Η αναφορά και στόχευση του συγγραφέα κ. Παπαναστασάτου, αφορούσε για πολλοστή φορά την Πρόεδρο του Δημοτικού Γηροκομείου κ. Άννα Ζαπάντη.
Η ουσία του δημοσιεύματος-καταγγελία μου είναι παντελώς αδιάφορη.
Ασφαλώς όποιος ασκεί διοίκηση θα αστοχήσει ,θα σφάλει ,θα εμπλακεί στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Υπάρχει πάντα αυτός ο κίνδυνος μέσα σε συνθήκες πολυνομίας.
Για αυτό υπάρχουν οι ελεγκτικές αρχές που ελέγχουν και επιβάλουν όταν κρίνουν την ορθότερη διαδικασία.
Αλλά η προσβολή, η ύβρις δεν είναι ανεκτή.
Και:
Η κ. Άννα Ζαπάντη δεν είναι η «Αννούλα» όπως σκωπτικά και πρόδηλα προσβλητικά την αποκαλεί ο κ. Παπαναστασάτος.
«Αννούλα» την αποκαλούν και δύνανται οι οικείοι της. Το περιβάλλον της.
Για όσους βρήκαν καταφυγή στο Δημοτικό Γηροκομείο είναι:
«Η Άννα μας»
Για τα παιδιά των οικότροφων που έχουν εμπιστευθεί τους γονιούς τους σε αυτήν είναι:
«Η Άννα μας»
Για όσους νιώθουμε πως ο Γέροντας και η Γερόντισσα στην δύση του βίου τους αποτελούν τα «όσια και Ιερά» αυτού του τόπου είναι:
«Η Άννα μας».
Για όλους όσους βλέπουν μια Κυρία να έχει αφιερώσει την Ζωή της στην φροντίδα αυτών που εμείς αδυνατούμε να φροντίσουμε είναι:
«Η Άννα μας».
Τιμώ τον, μόνο φυσιογνωμικά γνωστό σε εμένα, κ. Κοσμάτο για την γενναία και αναγκαία τοποθέτηση του.
Λυπάμαι για όσους σιωπούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.