Βγήκα με το ποδηλατάκι μου πρωί-πρωί. Μετά τα μέτρα ανοίγουν τα καφενεία και τα καπηλειά.
Είπα «να βγω, να δω ανθρώπους, να ζήσω ελεύθερο πουλί».
Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει.
- Στην παραλιακή τα αυτοκίνητα διπλό-τριπλό παρκαρισμένα.
- Κάποιοι μαγαζάτορες «πονηρούληδες» απλωθήκανε παραβιάζοντας τους κοινόχρηστους χώρους αλλά και την «υφαλοκρηπίδα» του γείτονα.
- Στην πίσω μεριά της παλαιάς αγοράς τρέχουν κανονικά πάνω στο νέο γουλόστρωτο τα ψαρόζουμα.
- Στο παρκινγκ του Λιμεναρχείου τα μισά αυτοκίνητα είναι εγκαταλειμμένα χωρίς πινακίδες από τους ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων που την βολεύουν στην ζούλα καταλαμβάνοντας το Δημοτικό χώρο στάθμευσης.
- Τα αυτοκίνητα στην Αγορά πάνω στα πεζοδρόμια.
- Τα καφάσια πάνω στα πεζοδρόμια.
- Οι διερχόμενοι κάτω από τα πεζοδρόμια.
Η μοναδική σημαντική αλλαγή που πραγματικά μου έφτιαξε την διάθεση ήταν στου Λωλή.
Είναι τέλειο να βλέπεις τον φίλο Μάκη με μάσκα.
Πως είναι ο Ζορό;
Ακριβώς το αντίθετο.
Μία «δόξα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.