ΝΑ ΖΗΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΟΥΛΙ

Βγήκα με το ποδηλατάκι μου πρωί-πρωί. Μετά τα μέτρα ανοίγουν τα καφενεία και τα καπηλειά.

Είπα «να βγω, να δω ανθρώπους, να ζήσω ελεύθερο πουλί». 

Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει.

- Στην παραλιακή τα αυτοκίνητα διπλό-τριπλό παρκαρισμένα.

- Κάποιοι μαγαζάτορες «πονηρούληδες» απλωθήκανε παραβιάζοντας τους κοινόχρηστους χώρους αλλά και την «υφαλοκρηπίδα» του γείτονα.

- Στην πίσω μεριά της παλαιάς αγοράς τρέχουν κανονικά πάνω στο νέο γουλόστρωτο τα ψαρόζουμα.

- Στο παρκινγκ του Λιμεναρχείου τα μισά αυτοκίνητα είναι εγκαταλειμμένα χωρίς πινακίδες από τους ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων που την βολεύουν στην ζούλα καταλαμβάνοντας το Δημοτικό χώρο στάθμευσης.

- Τα αυτοκίνητα στην Αγορά πάνω στα πεζοδρόμια.

- Τα καφάσια πάνω στα πεζοδρόμια.

- Οι διερχόμενοι κάτω από τα πεζοδρόμια.

Η μοναδική σημαντική αλλαγή που πραγματικά μου έφτιαξε την διάθεση ήταν στου Λωλή.
Είναι τέλειο να βλέπεις τον φίλο Μάκη με μάσκα.
Πως είναι ο Ζορό; 
Ακριβώς το αντίθετο. 
Μία «δόξα».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.