ΚΑΘΕ ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΙ ΚΑΗΜΟΣ

(Το ναυάγιο του Πόρου)

 

Δεν μπορούσα να το πιστέψω!

Χρηματοδοτεί η Κυβέρνηση με 6.500.000 Λιμάνια στην Κεφαλονιά και την Ιθάκη.

4.500.000 εκατομμύρια ευρώ για το Λιμάνι της Πεσσάδας όπου πέφτει μια «παντόφλα» 5 Μήνες τον χρόνο για την σύνδεση με την Ζάκυνθο.

2.000.000 εκατομμύρια ευρώ για το Λιμάνι στις Φρίκες της Ιθάκης όπου σπάνια πιάνει καράβι.

Ανατρέχω στο πρόγραμμα των Ιονίων Νήσων για την περίοδο μέχρι το 2030 όπως το παρουσίασε ο Πρωθυπουργός  κ.Μητσοτάκης.

Στον τομέα Θαλάσσιων Μεταφορών ειδικά για την Κεφαλονιά και την Ιθάκη προβλέπονται:

4.500.000 Λιμάνι Πεσσάδας.

3.800.000 Λιμάνι Αργοστολίου.

3.700.000 Λιμάνι Πίσω Αετού Ιθάκης.

2.800.000 Λιμάνι Αγίας Ευφημίας.

2.000.000 Λιμάνι Φρικών Ιθάκης.

1.500.000 Λιμάνι Ληξουριού.

400.000 Λιμάνι Αργοστολίου (Μάστερ πλαν).

Δηλαδή για τον Πόρο όπου διακινείται το 65% των επιβατών, των οχημάτων και του εμπορίου δεν προβλέπεται μέχρι το 2030 ούτε ένα ευρώ!

Ο Δήμαρχος Αργοστολίου, ο και Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου έχει υποσχεθεί «μεγαλεία» για το Λιμάνι του Πόρου

Το κακό είναι πως και η τοπική εκπροσώπηση της Κοινότητας Πόρου, σιωπούσα, περιορίζει το ενδιαφέρον της στην πρόσληψη καβοδέτη για το Λιμάνι!

Ο ικανός Δήμαρχος Ιθάκης εξασφάλισε πίστωση για Κτήριο Υποδοχής στο Λιμάνι του Πίσω Αετού και στον Πόρο δεν προβλέπεται ούτε τουαλέτα με 2000 επισκέπτες κάθε μέρα.

Έτσι όμως η Κεφαλονιά δεν έχει καμία ελπίδα.

 

Το Μνημείο του Γνωστού Στρατιώτη

 

Έπεσαν μαχόμενοι «Υπέρ Πατρίδος» 78 Κεφαλλονίτες και Ιθακήσιοι το 1940-41 στα βουνά της Αλβανίας και της Ηπείρου.

Τα ονόματα τους, ο Τόπος της θυσίας των Νέων της Πατρίδας μας, έχουν καταγραφεί από το Υπουργείο της Εθνικής Άμυνας και είναι προσβάσιμα σε όποιον θέλει να τα αναζητήσει.

Τα δημοσιεύσαμε πριν 3 χρόνια.

Οι επίσημοι αυτού των Νησιών μας, θα παραταχθούν λόγω της επετείου της 28^ης Οκτωβρίου 1940 στις εξέδρες «αποτείνοντας τιμές».

Υποσχεθήκαν και είχαν καθήκον να κατασκευάσουν:

«Το Μνημείο του Γνωστού Στρατιώτη».

Στην Μνήμη των Ηρώων Κεφαλλονιτών και Ιθακησίων του 1940.

Μια πλάκα Μνήμης και καταγραφής των ονομάτων των πεσόντων .

Μια μόνο μαρμάρινη πλάκα.

Τελικά δεν μπόρεσαν, δεν τα κατάφεραν, δεν ήθελαν.

Θα παραταχθούν στην Εξέδρα αλλά τον Αγώνα των αγωνιστών του 1940 δεν θα τον έχουν τιμήσει.

