ΣΑΦΑΡΙ ΣΤΟΝ ΜΥΡΤΟ!

“Ωραία που περάσαμε σε αυτήν την εκδρομή!”

Ήθελαν τα ανίψια μου τα Αμερικανογεννημένα και Ελληνοθρεμένα να πάμε στον Μύρτο.

Την φοβόμουνα εξ αρχής την δουλειά λόγω εποχής.

“Που να πάμε, που να παρκάρουμε, πως να κατέβουμε και πως να ανέβουμε;” σκεφτόμουνα, αλλά…

Άντε να πάμε. Μύρτος είναι αυτός!

11 φορές πρώτη παραλία στην Ελλάδα και μέσα στις 25 παραλίες στον Κόσμο μόνιμα.

Άντε να πάμε και πήγαμε.

40-50 ομπρέλες με ξαπλώστρες της κακιάς ώρας.

Με το που πλησιάζεις τις ξαπλώστρες ορμά μιά Κυρία που μάλλον έκανε την καθαρίστρια:

“15 Κύριε”!

Από την άλλη μεριά έτρεχε ένας τύπος που φώναζε:

“Άστον σε μένα”

Ήταν φανερό πως υπήρχαν “αντικρουόμενα συμφέροντα”.

Βρισκόμασταν ανάμεσα σε δυό κυνηγούς του 15άρικου, οπαδούς του κανόνα “όποιος προλάβει”.

“Λουκουμάδες!” φώναζε ένας συμπαθής μελαψός που τηγάνιζε λουκουμάδες μέσα στην ντάλα του μεσημεριού.

“Λουκουμάδες!”

Πιο δίπλα ένα αγροτικό φορτωμένο νερά, μπυρόνια και αναψυκτικά.

“Παγωμένα! κρύσταλλα!”

Τιμή;

Ατιμωτική!

Με 2 ευρώ έπαιρνες ένα μπουκαλάκι νερό χλυαρόκαυτο για να μην πεθάνεις από αφυδάτωση.

Όλοι στην σειρά στο κασόνι του “αγρότη”.

“Μετρητά κύριε, δεν έχω ρέστα”

Και έψαχνες γιά μετρητά ή έδινες το ταληράκι γιά ένα νερό να μην ψοφήσεις της δίψας.

Ένα φως στο βάθος του τούνελ!

Μέσα στην απελπισιά μας ξεπρόβαλε ο αθάνατος Ελλην Ρομά.

Φορτωμένος με την Νοικοκυρά και και ένα τσούρμο μικρόπαιδα.

Και πολλά καρπούζια.

“όλα με το μαχαίρι. Ολα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω!”

Ήταν μιά αξέχαστη εκδρομή στην καλύτερη παραλία της Ελλάδας.

Με την ξαπλωστρούλα μας,την ομπρελίτσα μας,το νεράκι μας,την μπυρούλα μας, τα λουκουμαδάκια μας και τέλος το καρπουζάκι μας.

Ενα σαφάρι στον Μύρτο,στην ζούγκλα του Δήμου Σάμης.

Πέρσι οι πολίτες του Δήμου Σάμης πληρώσανε και πληρώνουν ακόμα και θα πληρώνουν γιά καιρό 1500000 ευρώ γιατί κάτι ειδικοί που διαχειρίζοντο τον Μύρτο δεν κόβανε αποδείξεις  και την δούλευαν την δουλειά στην ζούλα.

Τώρα “αρμόδιο” του Δήμου στον Μύρτο δεν είδα,εκτός να ήταν κρυμμένος καλά.

Τέλος πάντων.

Αν εφέτος εισπράξουνε κάτι στο όνομα του Δήμου θα φάω τις αποδείξεις μαζί με την Ταμειακή μηχανή και “τα συνδεδεμένα poss”.

Εξακολουθώ να λέω:

“Ο Δήμαρχος Παναγής Δρακουλόγκωνας δεν ξέρει τι γίνεται”. Δεν είναι βούτας.

Αλλά δεν αρκεί:

Πρέπει “να ξέρει και τι του γίνεται”.