Δεν αναφέρομαι σε κάτι σημερινά παλιοτόμαρα που βλέπουν το βουλευτιλίκι σαν προσωπική προβολή ή σαν κονόμα.
Αναφέρομαι στους παλαιούς Βουλευτές στην Αρχαία Αθήνα, στους «παλαιοβουλευτές».
Για να γίνει Βουλευτής κάποιος στην Αρχαία Αθήνα θα έπρεπε πρώτα να καταγραφεί η περιουσία του «μέχρι και τα σανδάλια του». Είναι η πρώτη εφαρμογή του «πόθεν έσχες» ή τουλάχιστον του «έσχες».
Αν ζημίωνες την πόλη με τις αποφάσεις σου ως Βουλευτής, η περιουσία σου δημεύεται και αν δεν επαρκούσε πήγαινες εργάτης στα δημόσια έργα.
Αν όμως ζημίωνες την Αθήνα ηθικά, δηλαδή όχι απλά οικονομικά τότε «αυθημερόν τελευθησάτω», δηλαδή σε έτρωγε το μαύρο φίδι.
Δεν μπορούσες να είσαι Βουλευτής περισσότερο από 2 φορές, ουτε αν ήσουν ξεδιάντροπος.
Αν έλεγες ψέματα στους πολίτες και μαζευόντουσαν 6000 όστρακα με το όνομα σου, δηλαδή μαύρα ψηφαλάκια, τότε «εξοστρακιζόσουν» για δέκα χρόνια και γλύτωνε η Βουλή και η πόλη από σένα.
Μια χαρά Βουλευτές είχαν οι Αρχαίοι Αθηναίοι. Αν εφαρμόζοντο αυτά στις μέρες μας δύσκολα θα είχαμε Βουλευτές, ο εξοστρακισμός θα πήγαινε σύννεφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.