100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Κοντεύουν 100 χρόνια από τότε που ξεκίνησε ο μεγαλύτερος και πιο μακρόχρονος «Πόλεμος» στην Παγκόσμια Ιστορία.

Ο «Πόλεμος» της πεζοδρόμησης.

Η Μάχη του Ανθρώπου «να βαδίσει» ελεύθερα.

Η αναμέτρηση με το αυτοκίνητο.

Από το Έσσεν της Γερμανίας το 1924, τον πρώτο σχεδιασμό παγκόσμια πεζοδρομήσεων, φτάσαμε στην οδό Βουκουρεστίου το 1978, στην πεζοδρόμηση της Πλάκας το 1979-80, στην Ερμού, το Μοναστηράκι, την Ακρόπολη, στου Ψειρή, το Μεταξουργείο, το Θησείο.

Τώρα ακολουθεί η Αθηνάς, η Μητροπόλεως.

Στο Αργοστόλι από το Λιθόστρωτο, τον Άγιο Σπυρίδωνα, την Πλατεία Καμπάνας, τους κάθετους δρόμους του Λιθοστρώτου, φτάσαμε στην Π.Βαλλιάνου, στην 21ης Μαΐου, στην Ριζοσπαστών.

Δημοσκοπικά το 74% τοποθετείται υπέρ των πεζοδρομήσεων στην Αθήνα.

Αντίθετοι είναι το 15% ενώ το 11% δεν απαντά.

Η «ζωή» της Πόλης βρίσκεται πια στους πεζοδρόμους.

Η Δημοτική Αρχή και όλες οι Δημοτικές Αρχές της Χώρας πρέπει να πάρουν θέση και να συνεχίσουν τις πεζοδρομήσεις.

Τότε στην πεζοδρόμηση του Λιθοστρώτου βγήκαν στους δρόμους με «μαύρες σημαίες» κατά του έργου.

Το ίδιο στην Βουκουρεστίου.

Αντιδράσεις και για την πεζοδρόμηση της Π.Βαλλιάνου, της Ριζοσπαστών, των περιφερειακών δρόμων της Πλατείας.

Υπάρχουν αστοχίες, πάντα θα υπάρχουν Αλλά:

Υπάρχει σήμερα ένας που θα ήθελε να επιστρέψουμε στην προ των πεζοδρομήσεων εποχή;

ΚΤΙΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ

Στο «Kefalonia Magazine» δημοσιευτήκαν πριν λίγες μέρες φωτογραφίες από το καλό έργο, το πολύ καλό έργο που γίνεται πίσω από την αγορά.

Οι φωτογραφίες όμως αποκαλύπτουν ότι κτίζουμε στην άμμο.

Φαίνονται καθαρά οι κοινόχρηστες στοές που έχουν καταλάβει οι μαγαζάτορες.

Η Δημοτική περιουσία, η κοινόχρηστη περιουσία, βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών που την έχουν μετατρέψει σε «μαγαζί τους».

Έτσι δεν πάμε πουθενά.

Όταν ο Δήμος δεν έχει κουράγιο να διεκδικήσει την Δημοτική περιουσία, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.

Πιστεύω πως είναι η ώρα να παρέμβει ο αρμόδιος Εισαγγελέας.

Η Δημοτική Αρχή στο σύνολο της, Δήμαρχος και Δημοτικό Συμβούλιο «παραβαίνει το καθήκον» της.

ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΑ

Το πρόβλημα δεν είναι το «βενζινάδικο» που θέλει να φτιάξει επιχειρηματίας στο Αργοστόλι.

Σε απόσταση μάλιστα μικρότερη των 50 μέτρων από ανεγειρόμενο ξενοδοχείο, παρά τις αντίθετες προβλέψεις του Νόμου, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει.

Το πρόβλημα είναι «τα βενζινάδικα» γενικά εντός της Πόλης.

Το Αργοστόλι έχει σήμερα 8 βενζινάδικα.

Θέλουν ακόμα ένα τώρα και ίσως περισσότερα στο μέλλον.

Τροποποίηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου που θα απαγορεύει τα βενζινάδικα εντός Πόλης και προθεσμία απομάκρυνσης αυτών που ήδη νόμιμα υφίστανται.

Αυτό χρειάζεται η Πόλη.

Αλλιώς θα «πολεμάμε» κατά του Βενζινάδικου και από την άλλη μεριά «θα κλείνουμε το μάτι» στον επιχειρηματία και θα του λέμε:

«προχώρα».

Γιατί δικαστικά φοβάμαι πως «το χαλί είναι στρωμένο».

Με την υπόμνηση ότι στην Βέροια το 2015 την τελευταία στιγμή προλάβανε την «έκρηξη πρατηρίου καυσίμων», το 2017 φωτιά λόγω εμπρησμού σε πρατήριο στην Ανάβυσσο, το 2018 φωτιά σε πρατήριο στο Αγρίνιο, το 2019 φωτιά στο Κιλκίς «συν χείρα κίνει»

Ο ΛΟΥΛΗΣ

Είναι γνωστή η δήλωση του Γενικού Γραμματέα Τουρισμού της Ελλάδας κύριου Λούλη.

«Δεν θα πήγαινα με την οικογένεια μου σε Ξενοδοχείο, να κάτσω στην ουρά να κολλήσω τον Ιό».

