A2

Όσοι πήγαμε φαντάροι γνωρίσαμε το «Α2».

Ήταν η «Διεύθυνση Πληροφοριών Ασφαλείας».

Τότε που πήγα στον Ναυτικό η πρώτη κουβέντα των παλαιών ήταν:

«πρόσεχε τον είναι χαφιές, είναι Α2».

Πάντα υπήρχαν κάποιοι που «το πήγαιναν το γράμμα».

Τι εφημερίδα διαβάζαμε .Αν πολιτικολογούμε. Ποιοί είναι Κ.Κ.Ε, ποιοι ΠΑ.ΣΟ.Κ και άλλα τέτοια.

Το Α2. Ανάλογα με την έκθεση του Α2 ακολουθούσαν τα καψόνια και αυτή η ριμάδα η θητεία.

Κάτσαμε 2,5 χρόνια στο Στράτευμα και το μυαλό μας στο Α2.

«Απολυθήκαμε» και λέμε άντε και καλοί πολίτες να γλυτώσουμε από το Α2.

Και μετά: άντε να νοικοκυρευτούμε. Παντρευτήκαμε.

«Που ήσουν;» και «είδα κτύπησε το κινητό σου και σε πήρε μια Σούλα» και «είχες πάλι δουλειά μέχρι τα μεσάνυχτα στο Γραφείο;».

Θητεία ξανά. Θητεία χωρίς τέλος. Πάλι το Α2. Η Γυναίκα μας.

Παρακολούθηση.

Παντού Α2.

Πας στον Γιατρό.

«Για βήξτε» σου λέει. Και βήχεις.

«Έχουμε ένα βράσιμο .Να το παρακολουθήσουμε» σου λέει.

Το αμάξι καίει λάδια

«Να το παρακολουθήσουμε» ο μάστορας που μαθαίνει πάνω σου.

Πέφτουν τα ρελέ στον πίνακα.

«Να το παρακολουθήσουμε» ο ηλεκτρολόγος.

Έχουμε απώλεια στο νερό.

«Να το παρακολουθήσουμε» ο νερούλατζης.

Παντού «παρακολούθηση». Παντού Α2.

Ανοίγω τηλεόραση μέσα στην απελπισία μου:

«Παρακολουθούνται ο Υπουργός παρακολουθήσεων, ο Στρατηγός Κανιάρας, ο Προϊστάμενος της ΚΥΠ, ο Υπεύθυνος παρακολουθήσεων, ο Πρωθυπουργικός Ανιψιός και ο Πρωθυπουργικός Γραμματικός και άλλοι τινές».

Εθνικό Α2.

Και αλλαγή καναλιού μπας και γλυτώσω από το Α2, ας δω και τους άλλους, αυτούς που σκίζουν τα ρούχα τους κατά αυτών που παρακολουθούν αυτούς που παρακολουθούσαν αυτούς που τώρα παρακολουθούν:

Ανατριχίλα! Μήνυμα του Υπουργού που μοίραζε τηλεοράσεις και κανάλια.

«ο Υπουργός θέλει να δοθεί το κανάλι στον Α2.Είναι δικός μας και την ξέρει την δουλειά το παλληκάρι.».

Αυτή είναι η Ελλάδα.

Ένα απέραντο Α2.

Μια διεύθυνση πληροφοριών. Παντού οι «Α2».

Και είναι Α2 όλοι τους .Ο κάθε ένας από την δική του πλευρά και για τους δικούς του λόγους.

Α ρε Νιόνιο καλά μας τα λεγες:

«Τούτη η θητεία δεν σταματάει πουθενά.

Να απολυθώ να φύγω

Τι θα αντικρύσω τι θα βγει.

Τούτο το καψόνι μοιάζει

Να ναι ολόκληρη η ζωή»