Στιγμές μεγάλης συγκίνησης και περηφάνιας.
Σήμερα έγινε η πρώτη δενδροφύτευση στο πληγωμένο από τον Ιανό άλσος της Σκάλας.
Ο Αλέκος, ο Νιόνιος, ο Χρήστος, ο Γιώργος, ο Σπύρος, ο Άγγελος…
Τα παιδιά του Δημοτικού του 1960 που πρωτοφύτεψαν τα πρώτα δένδρα πριν 60 χρόνια, ήταν εκεί ξανά.
Πρέπει να συνεχίσουμε.
Η Μήδεια έδωσε την απάντηση σε όσους μιλούσαν για «οικολογική καταστροφή»,σε όσους λέγαν «πάνε να φτιάξουν παρκινγκ».
Όχι η «Μήδεια έδωσε την απάντηση».
Στην άλλη Ελλάδα:
Ένας άνθρωπος έχασε την ζωή του από πτώση δένδρου.
Εκατοντάδες δένδρα έπεσαν στην Αττική, αυτοκίνητα καταστράφηκαν, ζημιές σε σπίτια, χιλιάδες σπίτια χωρίς ηλεκτρικό από την πτώση δένδρων.
Τα δένδρα γίνονται επικίνδυνα όταν «γεράσουν».
Ζούμε την διαμάχη των ανεύθυνων.
Τώρα που έπεσαν τα δένδρα στην Αθήνα:
«φταίει η ΔΕΔΔHΕ, όχι φταίει η Περιφέρεια, μπα φταίει ο Δήμος, η Κυβέρνηση, ο Χατζηπετρής, το Δασαρχείο».
Όχι φταίει η Ελληνική Γραφειοκρατία, η τύφλωση μας, η ακραία συμπεριφορά μας περί της «οικολογίας» ή περί του «καθήκοντος» όπως ο καθένας τα αντιλαμβάνεται και όχι όπως πράγματι είναι.
Και μόλις τα δένδρα πέφτουν αλλάζουν την «πλάκα»:
«Τι κάνανε οι υπεύθυνοι, να αποδοθούν ευθύνες, εμείς τα λέγαμε…».
Αρχίσαμε σήμερα στην Σκάλα.
Το αποτέλεσμα είναι καλό.
Θα ήταν καλύτερο αν δεν είχαμε να πολεμήσουμε με την παραδοσιακή αντίδραση, αν δενδροφυτεύαμε ολόκληρο το βορινό τμήμα του άλσους.
Τέλος πάντων. Ήταν εκεί αρκετοί, αυτόβουλα, τηρώντας τα μέτρα ασφαλείας.
Θα ήταν περισσότεροι, θα ήταν όλοι, αν δεν βρισκόμασταν στις δύσκολες μέρες που περνάμε.
Την επόμενη φορά θα είναι παρόντες και αυτοί που μέχρι σήμερα ήταν αντίθετοι.
Γιατί πλέον θα έχουν δει τα πράγματα καλύτερα και πιο καθαρά.
ΣΚΑΛΑ: Στην μνήμη και στην ανάμνηση του Ναπολέοντα Μπελογιάννη
Εκεί που φυτεύαμε στο άλσος ήρθε στο νου ξανά η θανή του Ναπολέοντα Μπελογιάννη.
Εκεί που σήμερα είναι το Ξενοδοχείο ΤΑΡΑ υπήρχε τότε περίπου το 1960 ελαιοτριβείο.
Ο Λιοτρουβιάρης είχε το συνήθειο πρωί-πρωί, αξημέρωτα να μαζεύει από την ακτή κούτσουρα που έβγαζε η Θάλασσα για να βάλει σε κίνηση το ελαιοτριβείο.
Εκεί συνάντησε το άψυχο σώμα του Ναπολέοντα Μπελογιάννη, εξ Ιωαννίνων.
Όπως λέει ο Φώτης Αγγουλές στο πολύ αγαπημένο μου : «Στην Ιστορία»
«Έλληνες ήρθαν πάλι. Η θάλασσα τους ξέβρασε στις ανατολικές αχτές…»
Η θάλασσα τον ξέβρασε τον Ναπολέοντα Μπελογιάννη στην ανατολική ακτή της Σκάλας.
Με σεβασμό οι Σκαλισιάνοι τον ενταφίασαν εκεί που σήμερα βρίσκεται το άλσος.
Δίπλα στην Θάλασσα που τον κράτησε.
Μετά από καιρό ήρθαν οι συγγενείς του να τον παραλάβουν για να τον επαναενταφιάσουν στα χώματα της Ηπείρου.
«Τον έφαγαν για εμπορικές συναλλαγές» μας είπαν.
Ποιος ξέρει.
Τι και αν λέει ο Αγγουλές στο ίδιο ποίημα του:
«Τον ξέρομε τον ένοχο, είναι γνωστή η αιτία».
Τον ένοχο δεν τον μάθαμε ποτέ.
Φυτέψαμε σήμερα και στην μνήμη και στην ανάμνηση του Ναπολέοντα Μπελογιάννη.
Στις ίδιες ανατολικές αχτές.