Αυτή είναι η δήλωση του Κυβερνητικού εκπρόσωπου για τον Τουρισμό.

Παγκόσμια, σήμερα, στις χώρες ανταγωνισμού παίζει:

«Μην πάτε σε ξενοδοχείο στην Ελλάδα. Είναι επικίνδυνο, δήλωσε ο Γ.Γ Τουρισμού».

Αυτός υποτίθεται θα επανεκκινήσει τον Ελληνικό τουρισμό.

Αυτός και ο Θεοχάρης.

Συμπληγάδες.

ΠΑΡΘΕΝ Η ΡΩΜΑΝΙΑ

Σαν σήμερα, 29-Μαίου-1453 έπεσε η Βασιλεύουσα.

Έπεσε η Κωνσταντινούπολη.

Το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας των Ρωμιών.

Έπεσε η «Ρωμανία».

Δεν υπάρχει πιο συγκλονιστικό, πιο τραγικό και οδυνηρό, από τον Ποντιακό Θρήνο, μόλις στην Τραπεζούντα φτάσανε τα μαύρα μαντάτα.

«Πάρθεν η Ρωμανία».

Ένα πουλί έφερε το ζοφερό νέο και περιέγραψε το ζοφερό μέλλον.

Να το διαβάσετε, να το ακούσετε, και να ξέρετε πως

«Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο..»

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν

εβγαίν' από την Πόλιν

ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,

επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον.

Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,

εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,

Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης

έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.

Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει,

σίτε κρούει την καρδίαν.

"Ναϊλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!

"Επέραν το βασίλοσκαμ' και έλαεν αφεντιά,

Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια

κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,

-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι

-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία ‘πάρθεν.

-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.

ΑΣ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΑΘΗΝΑΣ

Λυπάμαι που τα νέα παιδιά, εδώ στην Κεφαλονιά διαβάζουν για τον ανταγωνισμό των κρατούντων, με τους κρατήσαντες στον Δήμο «περί των έργων».

«Είναι δικά μας», οι απελθόντες.

«Είναι δικά μας», οι ελθόντες.

«τα Κοινά ίδια νομίζετε».

Πιστεύετε δηλαδή πως «τα κοινά, τα Δημοτικά έργα, σας ανήκουν».

Έχετε μια αυτάρεσκη, κτητική  άποψη περί των «κοινών».

Αλλά ας περπατήσουμε στην οδό Αθηνάς.

Τώρα εν όψει της πεζοδρόμησης είναι επίκαιρη και διδακτική.

«Ο ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΟΙΝΑ ΝΟΜΙΣΑΣ - ΑΝΕΡ ΧΡΗΣΤΕ ΧΑΙΡΕ»

Παίρνοντας την οδό Αθηνάς,από την Ομόνοια, εκεί στην αρχή του δρόμου θα συναντήσετε δύο εντυπωσιακά, νεοκλασικά κτήρια, έργα του Τσίλερ:

Πρόκειται για το παλαιό ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος» και απέναντι του το επίσης παλαιό ξενοδοχείο «Φίλιππος» που φέρει την πινακίδα «Μπάγκειον».

Στην διασταύρωση της οδού Αθηνάς με την Σοφοκλέους θα συναντήσετε το ξενοδοχείο «Ολυμπιάς».

Και τα τρία αυτά, αμύθητης αξίας χρηματικής και αρχιτεκτονικής κτήρια ανήκαν σε έναν  Έλληνα της Κορυτσάς.

Τον Ιωάννη Μπάγκα.

Έφυγε από την Κορυτσά με ένα τάλιρο στην τσέπη, πήγε αρχικά στο Κάιρο, μετά στην Ρουμανία και γύρισε πίσω πλούσιος στην Αθήνα.

Πρώτα ράπτης, μετά εκμεταλλευτής γεωργικής γης, ενάρετος, απλός, Έλληνας πατριώτης.

Το 1880, γέροντας πια  δώρισε ολόκληρη την περιουσία του στην Ελλάδα.

Παρακάλεσε τον Πρωθυπουργό τότε Χαρίλαο Τρικούπη να του δώσει ένα επίδομα για τα αναγκαία της ζωής του, γιατί για τον εαυτό του δεν κράτησε τίποτα.

Όλα για την Ελλάδα.

Χρήματα και ακίνητα.

Όλα.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης, η Κυβέρνηση αποφάσισε να του δίδει «προς το ζην» 1000 δραχμές μηνιαία.

Ο Ιωάννης Μπάγκας επέστρεψε τις 700 και αρκέστηκε σε 300 δραχμές ανά μήνα που του αρκούσαν για την λιτή ζωή του.

Σήμερα «κοιμάται» στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Στο μνήμα του υπάρχει η προτομή του Ιωάννη Μπάκα και από κάτω είναι γραμμένο:

«Ο τα ίδια κοινά νομίσας -΄Ανερ χρηστέ χαίρε».

Δηλαδή:

«Αυτός που θεωρούσε πως η περιουσία του ανήκει σε όλους - Ενάρετε Άντρα Χαίρε».

Και στην Κεφαλονιά μαλώνουνε «σε ποιόν ανήκουν τα τσιμέντα», φρονώντας φανερά  το αντίθετο:

πως «τα κοινά ίδια».

Ο ΜΟΣΚΟΒΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΗ ΞΑΝΑ

Ήταν επί Τουρκοκρατίας βαθιά ριζωμένο στον υπόδουλο Ελληνισμό.

Ο «Μόσκοβος».

Η ελπίδα της παρέμβασης της ομόδοξης Ρωσίας που θα μας έφερνε την Ελευθερία.

«Ακόμη τούτη η Άνοιξη Ραγιάδες-Ραγιάδες, τούτο το Καλοκαίρι, μέχρι να έρθει ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι Μοριά και Ρούμελη».

Τώρα στην Λιβύη.

Και εκεί βασιστήκαμε στον «Μόσκοβο».

Στην υποστήριξη της Ρωσίας στις δυνάμεις του Στρατηγού Χαφτάρ.

Ποντάραμε στην αναμέτρηση της Ρωσίας με την Τουρκία στο πλαίσιο του Λιβυκού Εμφυλίου.

Φαίνεται πως η Ρωσία, σε συμφωνία με την Τουρκία και την Ιταλία «αποσύρεται».

Ήδη η μισθοφορική, παραστρατιωτική Ρωσική οργάνωση Βάγκνερ απομακρύνθηκε από τα πεδία των μαχών.

Ο Χαφτάρ δεν είναι η επιλογή της Ρωσίας πλέον.

Η Ελλάδα βρίσκεται στο σημείο: 

Να αναγνωρίζει την Τουρκόδουλη Κυβέρνηση Σάρατζ ως νόμιμη Κυβέρνηση, να ελπίζει σε επικράτηση του Χαφτάρ, να μην έχει δίαυλο επικοινωνίας με την Κυβέρνηση της Τρίπολης και να μην έχει ρόλο και λόγο στις εξελίξεις στην περιοχή.

Ο Μόσκοβος δεν θα έρθει ξανά.

Στην πραγματικότητα δεν θα έρθει ποτέ.

Πρέπει σαν Χώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε «με το δικό μας» μυαλό και να στοχεύουμε στα δικά μας συμφέροντα.

ΚΑΚΗ ΜΟΙΡΑΣΙΑ

Φαγωμάρα στο Ληξούρι.

«Έγινε κακή μοιρασιά στις αναθέσεις».

Μάλλον δεν έγινε καν μοιρασιά.

Ανατεθήκαν από τον Δήμαρχο απευθείας σε έναν σχεδόν όλες.

Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε πει: «στην κακή μοιρασιά πάντοτε ο Θεός ζημιώνεται».

Μοίρασε τα Χριστιανικά Δήμαρχε. 

Όχι έτσι. 

Χριστιανικά και δίκαια.

Το αυτό βέβαια ισχύει για όλους τους διαχειριζόμενους και διανέμοντες Δημόσιο χρήμα.

Τότε στον Δήμο Πρόννων, δεν ανέθετε ο Δήμαρχος.

Οι Αναθέσεις περνούσαν από το Δημοτικό Συμβούλιο. 

Περνούσαν ομόφωνα και δίκαια.

Συναλλάχτηκαν με τον Δήμο τότε εργολάβοι και προμηθευτές με επιλογή από τον πίνακα επαγγελματιών που είχε συνταχθεί.

Προσέχαμε όσο μπορούσαμε να «μην ζημιωθεί ο Θεός», ο Δήμος και οι άνθρωποι.

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΣΩΣΤΑ ΚΥΡΙΕ ΑΔΩΝΗ;

Κύριε Άδωνη πίστεψα μετά την «σφαλιάρα» του corona-ιού πως θα μας δώσετε ένα χεράκι να προχωρήσουμε και να πάμε μπροστά.

Άκουσα πως θα πάρουμε «επιστρεπτέα προκαταβολή», «δάνειο με περίοδο χάριτος και εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου», γενικά πείστηκα πως το Κράτος και η Κυβέρνηση θα δώσει μια αμποξά να προσλάβουμε ξανά τους εργαζόμενους μας, να πάρουν τα μεροκαματάκια τους,να ανάψουμε τα φώτα, να ανοίξουμε.

Πάω ο ψημένος ακούγοντας τον «Λόγο» σας και πειθόμενος.

«Ήρθα» είπα στον Τραπεζίτη χαρούμενος.

«Χρωστάτε σε  Τράπεζα; έχετε ενημερότητα; πόσους εργαζόμενους απασχολείτε; τι τζίρο έχετε;»

Ευκολάκια σκέφτομαι.

«Δεν έχω δάνειο, δεν χρωστάω πουθενά, απασχολώ εποχικά καμιά 20αριά εργαζόμενους, έχω τζίρο μεγάλο γιατί ανήκω στους δηλώνοντες».

«

Ωραία είστε η ιδανική περίπτωση» μου είπε ο Τραπεζίτης.

Μετά από λίγες μέρες μου έρχεται το νέο:

«Ξέρετε δεν δικαιούστε επιστρεπτέα προκαταβολή γιατί ναι μεν απασχολείτε καμιά 20αριά εργαζόμενους, αλλά δεν είχατε εργαζόμενους στις 30 Μαρτίου»

«Μα ανοίγουμε Μάιο» αναρωτήθηκα.

«Δεν έχει σημασία» μου απάντησε ο Banker.