Θα παραταχθούν στις εξέδρες επιλήσμονες.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ: «ΟΥ»

 

Για άλλο λόγο το είχε πει στους αλαλάζοντες οπαδούς του ο Μακαρίτης Γεώργιος Ράλλης:

«δεν θέλω ου!»

Η πρωτοβουλία να αντικατασταθούν οι πινακίδες ονοματοδοσίας των δρόμων του Αργοστολίου είναι άριστη.

Έχει να κάνει με την ταυτότητα της πόλης και της Κεφαλονιάς.

Η ιδιότητα του αναφερομένου και ο χρόνος βίωσης του κάτω από το Ονοματεπώνυμο του και ακόλουθα το ίδιο ονοματεπώνυμο στα Αγγλικά.

Σωστή και αναγκαία απόφαση αλλά πιστεύω ότι σφαλερά αναγράφεται το όνομα και επώνυμο του ονοματοδότη στα Αγγλικά, όπως αναγράφεται.

Για παράδειγμα:

Οδός Αγγελοδιονύση Δεμπόνου,αναγράφεται «Demponou” και ο Μιχάλης Βαγγελάτος: «Vaggelatou»

Πιστεύω πως το ορθό είναι η αναγραφή του ονόματος των δικαίως τιμημένων χωρίς την ιδιότυπη κλήση στην Γενική.

«Αγγελοδιονύσης Δεμπόνος» υπήρξε και θα υπάρχει, και

«Μιχάλης Βαγγελάτος»

“Aggelodionisis Demponou”-“Mihalis Vaggelatou” είναι κάτι διαφορετικό και πιστεύω λάθος.

Γενικά, μη «ρουμανίζοντες» ας αποφύγουμε αυτά τα «ου».

 

ΤΟΥΣ ΚΑΜΑΡΩΝΑ

 

Τους πολλούς επισήμους αυτού του Τόπου.

Η Κεφαλονιά παράγει τελικά κρασί, λάδι, τυρί, μέλι και επισήμους.

Ήταν ένα αξιοθαύμαστο «μπουλούκι» στον Άγιο.

Με τα κουστουμάκια τους, τις γραβατούλες τους, την καμαρωτή κορμοστασιά τους, το στυλάκι τους.

Τους καμάρωνα.

Αξιοθαύμαστοι!

και είχαν κρύψει τόσο ωραία κάτω από τις σακακιές την πλουμιστή ουρά τους.

ZIVELI!

 

Πριν 30 χρόνια περίπου, επί Προεδρίας του αλησμόνητου Νίκου Φραντζή είχαν αδελφοποιηθεί τα Μεταξάτα με την Σοκομπάνια της Σερβίας.

Τότε οι «αδελφοποιήσεις» γινόντουσαν στην Κεφαλονιά αβέρτα.

Τους χάσαμε όμως του «Σοκομπανέζους».

Ούτε φωνή ούτε ακρόαση για χρόνια.

Και τώρα έγινε το θαύμα!

Ήρθαν να προσκυνήσουν στον Άγιο και φέρανε το κατιτίς τους.

Στον Δήμο Αργοστολίου που είναι «μανούλες» στις εκδρομές στην Σερβία και τούμπλαλιν τρελαθήκανε στην χαρά τους.

Δεν υπάρχει μέτρο και όριο.

Ετοιμάζεται το «άγημα» για Σοκομπάνια με έξοδα μας.

Και να οι «σλιβοβίτσες», οι Rakija, τα Prijatno, οι σαρμάδες και τα «στην Υγειά μας».

Άντε στην υγειά σας!

Ziveli!

ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ…

Έστω και με καθυστέρηση, τόσο ο εργατικός Αντιπεριφερειάρχης Σωτήρης Κουρής, όσο και ο αγαπητός ,στους φίλους του, Δήμαρχος Θεόφιλος Μιχαλάτος έβγαλαν ανακοίνωση για το κρίσιμο ζήτημα της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης.

Θα σκεφτεί κάποιος κακόβουλος: έβγαλαν εκ των υστέρων ανακοίνωση «την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενοι».

Λάθος σκέψη.

