Ο ΧΑΦΙΕΣ

Πέθανε το χαφιεδίστικο μπλοκ που προσπάθησαν να στήσουν οι γνωστοί στερημένοι 

λόγου και ήθους αλλά και στερημένοι ιδεών, ανώνυμοι.

Αποκαλύφθηκε ότι μόνος λόγος ύπαρξής τους ήταν η διάβρωση του «γάιδαρου».

Μόλις τους καταγγείλαμε και τους αποκαλύψαμε, σίγησαν, οι ανύπαρκτοι.

Δεν είχαν λόγο να γράφουν αλλά και λόγο για να γράφουν.

Τώρα όλοι ξέρουν ότι εμείς δεν έχουμε σχέση με αυτούς τους υβριστές.

Διαφέρουμε από αυτούς. Ιδίως δεν είμαστε συκοφάντες, υβριστές και κύρια χαφιέδες.

ΤΟΝ ΕΙΔΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

Μέσα στην νύχτα τον ελεεινό  λογοκλόπο. Νόμιζε ότι θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος  και να γράφει ότι θέλει «στο όνομα» μας.

Κάτω από το φώς του φεγγαριού αναγνωρίσαμε την αδιάκριτη παρουσία του. Ήμασταν από την αρχή βέβαιοι ότι ήταν αυτός.

Κάθε αμφιβολία μας έσβησε όταν ακούσαμε τις ψηλοτάκουνες γόβες του, καθώς έτρεχε αλαφιασμένος στον  δρόμο, μόλις άκουσε την φωνή μας ψηλά από το μπαλκόνι 

«τι κάνεις εκεί ρε κοπρίτη;;;»

Απορώ πως δεν έπεσε από τα τακούνια. Πως δεν τσακίστηκε...

«ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΠΑΞΟΥΜΕ»

Χιλιάδες φίλοι επισκέφθηκαν τον «γάιδαρο» και εκατοντάδες επικοινώνησαν μαζί μας προσωπικά, εκφράζοντας την αγάπη τους στο «αξιαγάπητο ζώο», την οργή τους για τους κρυμμένους μέσα στον βούρκο υβριστές, την λύπη τους για την διακοπή του «γάιδαρου».

Τους ευχαριστούμε όλους.

Θα προχωρήσουμε με μια μόνη «συμφωνία».

Εσείς να «έχετε τα μάτια σας ανοικτά», να διακρίνετε ποιος και τι είναι ο κάθε ένας, να μην μας χρεώσετε πιθανά δημοσιεύματα των άθλιων.

Εμείς να «μην  αρπάξουμε», να μην θεωρήσουμε δηλαδή  τον εαυτό μας κάτι περισσότερο από αυτό που είμαστε, κάτι περισσότερο από έναν «γάιδαρο».

Ο ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ

Αυτή η ιστορία των πλαστών εντύπων δεν είναι καινούργια, δηλαδή δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος βγάζει ένα πλαστό μέσο επικοινωνίας με σκοπό να διαλύσει και να διαβρώσει ένα άλλο έντυπο.

Θα κατανοήσετε καλύτερα αν σας πω την ιστορία του Μανιαδάκη.

Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης ήταν ένας απόστρατος αξιωματικός που τον διώξανε από τον στρατό σαν συνωμότη. Ο Μεταξάς όταν έκανε την δικτατορία του το 1936, βρήκε αυτό το «κελεπούρι» και τον έκανε «υπουργό δημόσιας τάξης» της εποχής.

Αυτή η βρώμα ο Μανιαδάκης, είχε μανία όλα τα κόμματα  και κύρια το ΚΚΕ.

Για να μπαλιάσει τους κομμουνιστές η υπουργάρα, έφτιαξε έναν δικό του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», μια εφημερίδα ελεγχόμενη από την ασφάλεια. 

Μέσα σε δυο χρόνια ο Μανιαδάκης διέλυσε το ΚΚΕ. 

Κατάφερε να επιβάλλει τον πλαστό «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» σαν επίσημο έντυπο του ΚΚΕ, να παραπλανήσει χιλιάδες κομμουνιστές, να τους οδηγήσει στα ξερονήσια, να τους εξοντώσει.

Ακόμα και ο Ζαχαριάδης, δυσκολεύτηκε να διακρίνει το «νόμιμο» έντυπο από το πλαστό και ασφαλιτικο.

Την απάτη κατήγγειλαν δυο άνθρωποι μεγάλης αντίληψης και πολιτικού ήθους: ο Άρης Βελουχιώτης και ο Νίκος Πλουμπίδης.

Αν το ΚΚΕ τότε είχε καταγγείλει αμέσως την πλαστή έκδοση και είχε διακόψει  την έκδοση του κομματικού ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, χιλιάδες άνθρωποι θα είχαν σωθεί και ίσως και η πορεία της χώρας να ήταν διαφορετική.

Η ΜΑΣΚΑ

Νέος φίλος και ιδίως σκεπτόμενος μου είπε. «Δεν έπρεπε να βγάλεις την μάσκα του Ζορό», εννοώντας ότι ο «γάιδαρος» έπρεπε να μείνει ανώνυμος.

Σύμφωνοι, αλλά τον ανώνυμο τον αντιμετωπίζεις μόνο με το όνομα σου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Εξ' άλλου πάνω από την μάσκα εξείχαν τα μεγαλειώδη αυτιά μου, ενώ η μάσκα με «έκοβε» και στο γλυκύτατο μουσουδάκι μου.

Συνάμα δεν είμαστε πια και ο Ντε Λα Βέγκα, μην συγκριθούμε και με τον παιδικό μας ήρωα τον Ζορό.