Δεν πειράζει, σκέφτομαι, θα πάρουμε το επόμενο.

Και στο «επόμενο»

«έχετε αυξημένο τζίρο» μου ξεφουρνίζουνε.

Όσο για την σύνταξη μου άστα να πάνε. Πλήρωσα 500 χιλιάδες εισφορές, 35 χρόνια, μου δίνουν 900 ευρώ και ψάχνουμε να βρούμε τι έχει γίνει με την «επικουρική»

Κύριε Άδωνη, τι δεν κάνω καλά;

Δεν έχω Δάνεια σε Τράπεζα, δεν επιδοτήθηκα ποτέ και για τίποτα, δεν έβγαλα τα χρήματα μου ποτέ εκτός Ελλάδος, πληρώνω φόρους και εισφορές ανελέητα.

Η μισή Βουλή και η μισή Κυβέρνηση διαβάζω στο «πόθεν έσχες» σας, πήρανε και πήρατε και τα πόρτο-παράθυρα των Τραπεζών.

Σας δανειοδοτούνε ακόμα και για το «βήξιμο».

Εγώ;

Τι δεν κάνω καλά;

Ή μήπως είμαι απλά ηλίθιος;

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΜΑΣ

Η «Ισχυρή Κεφαλονιά», η παράταξη του τέως Δημάρχου κ. Παρίση έβγαλε ανακοίνωση:

«Κάτω τα χέρια από τα τσιμέντα μας. Εμείς σχεδιάσαμε την τσιμέντο-οδοστρωσία  για την οποία πανηγυρίζει ο Μιχαλάτος. Εμείς και μόνον εμείς».

Στους Πρόννους ενημερώναμε μέσω του Τύπου και ηλεκτρονικά τους Πολίτες για κάθε έργο.

Δίναμε λογαριασμό επί της ουσίας.

Σε κάθε ανακοίνωση γράφαμε:

«οφείλουμε να ευχαριστήσουμε όσους βοήθησαν… την μειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου για τις δικές της ιδέες και την δική της σύμφωνη γνώμη… και πιο πολύ από όλους τους πολίτες που με δικούς τους πόρους χρηματοδότησαν την προσπάθεια…».

Τσακώνεστε και ισχυρίζεστε πως:

«είναι δικά μας».

Μας ανήκουν.

Δικά σας.

Και οι απευθείας αναθέσεις σε υποψηφίους και συγγενείς υποψηφίων;

Δικές σας.

Και τα ταξίδια ανά τον κόσμο με έξοδα των πολιτών;

Δικά σας.

Και «έργα» που δεν έγιναν ποτέ;

Δικά σας.

Και όσα είπατε και δεν έγιναν;

Δικά σας.

Είχατε πάντα και έχετε την αντίληψη:

«Τα κοινά είναι δικά μας. Ο Δήμος μας ανήκει ».

Και τους πολίτες έτσι τους βλέπατε.

Οι «δικοί σας» και οι άλλοι.

Δεν ξέρω ποιός βγάζει τέτοιου είδους και τέτοιου επιπέδου ανακοινώσεις.

Φοβάμαι πως την ίδια οπτική έχουν και οι προηγούμενοι αλλά και οι τωρινοί.

Ίσως να την έχουν και οι επόμενοι.

Είναι θέμα πολιτικού πολιτισμού.

ΟΙ ΜΠΑΛΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

Ο Δήμαρχος Αθήνας κ. Μπακογιάννης ανακοίνωσε μεταξύ άλλων την πεζοδρόμηση της οδού Αθηνάς.

Εκφράζω τον ανυπόκριτο ενθουσιασμό μου.

Η οδός Αθηνάς.

Πήγα  σχολείο στο Πρώτο Γυμνάσιο Πλάκας.

Η οδός Αθηνάς.

Μέχρι και σήμερα η αναγκαία βόλτα μου στην Αθήνα.

Ο Μέγας Μάνος Χατζηδάκης έγραψε το 1981

«Η οδός Αθηνάς είναι η καρδιά της Αθήνας, και η Αθήνα είναι η καρδιά του Έθνους. Για αυτό  και ότι υμνεί την Αθηνάς είναι εθνικό και Ελληνικό μαζί. Και έτσι, όπως έχει το όνομα Θεάς η οδός αυτή και στην κορυφή της την βλογάει ο Παρθενώνας, κανείς δεν την αμφισβητεί την Εθνική της Αξία σ΄ολόκληρη την χώρα».

Προχώρα Δήμαρχε.

Πεζοδρόμησε και δώσε στους Πολίτες

«Την Καρδιά της Αθήνας».

«ΑΝΤΙΟ ΚΥΡΙΕ ΣΩΤΗΡΗ»

Ελπίζω ο κύριος Σωτήρης Τσιόδρας να μην χρειαστεί να ξαναμπεί στην ζωή μας.

Να μην ξαναδούμε την ευγενή φυσιογνωμία του στην Τηλεόραση.

Είναι αλήθεια πως με την στάση του μετέφερε στους Έλληνες και τις Ελληνίδες ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης.

Νιώσαμε πως εκπροσωπούσε την άποψη των Επιστημόνων, που ήταν και η μόνη χρήσιμη άποψη στην κρίσιμη περίοδο που περάσαμε και περνάμε  ακόμα.

Αντίο κύριε Σωτήρη.

