«ΡΟΜΑΝΤΖΑΔΑ» ΣΤΟΝ ΠΟΡΟ!

 

Με παίρνει ο Μάκης ο Μεταξάς τηλέφωνο:

«ρε δεν πάμε στην «Ρομάντζα» να φάμε κανα ψαράκι;»

«Και δεν πάμε, θα συναντηθούμε εκεί» απάντησα έχοντας άγνοια του κινδύνου.

Πήγαμε.

Ξαφνικά βλέπω τον Μεταξά να ανεβαίνει την σκάλα με τον Φίλιππα.

Ένας κόμπος κάθισε στον λαιμό μου γιατί ο Φίλιππας είναι σαν τον Ποσειδώνα.

Τρώει με μια «τρίαινα», ένα δυκριάνι αντί για πιρούνι και άμα προλάβεις να αρπάξεις  κανένα ξεροκόμματο είσαι στους τυχερούς.

Βέβαια ο Μάκης είναι ακόμα χειρότερος. Ακόμα και την σούπα την τρώει με τα δάκτυλα.

Τέλος πάντων. Βρέθηκα ανάμεσα στις συμπληγάδες και δεν υπήρχε δρόμος επιστροφής.

ΤΑ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΙΑ

«είναι και κάνα κιλό μπαρμπούνια πρωινά» μας είπε ο Γιάννης.

Ήταν μπαρμπουνάρες αλλά λέω που να φτουρήσουν με αυτούς τους λαίλαπες. Θα τα φάνε ρουφηχτά και ούτε που θα τα μυρίσω.

«Ασε τα μπαρμπούνια και φέρε μας…»

Πήραμε  και του «πουλιού το γάλα». Και όλα άψογα.

Πέσαμε στον αγώνα «όπου προλάβει» και με την άκρη του ματιού μου επιτηρούσα τους Μεταξάδες που όπως κατάλαβα ενεργούσαν «βάση σχεδίου» αφού μόλις άπλωνα το χεράκι μου ορμούσαν ομαδόν και έτσι χανόμουν μέσα στον ορυμαγδό.

ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ

Μέσα σε αυτήν την «μονομαχία γιγάντων» σκάει μύτη ο Μπάμπης.

Ο Ρωμάνος.

Ο Μάκης ο Μεταξάς άρχισε τα γνωστά του σαλιαρίσματα: «γεια σου Μπαμπίνο, κάτσε μαζί μας…».

Οι άλλοι πιο μετρημένοι αρκεστήκαμε σε ένα: «γεια σου Μπάμπη».

Ο «Μπαμπίνος» τα γνωστά του ευγενή:

«τα σκατά με το φτυάρι. Από το δρόμο μύριζε του ψοφιμιού. Κοίτα ποιούς ψηφίζαμε. Που θα έπρεπε να σας βαράνε με στειλιάρι ελίτικο. Σιγά μην κάτσω μαζί σας να ακούω τις παλαβομάρες σας…»

Προσπέρασε και έκατσε σε 4 καρέκλες μόνος του σε ένα τραπέζι απέναντι μας αλλά σε «απόσταση βολής».

Ένας στεναγμός ανακούφισης βγήκε μέσα από τα στήθια μου.

Λέω. Ευτυχώς γλυτώσαμε.

Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ

Αλλά δεν γλυτώσαμε.

«Τι θα φάω;» ρωτάει τους «Ρομαντζέρος» ο Μπάμπης.

«Εχουμε πίτα καλή, μπακαλιάρο σκορδαλιά...» 

«Κάτι πιο εκλεκτό»... ο Μπάμπης

«Εχουμε σολωμό»... 

«Άλλο, άλλο..» ο «Μπαμπίνος» 

«Να σου ψήσουμε μια τσιπούρα;»

«Πιο εκλεκτό...»

«Ε, είναι και κάνα κιλό μπαρμπούνια».

«Να τα δω...» ο Μπάμπης ο οποίος για όσους δεν ξέρουν δεν τρώει ψάρι αν δεν είναι από παραγάδι και αν πρώτα δεν του «πάρει συνέντευξη».

Τα είδε.

«Βάλε τα μπαρμπόυνια και φέρε μια σκάφη πατάτες ντόπιες, ένα τελάρο τομάτα ντόπια και μια μπύρα παγωμένη».

