Έβγαλε όμως γιά να μας πει οτι:
“είμαι λυπημένος γιατί με είπατε τραμπούκο...”
Το καταλάβαμε.
Είναι λυπημένος!
Αλλά όσον αφορά το εκλέγειν
“τουμπεκί”.
Προσωπικά δεν τον θεωρώ θύτη.
Τον θεωρώ θύμα.
Το έχει το ελάττωμα όπου δει
κάλπη να στέκεται στην ουρά.
Στο ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΡΙΖΑ, στον
Σύλλογο Ψαράδων, στον Ορειβατικό, στον Καταδυτικό, στην ενορία, στον Σύλλογο απόρων
κορασίδων… παντού.
Δω στου κάλπη και πάρε του την
ψυχή.
Τώρα τι πάθανε;
Είχανε ξεθαρρέψει που δεν τους
έλεγχε κανείς και του δώσανε απέλαση.
“Εσύ θα ψηφίσεις γιά το
καφενείο στα Κομιτάτα, εσύ γιά την ταβέρνα στους Βαρδιάνους, εσύ γιά μια
κομμώτρια στα Ανδρεολάτα...”
Έτσι κάπως έγινε.
Του την πέφτει ο καψιωμένος να
βγει Πρόεδρος:
“Αδελφέ, αδελφέ να σε βάλω στο
Ληξούρι σε ένα Ξενοδοχείο τρέλα.”
Την έφαγε ο “αδελφός” και έπεσε
πάνω στον Βασίλη τον Ρουχωτά.
Πήγε κουνιστός και λυγιστός
στις εκλογές.
“Ήρθα γιά τα χαλιά” λέει ο
Νικόλας.
“Βρε ουστ!” του λένε οι
παρόντες προς προστασία του.
Αλλά αυτός εκεί άκουσε τον
“αδελφό”.
“Ψήφα αδελφέ γιατί έχουμε σφίξη
και μην σε νοιάζει”
Και ψήφισε.
Και έπεσε στον λάκκο με την
λάσπη.
Θύμα είναι.
Θύμα του εαυτού του και μιας
παραδοσιακής επιπολαιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.