Και το ποίημα: «στην απλότητα κρύβεται η ευτυχία» δεν έχει σημασία αν το έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης ή κάποιος άλλος κύριε Σωτήρη.

Έχεις δικαίωμα να το διαβάσεις.

Και όποιος και αν το έγραψε θα χαίρεται που το διάβασες εσύ.

SAVE BABIS ROMANOS

Με πήρε τηλέφωνο ο Μπάμπης Ρωμάνος.

«Έλα στο Λιμάνι για καφέ, έχω καράβι».

Έπεσα στην παγίδα και πήγα στο Λιμάνι στο Αργοστόλι.

Καθόταν στο παγκάκι, στο κιόσκι που  είχε από παλιά τοποθετηθεί για την αναμονή επιβατών.

Σε 3 λεπτά ο ήλιος μου πέταξε τα μυαλά.

«Ζεματάει ο ήλιος, πάμε σε καμιά σκιά» αποτόλμησα να πω.

«Πoια σκιά ρε, που ο Δήμαρχος σου με έχει αφήσει να σιγοψήνομαι, το γαϊδούρι, που δεν έβαλε ένα λιόπανο να γλυτώσουμε, το μουλάρι που έχω γίνει σαν μουστοκούλουρο, το βόδι, αλλά ας όψονται όσοι τον ψήφισαν και πρώτος εσύ ηλίθιε, που δεν θα πέσει μπροστά μου, βλάκα…»

Είναι καλύτερα να φας ένα μαγκάλι κάρβουνα παρά να σε πιάσει στο στόμα του ο Μπάμπης.

«Θα το πω στον Μιχάλη τον Μοσχονά, να το βάλει θέμα στο Λιμενικό Ταμείο» ψέλλισα.

«Σε ποιόν;»

μου απάντησε και πετάχτηκε τ΄αψήλου έτοιμος να φάει άνθρωπο.

Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.

Γιά ένα πάνινο στεγαστράκι κινδυνεύει ο Μπάμπης από τον ήλιο.

Έχει πάρει «ένα χρώμα», πως είναι τα μπιφτέκια άμα τα ξεχάσεις 4 ώρες στον φούρνο; 

Τέτοια περίπτωση.

Ο «Λιμενάρχης» Θεόφιλος και ο «Υπολιμενάρχης» Μιχάλης φέρουν ακεραία την ευθύνη.

Να μπει αμέσως στέγαστρο προστασίας του Μπάμπη, αλλά και τόσων ανθρώπων που δουλεύουν στο Λιμάνι και δεν έχουν σημείο να σταθούν.

Αλλιώς θα τους πνίξει το Κίνημα

«Save Babis Romanos»

Πέραν που υπάρχει και ο κίνδυνος να έρθουν πουθενά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Μπάμπη.

Οπότε θα είναι χειρότερα.

ΜΕΤΑ ΤΙΣ «ΠΡΕΣΠΕΣ»

Επειδή υπάρχει ο διάλογος περί της Εθνικής Ταυτότητας των κατοίκων της Βόρειας Μακεδονίας.

Το ζήτημα είναι υπαρκτό αλλά δεν μπορεί πιστεύω να το ατενίζουμε με τους όρους και τις πληθυσμιακές καταγραφές και απογραφές του 19ου Αιώνα.

Υπάρχει μια προσέγγιση εκ μέρους της Βουλγαρίας περί Βουλγαρικής Ταυτότητας που βασίζεται στις απογραφές του Χίλμη Χουσεΐν Πασά και προηγούμενα δηλαδή στις απογραφές της περιόδου 1882-1907.

Αλλά το ζήτημα πρέπει να υπακούσει πλέον στην αρχή του Αυτοπροσδιορισμού.

Η Βόρεια Μακεδονία είναι μία χώρα αναγνωρισμένη πλέον και από την Ελλάδα και από την Βουλγαρία όπως συμφωνήθηκε με την «Συμφωνία των Πρεσπών».

Οι κάτοικοι της έχουν δικαίωμα Εθνικού Προσδιορισμού αλλά και Ατομικού Προσδιορισμού.

Αυτοί θα αποφασίσουν αν θεωρούν τον εαυτό τους «Βόρειο-Μακεδώνα, Αλβανό, Τούρκο, Ρομά, Βούλγαρο, Βλάχο, Σέρβο αλλά και Έλληνα».

Υπάρχει μία καθυστέρηση των διαδικασιών απογραφής στην Βόρεια Μακεδονία αφού η τελευταία έγινε το 2002.

Αλλά πλέον, μετά τις «Πρεσπες»το ερώτημα θα τεθεί και θα απαντηθεί με όρους του 21ου Αιώνα και όχι με όρους του 1900.

Η Ελλάδα πιστεύω με όρους αμοιβαιότητας πρέπει να συμφωνήσει με την γείτονα χώρα και να αναγνωρίσει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού όσων θεωρούν τον εαυτό τους «Βόρειο-Μακεδώνα» κατά την απογραφή του 2021.

Ναι να καταγράψουν τον εαυτό τους οι κατοικούντες στην Φλώρινα, το Αμύνταιο ή την Μελίτη κ.λπ ως «Βόρειο-Μακεδώνες», αν νιώθουν εθνική διαφορετικότητα αλλά…

Και η Ελλάδα να ζητήσει την καταγραφή των Ελλήνων που ζουν στην περιοχή της Γευγελή, της Βιτολα και αλλού στην Βόρεια Μακεδονία.