Εμείς απέναντι «κάναμε επανάληψη» σε κάτι ψαροκόκαλα που είχαν μείνει από τον «πρώτο γύρο» της αναμέτρησης.

Και τότε άρχισε ο Γολγοθάς.

«ΘΥΜΑΣΑΙ ΜΕΤΑΞΑ;»

Τρέχανε τα σάλια μου.

Βούταγε ο Μπάμπης προκλητικά, να τον βλέπουμε όλοι, τις μπαρμπουνάρες μία-μία από το κεφάλι και με τρόπο αριστοτεχνικό τις έτρωγε σαν τον γάτο.

Ανάμεσα στο ρούφηγμα των μπαρμπουνιών άρχισε:

«θυμάσαι Μεταξά την κακοθύμητη μέρα που πήγες για Νομάρχης και εγώ έτρεχα στην Ιθάκη και κιντύνεψα να με μαυρίσουν στο ξύλο;»

«Θυμάμαι Μπάμπη μου» ο αφελής Μεταξάς που απορώ πως βγήκε Νομάρχης.

«Ναι αλλά δεν βλέπω την αγάπη σου» ο Μπάμπης.

«Μια μπύρα στον Μπάμπη»ο Μεταξάς.

Μετά από λίγο:

«θυμάσαι Μεταξά που όταν έβαλες για Πρόεδρος μπήκα υποψήφιος σου;»

«Θυμάμαι Μπάμπη μου» ο αφελέστερος Μεταξάς που απορώ πως βγήκε Πρόεδρος.

«ναι αλλά δεν βλέπω την αγάπη σου»ο Μπάμπης.

Και δότου κέρασμα ο Μεταξάς.

«Θυμάσαι Μεταξά που βγήκες για Δήμαρχος και έκανα την καρδιά μου πέτρα;» ο Μπάμπης.

«Θυμάμαι Μπάμπη μου»ο αφελέστατος Μεταξάς που απορώ πως βγήκε Δήμαρχος.

Και άντε: «τα γλυκά του Μπάμπη από μένα».

Εγώ ο καημένος προσπαθούσα να τον συμμάσω:

«μην του απαντάς, μην του δίνεις θάρρος, είναι παγίδα».

Εκεί ο Μεταξάς. Βόιδακλας:

«Μπα μωρέ ο Μπαμπίνος, πως τα λέει…».

ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ

Αφού έφαγε τον άμπακο, πήρε τα ψαροκέφαλα για τον γάτο, ρεύτηκε σαν μπέμπης που μόλις ήπιε μια νταμιτζάνα γάλα, σηκώθηκε, μας έριξε ένα:

«να τα λέμε» και έφυγε ο Μπάμπης.

Ζήτησα αμέσως λογαριασμό.

Ο Μεταξάς στην κοσμάρα του:

«Μωρέ είναι ωραίος ο Μπαμπίνος»

Εμένα με ζώνανε τα μαύρα φίδια:

«Αυτά είναι τα δικά σας και αυτά τα μπαρμπούνια του Μπάμπη.» 

Mας φέρανε την λυπητερή.

Κοίταξα τον Μεταξά με βλέμμα διαπεραστικό.

«Μεταξά όπως κατάλαβες την φάγαμε» του είπα.

Αυτός το βιολί του:

«Μωρέ είναι ωραίος ο Μπαμπίνος».

Πληρώσαμε  αγόγγυστα. Ήπιαμε ένα τελευταίο ποτήρι και φύγαμε.

Απέναντι καραούλευε ο «ωραίος Μπαμπίνος».

«Να μας ξανάρθετε» φωνάζει.

Ο Μεταξάς: «α ρε διαουλίνο».

Θα ξανάρθουμε γιατί όλα ήταν ωραία και είναι όμορφο να είσαι ανάμεσα σε φίλους.

Θα ξανάρθουμε στην Ρομάντζα.

Αλλά.

Μια μέρα που ο «Μπαμπίνος» θα λείπει στην Αθήνα.

Υ.Γ. Η αφήγηση είναι αυθεντική, αφού προέρχεται από τα ίδια τα μπαρμπούνια που παραβίασαν το γενικό κανόνα της «σιγής ιχθύος»

ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ: ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

 

Αυτό που συμβαίνει στο Αργοστόλι με τα τρενάκια είναι η απόλυτη δυσφήμιση της Κεφαλονιάς.