Το σημαντικό είναι ότι τοποθετήθηκαν δημόσια και οπωσδήποτε την ανακοίνωση τους θα την κοινοποιήσουν αρμόδια στην κ. Υπουργό.

Θα διαδηλώσουν δηλαδή ότι για το ζήτημα της Ιακωβατείου αντιδρά σύμπασα η Κεφαλονιά.

Η ΙΑΚΩΒΑΤΕΙΟΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ

Δεν είναι υπόθεση μόνο του Ληξουριού, της Παλικής και πολύ περισσότερο του κ. Πέτρου Πετράτου και του Συμβουλίου της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης.

Η τύχη της Ιακωβατείου μας αφορά όλους.

Ολόκληρη την Κεφαλονιά και πέραν αυτής.

Η Ιακωβάτειος, η Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη, το Κοργιαλένειο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο, το Ιδρυμα Φωκά-Κοσμετάτου είναι όλα μαζί:

Η «Κιβωτός»της Ιστορίας και του Πολιτισμού του Τόπου μας.

Ακόμα όμως οι εξαιρετικοί Αντιπεριφερειάρχες της Κεφαλονιάς σιωπούν.

Και οι Δήμαρχοι του Νησιού.

Ενώ θα έπρεπε να ομιλούν.

 

“The voice of Theofilos”

Μία καλλίφωνη και χαριτωμένη συμπατριώτισσα μας διαγωνίστηκε στην γνωστή εκπομπή:

«The voice of Greece”.

Ο αγαπητός Δήμαρχος Αργοστολίου έσπευσε να βγάλει επική ανακοίνωση:

«Μα τρελάθηκα από την χαρά μου! Γυρίσανε 3 καρέκλες. Μπράβο είμαι συγκινημένος. Η Κεφαλονιά στο πλευρό σου!»

Πράγματι η κοπελίτσα είναι καταπληκτική και γλυκόλαλη.

Ο Θεόφιλος εν όψει εκλογών μπορεί να βγάζει ανακοινώσεις μέχρι και για τις επετείους Γάμων αλλά…

Για την Ιακωβάτειο δεν είπε κουβέντα.

Ανακοίνωση  έβγαλε για το “voice of Greece”

Αλλά για την Ιακωβάτειο δεν ακούσαμε την

“Voice of Theofilos”.

 

ΕΝ ΘΕΡΜΩ

 

Νομοθετεί σήμερα η Βουλή των Ελλήνων, μετά από πρόταση της Κυβέρνησης για την μελλοντική μεταχείριση του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη.

Νομοθετεί «εν θερμώ».

Θα ψηφίσει έναν Νόμο που δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει.

Αν την πρωτοβουλία αυτή, την αυτονόητη πρωτοβουλία, την έπαιρνε 1 χρόνο πριν ή ένα χρόνο μετά τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Όμως δεν είναι ζήτημα Νόμου.

Είναι ζήτημα συν αντίληψης των Ελλήνων και των Ελληνίδων.

Ιδίως είναι ζήτημα της Νεολαίας.

Μέχρι που φτάνει η ελευθερία και το δικαίωμα του κάθε ενός από εμάς;

Θα συμφωνήσουμε ότι τα Μνημεία είναι Τόπος Ιερός, Εθνικό Κεφάλαιο, Σημεία Ιστορικής Μνήμης;

Πως θα τιμάμε την Ιστορία μας, τους Προγόνους, τον Εθνισμό μας;

Για αυτά δεν χρειάζεται ένας νέος Νόμος.

Είναι πεδίο μόρφωσης και πολιτισμού.

 

«ΚΟΥΛΑ Σ΄ΑΓΑΠΩ»

Στο Ηρώδειο το Ελληνικό Κράτος πριν από 100 χρόνια τοποθέτησε μια μαρμάρινη στήλη:

«ΤΩ ΦΑΒΙΕΡΩ, ΠΡΟΜΑΧΩ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ…»

Από εκείνο το σημείο ο Φαβιέρος την περίοδο της Ελληνική Εθνικής Επανάστασης του 1821 σκαρφάλωσε και υπερασπίστηκε την Ακρόπολη.

