Από την Δήλο στις Βρυξέλες.
Μετά τους Περσικούς πολέμους ,όπως ήδη γνωρίζετε οι πόλεις-κράτη των Ελλήνων ,περίπου 150 δηλαδή ανεξάρτητα κράτη μαζευτήκανε στην Δήλο και αποφάσισαν να φτιάξουν μια «συμμαχία» που ονομάστηκε Συμμαχία της Δήλου και που έμεινε στην Ιστορία σαν Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία ,επειδή τους Αθηναίους αποφάσισαν να ηγούνται της Συμμαχίας ως έχοντες την δύναμη, δηλαδή και το «μαχαίρι και το πεπόνι».
Κάτι ανάλογο κάνανε και οι Ευρωπαίοι ,φτιάξανε την «Ευρωπαϊκή Ένωση», την νέα «Συμμαχία» και βάλανε τους Γερμανούς στο ρόλο των Αθηναίων, ως έχοντες πλέον το «μαχαίρι και το πεπόνι».
Και στις δυο συμμαχίες που απέχουν μεταξύ τους 2500 χρόνια, συμφωνήθηκε να υπερισχύει το Δίκαιο και τα κράτη μέλη να έχουν ίσα δικαιώματα και λόγο.
Η Σπάρτη και η Ρωσία.
Και εκείνη την εποχή ,δηλαδή 500 χρόνια προ Χριστού υπήρχε η «Ρωσία» της εποχής, η δύναμη, η υπερδύναμη που δεν μετείχε στην Αθηναϊκή Συμμαχία, αλλά είχε φτιάξει το δικό της «μαγαζί» ,την Συμμαχία των Πελοπονησίων, η Σπάρτη.
Ο πόλεμος των Αθηναίων με τους Μοραΐτες.
Οι δυο Συμμαχίες πιάστηκαν σε έναν πόλεμο καλό-καλό που κράτησε καμιά τριανταριά χρόνια και που τελικά νίκησαν οι Πελοπονήσιοι, αλλά στην πραγματικότητα έχασαν και οι δυο συμμαχίες και πάνω απ΄όλα η Ελλάδα , αφού πολύ αίμα χύθηκε ,πόλεις καταστράφηκαν, φτώχεια ακολούθησε .Ο πόλεμος αυτός ονομάστηκε αργότερα «Πελοπονησιακός Πόλεμος» και έτσι τον μάθαμε στο σχολείο.
Ο Θουκυδίδης
Για τον πόλεμο αυτόν λίγα θα ξέραμε αν δεν υπήρχε ο Θουκυδίδης, ο μέγιστος Ιστορικός που μας άφησε την «Ιστορία» του, και από εκεί μάθαμε όσα κυρίως ξέρουμε, όσοι είχαν διάθεση να τη διαβάσουν, και να την διαβάζουν συνεχώς.
Η Μήλος
Από τον Θουκυδίδη μάθαμε για την πολιορκία, την καταστροφή της Μήλου και την σφαγή των Μηλίων.Το 416 π.χ οι Αθηναίοι έστειλαν στην Μήλο 3000 στρατιώτες να την υποτάξουν γιατί οι Μηλιοί ήταν στον Πόλεμο ουδέτεροι, ανεξάρτητοι και λόγω καταγωγής φιλολάκωνες.
Εκεί καταγράφεται ο διάλογος των Αθηναίων και των Μηλίων, που είχαν να διαλέξουν η δουλεία στους Αθηναίους η σφαγή.
Οι Μηλιοί θέλανε να μην πληρώνουν στους Αθηναίους, να μην υποταχθούν και επικαλέστηκαν τις «αρχές» του Δικαίου και της Ισότητας που είχε συμφωνηθεί να διέπουν την «Αθηναϊκή Συμμαχία».
Κατά τον Θουκυδίδη και πράγματι οι Αθηναίοι απάντησαν.
«η Δικαιοσύνη έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων, όμως ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος παραχωρεί ότι του επιβάλλει η αδυναμία του.»
Οι Μηλιοί ζήτησαν από τους Αθηναίους να μείνουν φίλοι παρά εχθροί και οι Αθηναίοι και σε αυτό απάντησαν,
«η έχθρα σας μας βλάπτει πολύ λιγότερο από την φιλία σας και αυτό γιατί στα μάτια των υπηκόων μας, η φιλία σας θα είναι τεκμήριο αδυναμίας»
Επίλογος.
Η συμφωνία δεν έγινε ποτέ. Οι Αθηναίοι δεν παραχώρησαν τίποτα τους Μηλιούς και οι Μηλιοί στους Αθηναίους. Οι άντρες στην Μήλο σφάχτηκαν μέχρι ενός. Τα γυναικόπαιδα πουλήθηκαν σαν δούλοι.
Στην Μήλο μεταφέρθηκαν έποικοι.
Όλοι οι κυβερνώντες προ πάσης διαπραγμάτευσης να διαβάσουν τον διάλογο των Αθηναίων και των Μηλίων. Είμαι βέβαιος ότι οι Ευρωπαίοι τον γνωρίζουν ήδη.
Υ.Γ
Την «Ιστορία» του Θουκυδίδη την μετάφρασε δόκιμα ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αυτός που έφερε την Ελλάδα από την Ελασσόνα μπροστά στην Κωνσταντινούπολη.
.jpg)
