ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΙΤΣΑΣ

 

1.-ΕΙΔΕ ΜΙΑ ΠΙΤΣΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ

Ο Πρόεδρος Αργύρης Γαβριελάτος.

Εκεί στα καλά καθούμενα που κοιμότανε είδε μιά πίτσα!

Την ήθελε την πίτσα του με θέα το Πέλαγος και την είπε:

“θέλω να τρώω την πίτσα μου στο Τουριστικό στον Πόρο, να πίνω το ουζάκι μου, να τρώω το μπιφτεκάκι μου και να πίνω το ποτάκι μου”.

Είναι ωραίο να ονειρεύεσαι, αλλά οι άλλοι; οι μαγαζάτορες στον Πόρο; οι εστιάτορες; τα μπαράκια; οι πιτσαρίες;…

 

2.-ΑΣΤΟ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ...

Απάντησαν οι Αργυρώνητοι στον Πόρο.

Στους ξεσηκωμένους και απειλούμενους επαγγελματίες την έχουν την απάντηση:

“άστο επάνω μου”.

Σε όλους τάζουν!

“Εσύ μωρέ θα το πάρεις το μαγαζί, μην κοιτάς τι λέω στον Διονύση, στον Μάκη, στην Μαρία, στους άλλους γιά να μην φωνάζουν. Σε έχω τακτοποιημένο. Εσύ θα το πάρεις”

Τους προορίζουν γιά υπαλλήλους των 780 ευρώ.

Γιά πιτσαδόρους και σερβιτόρους, κρατώντας αυτοί την θέση του ταμία, οπως και του Διευθυντή, του Προέδρου ή του καβοδέτη.

3.-ΜΑΣΑ-ΜΠΟΥΚΑ

Εντάξει,εστω, αντί να κάνουν την Αρχαιολογική Συλλογή των Πρόννων, κάνουν στον Πόρο την “Δημοτική Πιτσαρία Πρόννων”.

Και πάει η “Μάσα-μπούκα” σύννεφο!

Πρέπει τότε να το δει ο ονειρευόμενος Πρόεδρος.

Ένα κομμάτι πίτσα έχει περίπου 300 θερμίδες.

Αν αράζει στο μπαλκόνι της Δημοτικής Πιτσαρίας και μασουλάει ,πέραν των άλλων,μιά πίτσα την ημέρα θα φτάνει τις 2500 θερμίδες!

Είναι ένα ζήτημα.

Συνιστάται να τρώνε λιγότερο.

Υπάρχει βέβαια και η άλλη “Πίτσα”.

 

4.-Η ΠΙΤΣΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτή μάλιστα.

Είναι μιά τραγουδίστρια όνειρο.

Η Πίτσα Παπαδοπούλου.

Φωνάρα!

Το πασίγνωστο,δικό της:

“Θα τα βροντήξω όλα κάτω και θα φύγω...”

Του Μάκη του Φόρτε του τα “βρόντηξε”ο Αργύρης και έφυγε αυθημερόν για Θεόφιλο.

Του Θεόφιλου θα τα βροντήξει αργότερα όταν έχει ο καιρός γυρίσματα γιατί ο καιρός πάντα έχει γυρίσματα.

Τότε πιστεύω ο Αργύρης θα “το δει ξανά το όνειρο”.

 

5.-ΑΥΤΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

Προσωπικά αγανακτώ μαζί του. Κάθεται και γράφει ενα κατεβατό γιά να πείσει τα παχύδερμα να αλλάξουν την διατροφή τους.

“Είσαι σκληρός” μου λέει.

“Αρνούμαι να μιλώ με τα παμφάγα και ιδίως αρνούμαι να κυνηγώ χίμαιρες” του λέω.

Δεν είμαι ευγενής ,δεν θέλω να είμαι ευγενής.

Βιώνω και βιώνει με ψυχικό πόνο όσα συμβαίνουν.

“Ο πόνος του Ανθρώπου και των πραγμάτων” κατά τον Καρυωτάκη.

 

6.-ΣΑΝ ΤΟ ΓΑΛΑ ΜΕΣ ΣΤΙΣ ΜΥΓΕΣ

Αυτή η ευγένεια πολλές φορές εκλαμβάνεται σαν ανοχή, σαν έγκριση, σαν αποδοχή.

Αυτό λέω στον Μεταξά:

“άσε μωρέ τα πολλά λόγια. Αυτοί θέλουν τουφέκι”

Βλέπω τον Νικόλα τον Πασπάλη.

Τον ευγενή Αντιδήμαρχο Πρόννων.

Ένα από τα τελευταία αναχώματα ήθους.

Ξεχωρίζει σαν “το γάλα μες στις μύγες”.

Αλλά θα τον φάει και αυτόν η ευγένεια.