Ο Κύρο Γκλιγκόροφ πριν 30 χρόνια είχε υπολογίσει σε περισσότερους από 100 χιλιάδες τους Έλληνες στην Βόρεια Μακεδονία.

Αν περπατήσεις στην Χώρα θα του συναντήσεις.

Είναι εκεί και νιώθουν Έλληνες, αρκεί να τους δοθεί η δυνατότητα ελεύθερα να το δηλώσουν.

Είναι εκεί. 

Μην ξεχνάτε ότι ο «γνησιότερος» των Ελλήνων ο Αλέξης Ζορμπάς αναπαύεται στο κοιμητήριο των Σκοπίων.

ΤΟ ΝΕΟ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ

Θα μπορούσε να αλλάξει η παραλιακή ζώνη.

Θα μπορούσε το Αργοστόλι να αποκτήσει ταυτότητα.

Δεν φτάνει η ανάπλαση πίσω από την Αγορά.

Όλα ωραία: Και το πεζοδρόμιο, και η επίστρωση και οι αρτάνες.

Αλλά…

Πρέπει ο Δήμος να ανακτήσει την περιουσία του.

Τα δημοτικά κτήρια της Αγοράς, χρειάζονται αποκατάσταση.

Οι κοινόχρηστες καμάρες που έχουν καταληφθεί πρέπει να απελευθερωθούν.

Οι διαφημιστικές πινακίδες που παράνομα βρίσκονται στις οροφές πρέπει να αφαιρεθούν.

Αν αποκαταστήσουμε τα κτήρια, αν με την γνώμη και την μελέτη των ειδικών ενοποιήσουμε τους εσωτερικούς χώρους, αν αναπλάσουμε τον περιβάλλοντα χώρο περιμετρικά των κτηρίων.

Θα έχουμε τον μεγαλύτερο πολυχώρο πολιτισμού στην Κεφαλονιά.

Δίπλα στην θάλασσα.

Πιστεύω πως ο χώρος αυτός, ο ενοποιημένος στεγασμένος χώρος, θα ήταν ίσως ο ιδανικός για την λειτουργία διαρκών και εποχικών εκθέσεων, για την στέγαση του Λαογραφικού Μουσείου, του Μουσείου της Πόλης του Αργοστολιού, του Μουσείου του σεισμού.

Ένας τεράστιος χώρος, στην ιδανική θέση.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ

Το γράφω γιατί το θεωρώ δείγμα επαγγελματισμού.

Κάτσαμε στο ΜΠΑΡΟΚ μαζί με φίλους.

Παραγγείλαμε.

Ο πολύ καλός και ευγενής σερβιτόρος έφερε τα παραγγελθέντα και εκεί πάνω στην τοποθέτηση τους στο τραπέζι λόγω της δικής μας κυρίως ανεμελιάς και «υπερκινητικότητας» χωρίς να έχουμε αντιληφθεί τον άνθρωπο που μας σερβίρισε δίνουμε μία και πάρε κάτω τα μπουκαλο-πότηρα.

«Απώλεια»: κάτι λεκέδες σε δύο παλιομπλουζάκια.

Μας ζητήσανε 1000 φορές συγνώμη, αν και δεν φταίγανε οι ανθρώποι.

Κάνανε αγώνα να μας κεράσουνε και στο τέλος μας δώρισαν και δύο μπλουζάκια.

Είναι σημαντικό να φέρεσαι υπεύθυνα.

Το γράφω προς παραδειγματισμό όλων μας.

ΝΑ ΖΗΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΟΥΛΙ

Βγήκα με το ποδηλατάκι μου πρωί-πρωί. Μετά τα μέτρα ανοίγουν τα καφενεία και τα καπηλειά.

Είπα «να βγω, να δω ανθρώπους, να ζήσω ελεύθερο πουλί». 

Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει.

- Στην παραλιακή τα αυτοκίνητα διπλό-τριπλό παρκαρισμένα.

- Κάποιοι μαγαζάτορες «πονηρούληδες» απλωθήκανε παραβιάζοντας τους κοινόχρηστους χώρους αλλά και την «υφαλοκρηπίδα» του γείτονα.

- Στην πίσω μεριά της παλαιάς αγοράς τρέχουν κανονικά πάνω στο νέο γουλόστρωτο τα ψαρόζουμα.

- Στο παρκινγκ του Λιμεναρχείου τα μισά αυτοκίνητα είναι εγκαταλειμμένα χωρίς πινακίδες από τους ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων που την βολεύουν στην ζούλα καταλαμβάνοντας το Δημοτικό χώρο στάθμευσης.

- Τα αυτοκίνητα στην Αγορά πάνω στα πεζοδρόμια.

- Τα καφάσια πάνω στα πεζοδρόμια.

- Οι διερχόμενοι κάτω από τα πεζοδρόμια.

Η μοναδική σημαντική αλλαγή που πραγματικά μου έφτιαξε την διάθεση ήταν στου Λωλή.

Είναι τέλειο να βλέπεις τον φίλο Μάκη με μάσκα.

Πως είναι ο Ζορό; 

Ακριβώς το αντίθετο. 

Μία «δόξα».

ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΥΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ ΤΟΥ

Έχω τοποθετηθεί από καιρό.

Με αυτό το πολιτικό προσωπικό ο Τάφος των Τζαννάτων δεν πρόκειται να αναδειχθεί.

Πρόκειται για ένα προσωπικό που φοβάμαι ότι με δυσκολία βλέπει μέχρι τις μύτες των παπουτσιών του.

Αλήθεια ποιος θυμάται ποιος ήταν Προϊστάμενος Αρχαιοτήτων στην Καβάλα το 1999; 

Στα Γιάννενα το 2004;

Στην Θεσσαλονίκη το 1987;

Στο Ηράκλειο το 2011; 

Στην Κεφαλονιά το 1982;

Κανένας.

Έτσι κανείς δεν θα θυμάται σε 10 χρόνια ποιος ήταν σήμερα στην Κεφαλονιά Έφορος Αρχαιοτήτων.

Όλοι θυμούνται και θα θυμούνται τον Μανώλη Ανδρόνικο.

Όλοι θυμούνται την Μελίνα, κανείς δεν θα θυμάται κάποια Μενδώνη.

Αυτοί που θα έπρεπε στην Κεφαλονιά να βάλουν πλάτη, να απαιτήσουν, να επιβάλουν από την πολιτική και θεσμική εκπροσώπηση του Νησιού αποδεικνύεται ότι «δεν μπορούν», ακόμα και αν θέλουν, «δεν μπορούν».

Όλα θα γίνουν στο μέλλον με άλλη εκπροσώπηση, από άλλους θαρραλέους, τολμηρούς, αποφασιστικούς εκπροσώπους.

Με ρωτάνε: «Τώρα που δεν προχωρούν στην ανάδειξη του Τάφου, τώρα που κουτσουρεύουν το μέλλον, τι κάνουμε;»

Μην ρωτάτε.

Ο Καζαντζάκης είπε «μην καταδέχεσαι να ρωτάς, Θα Νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Πολέμα».

Να στείλουμε μαζικά μήνυμα στον Πρωθυπουργό της Χώρας.

Να του πούμε:

«Κύριε Πρωθυπουργέ, μέχρι εδώ πληρώσαμε από το στέρημα μας. Εμείς βρήκαμε τον Μεγαλύτερο Θολωτό Μυκηναϊκό Τάφο στην Βόρειο-Δυτική Ελλάδα. Εμείς ενημερώσαμε το Ελληνικό Κράτος. Εμείς ξενυχτήσαμε να το προστατεύσουμε το Μνημείο από κακές ιερόσυλες σκέψεις, εμείς πληρώσαμε για την μελέτη. Ματώσαμε, στερήσαμε τα παιδιά μας και τις οικογένειες μας, γιατί θεωρούσαμε μέγα το αρχέγονο καθήκον απέναντι στην Ιστορία μας. Και τώρα κύριε Πρωθυπουργέ, το Υπουργείο σας, η Υπουργός σας αρνείται να εκτελέσει την μελέτη που το ίδιο Υπουργείο έχει εγκρίνει. Από εσάς δεν ζητάμε να επιδοτήσετε την ζωή μας, δεν θέλουμε τίποτα ο καθένας προσωπικά για τον εαυτό του. Ζητάμε να προστατευσετε την Ιστορική μας Μνήμη.»

Έτσι και αλλιώς η Ιστορία θα γραφτεί ξανά. 

Kαι θα μείνουν στην Ιστορία αυτοί που θα μπορέσουν και θα θέλουν να την ξαναγράψουν.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΖΩ ΣΤΟΝ ΑΚΗ;

Πόλεμος γίνεται ανάμεσα σε σεισμολόγους, όπου εμπλέκεται και ο γνωστός και αγαπητός συμπατριώτης κ. Τσελέντης.

Με αφορμή κάποιο Προεδριλίκι κατηγορείται ο κ. Τσελέντης από τους λοιπούς υποψηφίους ότι δεν γεννήθηκε το 1957, όπως δήλωσε αλλά το 1955.

Μιλάνε για πλαστογραφία.

Πιστεύω πως εύκολα ο κ.Τσελέντης θα δημοσιεύσει την ταυτότητα του, το απολυτήριο του Στρατού, του Δημοτικού κ.λπ.

Πιστεύω πως εύκολα θα αποδείξει ότι γεννήθηκε μόλις το 1957 και όλα έχουν καλώς.

Μην ζήσουμε ξανά την περίπτωση της Ζωζώς Σαπουντζάκη που είχε αστόχως «μαιμουδέψει» το Διαβατήριο της.

Βέβαια καρφί δεν μου καίγεται περί της ηλικίας του κ.Τσελέντη, αλλά να επειδή είναι Πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας πρέπει το ερώτημα να απαντηθεί.

Γρήγορα και πειστικά.

ΜΗΝ ΞΑΝΟΙΓΕΤΑΙ

Πρόσφατη φωτογραφία του "Πέτρου"

Οι οδηγίες είναι συγκεκριμένες:

«Θα βάλεις στην σχολική επιτροπή ένα Γαλάτη».

Ο Δήμαρχος του Ληξουριού δεν πρέπει να ξανοίγεται.