ΤΙ ΒΛΕΠΕΙ

 

Ο επισκέπτης από τα αξιοθέατα της Πόλης;

- Διασχίζει την Χαροκόπου όπου βλέπει το κυκλοφοριακό χάος και ζει μοναδικές στιγμές παράνοιας.

- Συνεχίζει στην Λεωφόρο Βεργωτή όπου ζει τα διπλά και τριπλά παρκαρίσματα.

- Και επιστρέφει από την παραλιακή όπου ζει την φρίκη του μποτιλιαρίσματος προ των τοπικών μανάβικων, φούρνων και μπακάλικων.

Για αυτό το «υπερθέαμα» πληρώνουν τίμημα και δικαίως δημοσιεύουν τις χείριστες των κριτικών προς προστασία μελλοντικών «θυμάτων».

 

ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΔΕΙ

Ο ίδιος επισκέπτης;

- Τις Καταβόθρες: ένα μοναδικό Παγκόσμια Γεωλογικό φαινόμενο.

- Το Φανάρι, με θέα στο Ληξούρι.

- Το σημείο της σφαγής των Ιταλών, την «κόκκινη» Βίλα.

- Ίσως το Μνημείο των Ιταλών.

- Το μνημείο των Ριζοσπαστών.

- Την εμβληματική για το Αργοστόλι Οδό Ριζοσπαστών.

- Το Μέγαρο Κοσμετάτου, την Φιλαρμονική, την Πλατεία Βαλλιάνου, το Δημαρχείο

- Την εμβληματική οδό Π.Βαλλιάνου, το Διοικητήριο, το Μουσείο Κοσμετάτου, το Μέγαρο «Γεράσιμος Σκλάβος», το Μουσείο, το Δικαστικό Μέγαρο, το Θέατρο.

- Ίσως το Λιθόστρατο, την Πλατεία Καμπάνας, το Χαροκόπειο πρατήριο.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ

Η διαδρομή για το τραίνο πρέπει να αλλάξει.

Μια σκέψη που μπορεί να είναι χρήσιμη:

Από την Προβλήτα προς Καταβόθρες και Φανάρι, προς τον Γύρο της Λάσσης. Από εκεί εναλλακτικά ανάλογα με τις δυνατότητες ανάβασης του τρένου ή αναστροφή στο Ξενοδοχείο «Λιμανάκι» ή άνοδο στο Μνημείο Ιταλών και επάνοδος στο Περιβολάκι.

Στην συνέχεια κίνηση διά της Λεωφόρου Ριζοσπαστών και είσοδος στον Πεζόδρομο .Στο ξενοδοχείο «Παλατσίνο» είσοδος στην Πλατεία και ημικυκλική διαδρομή μέχρι την Οδό Π.Βαλλιάνου.

Προ του κόμβου των Δικαστηρίων εναλλακτικά ή κίνηση στην οδό Λιθοστρώτου μέχρι την Δεβοσετου ή επάνοδος στην τωρινή διαδρομή διά της Βεργωτή αν κριθεί ότι η κίνηση στο Λιθόστρωτο δεν είναι εφικτή.

ΟΦΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ - ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ-ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΤΡΕΝΩΝ

Ποιο θα είναι το όφελος για την Πόλη:

- Θα αποσυμφορηθεί η κυκλοφορία στην Χαροκόπου, στην Λάσσης, στην Βεργωτή.

- Η διαδρομή θα γίνει συντομότερη χρονικά λόγω της ευχερούς κίνησης του τραίνου και περιεκτική σε περιεχόμενο.

- Θα ικανοποιηθούν οι επισκέπτες αφού θα δουν την πραγματική ταυτότητα της Πόλης και κατά συνέπεια θα αξιολογηθεί θετικά το τουριστικό αποτέλεσμα.

- Θα προβληθούν τα καταστήματα της Πόλης αφού το τραινάκι θα περνά μέσα από το εμπορικό και τουριστικό Κέντρο.

- Αμβλύνεται ο ανταγωνισμός με τους επαγγελματίες μεταφορείς αφού το τραίνο θα κινείται κύρια σε ζώνες πεζοδρόμων όπου το Λεωφορείο ή το Ταξί δεν κινείται.

- Το τρένο αποκτά ουσιαστικό και χρήσιμο λόγο ύπαρξης και κατά συνέπεια πελάτες και φήμη.