Δίπλα στην ίδια στήλη: «ΣΤΟΝ …ΡΟΒΕΡΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΆΥΤΟΥ ΘΑΝΟΝΤΑΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ…»

Κάποιοι που δεν ήξεραν ποιος είναι Ο Φαβιέρος, ο Ροβέρτος και οι Φιλέλληνες κατέστρεψαν την Στήλη, την κατεδάφισαν, την τεμάχισαν.

Η δική τους «λογική», η «ελευθερία» τους δεν αποδέχεται το αφιέρωμα στους Υπερ Ελλάδος Αγωνισθέντες.

Αυτοί έχουν πλασμένη στο μυαλό τους την «δική τους Ιστορία».

Άλλοι κρεμούν από την Ακρόπολη πανό για την Παλαιστίνη ή για το ΝΑΤΟ, κάποιοι κάνουν γκράφιτι στην Πνύκα και τα απομεινάρια του Θεμιστόκλειου Τείχους και πάνω στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο μια «ραγισμένη καρδούλα» και από κάτω το δακρύβρεχτο και πονεμένο μήνυμα του Νέο-Έλληνα:

«Κούλα σ΄αγαπώ».

Όσοι Νόμοι και αν ψηφιστούν αν δεν συμφωνήσουμε ποιο είναι το όριο και το μέτρο της συμπεριφοράς μας απέναντι στα Ιστορικά Μνημεία και την Ιστορία μας την ίδια, τίποτα δεν θα αλλάξει.

Εκτός και αν «ενδώσει η Κούλα».

Ως Δήμαρχος ή ως Κουμπάρος

Η παραίτηση του Συμβουλίου της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης είναι ήδη γνωστή.

Επίσης γνωστοί είναι και οι λόγοι της παραίτησής όπως περιγράφονται από τον Πρόεδρο Πέτρο Πετράτο και τα λοιπά μέλη του Συμβουλίου.

Διαμαρτύρονται όσοι αντιλαμβάνονται την απώλεια, το μέγεθος και τις συνέπειες αυτής της απεγνωσμένης αλλά δικαιολογημένης, αντίδρασης του Συμβουλίου της Βιβλιοθήκης.

Μέχρι την στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο δεν έχει πάρει θέση ο κατεξοχήν δικαιούμενος και οφείλων:

Ο Δήμαρχος του Ληξουριού κ. Κατσιβέλης.

Προς την αρμόδια και Κουμπάρα του,Υπουργό Παιδείας κ.Ζαχαράκη.

Ως Δήμαρχος που απηχεί και υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Πόλης θα μπορούσε να πει:

«Κα Υπουργέ σαν Δήμαρχος της Πόλης διαμαρτύρομαι και σας καλώ αμέσως να επανορθώσετε…»

Σαν Κουμπάρος θα μπορούσε να πει:

«Κουμπάρα, για σε παρακαλώ τακτοποίησε το θέμα στην Ιακωβάτειο».

Εκτός και αν δεν θέλει να τοποθετηθεί ούτε σαν Δήμαρχος ούτε σαν Κουμπάρος.

Εκτός και αν δηλαδή η παραίτηση του Συμβουλίου είναι για τον Δήμαρχο μια χρήσιμη και αναγκαία πράξη εν όψει των μελλοντικών  πολιτιστικών ονείρων του.

«Ως ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ»

Ήρθαν και στην Σκάλα,  φιλοξενούμενοι, από την Νις της Σερβίας.

Ένας πολυετής κύκλος «πήγαινε λα».

Η καθ΄υπερβολή προβαλλόμενη «Ελληνο-Σερβική Φιλία» στην Κεφαλονιά.

Τέσσερεις νόθες «αδελφοποιήσεις» με Πόλεις της Σερβίας!

Σε σημείο Ιστορικής αφέλειας.

Χιλιάδες ευρώ εκ των Δημοτικών Ταμείων σε «ατέλειωτες εκδρομές»,

Φτάνει!

«Ως εδώ και μη παρέκει!»