Ο «Πέτρος» μεταφέροντας τον «λόγο του Κυρίου» του παραγγέλλει:

«Ο Βασίλης μας μυρίζει ο Αραβαντινός μας ξινίζει, ο Φαρακλός μας τσαντίζει, ο Ζαφείρης-Αραβαντινός είναι κάπως.

Λοιπόν: Γαλάτης»

Μην ξανοίγεσαι κύριε Δήμαρχε Ληξουριού.

Έτσι θα πάει τώρα το πράγμα:

Θα παίρνεις οδηγίες από «Πέτρους».

Εκτός και αν την τελευταία στιγμή αντισταθείς και αποφασίσεις να μείνεις Δήμαρχος και να μην γίνεις Λοχίας.

ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ

Δεν είναι τυχαίο πως ο τέως Τούρκος Πρόεδρος Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ αλλά και ο Πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ ήταν και οι δύο, σπουδαγμένοι στην διαχείριση του Νερού και της Ενέργειας.

Ο Ντεμιρέλ ήταν Μηχανικός Αρδευτικών έργων και ο Οζάλ Μηχανικός Ενέργειας.

Αυτοί οι δύο σχεδίασαν την κυριαρχία της Τουρκίας στην περιοχή σε ζητήματα Υδάτινων Πόρων και Ενέργειας.

Ο Ντεμιρέλ πριν περίπου 30 χρόνια είχε θέσει στην Συρία το ερώτημα:

«πρέπει να είσαστε έτοιμοι να ανταλλάξουμε νερό με πετρέλαιο.

Εμείς ήμαστε έτοιμοι να μοιράσουμε το νερό μας, εσείς είσαστε έτοιμοι να μοιράσουμε το πετρέλαιο σας;»

Το ίδιο ερώτημα θα τεθεί στο Αιγαίο και στην Κύπρο αν δεν φροντίσουμε να αυξήσουμε το Υδάτινο δυναμικό μας στην περιοχή.

Θα κληθούμε να απαντήσουμε στο ίδιο ερώτημα:

«Είσαστε έτοιμοι να μοιράσουμε νερό και πετρέλαιο;»

ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ

Δεν μπορείς να περπατήσεις στο Αργοστόλι.

Πιστεύω το ίδιο συμβαίνει σε όλη την Κεφαλονιά.

Η Πόλη έχει γίνει «ναρκοπέδιο».

Κανείς δεν μαζεύει τις ακαθαρσίες από το σκυλάκι του.

Για να μην είμαι άδικος πολλοί λίγοι θεωρούν υποχρέωση τους να καθαρίζουν το «στίγμα» που αφήνει το ζωάκι τους.

«ΜΑΔΑΕΙ»

Το γουλόστρωτο της παραλίας στο Αργοστόλι «μαδάει».

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται περί γουλόστρωτου.

Κάποιος τεχνικός θα θέσει ή θα έχει θέσει την υπογραφή του για την παραλαβή του έργου.

Ελπίζω να μην τα βρει «όλα τέλεια».

Να υποχρεωθεί ο εργολάβος να το αποκαταστήσει.

Να ελπίζω ότι κάποιος Δημοτικός Σύμβουλος θα το θέσει στον Δήμο ή θα ισχύσει το κλασσικό:

«Δεν βαριέσαι».

Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΤΟΥ ΜΑΚΗ

Τον καημό της Γενιάς του εκφράζει ο  Δικηγόρος Λευτέρης Κρητικός.

Ο «Λευτέρης του Μάκη».

Του αξέχαστου Μάκη Κρητικού που με ωδίνες τίμησε με την παρουσία του την διαδρομή του Δήμου των Πρόννων.

Υπογραμμίζει το σύστημα «συναλλαγών και ανταλλαγών» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση  στην Κεφαλονιά.

Αυτήν την ντροπή.

Αυτό το όνειδος.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι.

Τότε, παλαιότερα, στην περίοδο της δημιουργίας των Καποδιστριακών Δήμων και αναφέρομαι στους Πρόννους το κυρίαρχο ήταν η προσφορά, η συμβολή  στην ανάπτυξη του Τόπου, στην ίδια την Αυτοδιοίκηση.

Ο Μάκης ήταν συμμέτοχος αυτής της εμπειρίας.

Ανήκαμε στους «Δον Κιχώτες» και εκεί θα ανήκουμε πάντα.

Και όταν αυτό το «Ταξίδι» τέλειωσε, φύγαμε με περηφάνια.

Φύγαμε όλοι μαζί.

Δεν ασχοληθήκαμε και δεν είχαμε γενικά εμπλοκή στο νέο μοντέλο του «Δήμου Κεφαλονιάς».

Δεν πήγαμε για «μισθούς και θέσεις». 

Κανείς μας.

«Κλείσαμε τον λογαριασμό μας». Δώσαμε τους «μισθούς» των αιρετών του Δήμου των Πρόννων εκεί που θέλαμε και έπρεπε.

Και φύγαμε.

Ο Μάκης Κρητικός ήταν τότε «ένας από μας».

Δεν έχει σημασία  αν ήταν στην πλειοψηφία ή στην μειοψηφία του Δήμου.

Δεν έχει σημασία με ποιόν είχε εκλεγεί.

Ήταν «ένας από μας».

Το μήνυμα για την Νέα Γενιά, για τον Λευτέρη, για τους «Λευτέρηδες» γενικά, παραμένει:

«Αντισταθείτε».