ΣΥΝΟΔΑ ΜΕΤΡΑ

Η κίνηση στους πεζοδρόμους θα γίνεται με ταχύτητα οριακή και με παράλληλη περιμετρική αστυνόμευση του τρένου που κινείται από τους ίδιους τους εκμεταλλευτές του.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Το γράφω μετά από μια ντροπιαστική εμπειρία:

Ακλουθώντας το τρένο στον δρόμο,το «τρένο της μεγάλης ντροπής», σε στιγμές κυκλοφοριακής «ακινησίας», οι επιβαίνοντες εγκατέλειψαν την «τουριστική βόλτα» και επέλεξαν να συνεχίσουν πεζοί!

Και ακόμα είναι Απρίλιος.

Τον Αύγουστο είναι βέβαιο πως δεν θα αρκεστούν στην πεζοπορία.

Εξ άλλου και αυτή θα είναι τότε προβληματική σε μια Πόλη που δεν μπορείς να κινηθείς:

Ούτε στους δρόμους.

Ούτε στα πεζοδρόμια.

Το γράφω χωρίς ελπίδα κάποιος από τον Δήμο να το λάβει σοβαρά υπ όψιν.

Μάλλον ούτε καν θα το αναγνώσει.

Τουλάχιστον το γράφω.

 

ΠΕΘΑΝΕ Η ΓΙΑΓΙΑ!

Μεγαλοβδόμαδο και στο μυαλό μου, στο μυαλό μας έχει μείνει

Η Γιαγιά!

Με το μουντί της ασβέστωνε αυλές και πεζοδρόμια.

Όλες οι Γιαγιάδες. Όλων.

Θέλω να σας ανακοινώσω με λύπη ότι:

«Πέθανε η Γιαγιά».

Και εμείς τα «γκόνια» εφέτος δεν μουντίσαμε.

Δεν μουντίσαμε στο ποδάρι τους.

Απλά κάτσαμε στο κομπιούτερ και γράψαμε:

«που είναι ο Δήμος; ντροπή τους. Δεν μουντίσανε τα πεζοδρόμια μας».

Και μετά στον καφενέ:

«φρέντο εσπρέσο μέτριο».

ΜΑ ΤΟΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Το  «Κεφαλονιά πρες» δημοσιεύει από το facebook συμπολίτη μας μια ανάρτηση του που αφορούσε, ως «πληττόμενο» τον Αντιδήμαρχο των Πρόννων, τον Νίκο Κουρκουμέλη (Πασπάλη).

Ο συμπολίτης μας καλά κάνει.

Εχει το δικαίωμα να δημοσιεύει ότι θέλει.

Και το «πρες»καλά κάνει: έχει δικαίωμα να αναδημοσιεύει ότι θέλει.

Αλλά!

Ο Πασπάλης έβγαλε μια απαντητική ανακοίνωση που απηχεί τις δικές του απόψεις.

Το «πρες» δεν την δημοσίευσε όπως όφειλε. Δεν έγραψε την απάντηση του «πληττομένου». Εγραψε την προσβολή, δεν έγραψε την απάντηση.

Αυτή όμως δεν είναι Δημοκρατία, δεν είναι Δημοσιογραφία.

Είναι φοβάμαι απλά  «δημοσιογραφία», διακατεχόμενη από πάθη..

Το ίδιο ακριβώς έπραξε, εύλογα και όπως αναμένετο, και το δημοσιογραφικό μέσο του κ.Ανουσάκη με το οποίο πλέον το «Κεφαλονιά πρες» και η διαχείριση του έχουν ταυτιστεί φαίνεται απόλυτα.

ΘΕΡΜΟΠΡΟΣΟΨΗ

 

Μα είναι τόσο ωραίο!

Κάφε-Μπαρ στην Παραλία του Αργοστολιού.

Αφού κατέλαβε ολόκληρο το πεζοδρόμιο από άκρη σε άκρη «χτιζοντας» μια παράγκα-στέγαστρο.

Δεδομένου ότι κανείς των αρμοδίων δεν «βλέπει».

Τράβηξε και μια θερμο-πρόσοψη στην παράγκα!

Α όλα και όλα:σεβασμός στον πελάτη.

Με την θερμοπρόσοψη θα ζεσταθεί το κοκαλάκι τους.

Σημειωτέον ότι κάτω από την παράγκα «στανίζονται» εκλεκτά μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου αλλά «δεν βλέπουν» οι καψεροί!