσει στο στόμα του ο Μπάμπης.

«Θα το πω στον Μιχάλη τον Μοσχονά, να το βάλει θέμα στο Λιμενικό Ταμείο» ψέλλισα.

«Σε ποιόν;»

μου απάντησε και πετάχτηκε τ΄αψήλου έτοιμος να φάει άνθρωπο.

Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.

Γιά ένα πάνινο στεγαστράκι κινδυνεύει ο Μπάμπης από τον ήλιο.

Έχει πάρει «ένα χρώμα», πως είναι τα μπιφτέκια άμα τα ξεχάσεις 4 ώρες στον φούρνο; 

Τέτοια περίπτωση.

Ο «Λιμενάρχης» Θεόφιλος και ο «Υπολιμενάρχης» Μιχάλης φέρουν ακεραία την ευθύνη.

Να μπει αμέσως στέγαστρο προστασίας του Μπάμπη, αλλά και τόσων ανθρώπων που δουλεύουν στο Λιμάνι και δεν έχουν σημείο να σταθούν.

Αλλιώς θα τους πνίξει το Κίνημα

«Save Babis Romanos»

Πέραν που υπάρχει και ο κίνδυνος να έρθουν πουθενά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Μπάμπη.

Οπότε θα είναι χειρότερα.