Έχω δικαίωμα να γράφω αφού οι σχέσεις μου με την Σερβία είναι γνωστές με την διαφορά ότι:

«όταν εγώ γύριζα».

Τότε σε καιρό πολέμου,για άλλους λόγους και με δαπάνες μου

Οι σημερινοί Σερβολάτρες: «πήγαιναν».

Σε καιρό Ειρήνης,για δικούς τους λόγους και με δαπάνες μας.

ΟΔΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΞΑΝΑ!

Το κατάντημα μας!

Ήταν 27-Σεπτεμβρίου του 2017 όταν με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του τότε Δήμου Κεφαλονιάς μετονομάστηκε η

Οδός Σαλαμίνος στο Ληξούρι

Σε οδό Βόζντοβατς!

Δήμαρχος τότε ο Αλέκος Παρίσης και παρών, αλλά και ομιλητής ο και διατελέσας Αντιδήμαρχος  και  νυν Δήμαρχος Ληξουριού κ.Κατσιβέλης

Οι Σέρβοι δεν θα μετονόμαζαν ποτέ την οδό Κοσσυφοπεδίου, της ενδοξοτέρας των Μαχών του Εθνους τους.

Στο Ληξούρι την Ναυμαχία της Σαλαμίνας που καθόρισε την Παγκόσμια Ιστορία, την «προσπέρασαν» χάριν του Βόζντοβατς.

Να σταματήσει η διαγραφή και «μετονομασία» της Ελληνικής Ιστορίας.

Οδός Σαλαμίνας στο Ληξούρι ξανά!

ΑΡΣΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ

(Παναγής Θεοδωράτος: Ένας «άγνωστος ναύτης»)

 

Ο Δημήτρης Μητσάτσος ήταν Κυβερνήτης της Ακταιωρού «Φαέθων» το 1964.

Ένα ξύλινο «σαπάκι» που το Ελληνικό Κράτος αποφάσισε να στείλει στην Κύπρο για να αποκλείσει την μεταφορά οπλισμού από την Τουρκία στους Τουρκοκυπρίους.

Με μία μηχανή σε λειτουργία, άοπλο, με μη συμβατά πυρομαχικά, με ένα πολυβόλο πλώρης μόνο σε λειτουργία.

Το πλήρωμα ήταν όλοι Έλληνες του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού αλλά…

Χάριν του «Εθνικού Συμφέροντος» και για να μην καταγραφεί ανάμειξη της Ελλάδας στην τότε σύγκρουση των δύο Κοινοτήτων στην Κύπρο, το πλήρωμα της ακταιωρού «Φαέθων» άλλαξε έγγραφα ταυτοποίησης, άλλαξαν ονόματα και ταυτότητες και έλαβαν έγγραφα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Σαν Κύπριοι καταγράφηκαν οι «άγνωστοι Ναύτες» του «Φαέθων».

Αντιμετώπισε την Τουρκική Αεροπορία με ένα πολυβόλο.

Κατέρριψε ένα Τουρκικό αεροπλάνο, πυρπολήθηκε όμως το ξυλοκάραβο από βόμβες πυρός αλλά δεν βυθίστηκε.

Ο Κυβερνήτης Μητσάτσος που είχε ήδη χάσει ένα χέρι στην μάχη προσάραξε το ανυπεράσπιστο πλοίο στην ακτή.

Έξι Ελληνόπουλα χάθηκαν.

Έξι Ναύτες «χωρίς όνομα».

Η Ελλάδα δεν ανέλαβε την ευθύνη και σιώπησε όπως θα έκαναν οι ανεύθυνοι και οι δειλοί.

Έξι ανώνυμοι ναύτες.

Στον επιζήσαντα και Ήρωα Κυβερνήτη Δημήτρη Μητσάτσο απαγορεύτηκε για χρόνια κάθε αναφορά στην Θυσία των Ηρώων του «Φαέθων».

Ήταν Κρατικό Απόρρητο.

Στην Κύπρο ενταφιάστηκαν οι «Ανώνυμοι» Ήρωες του «Φαέθων».

Πέρασαν 51 χρόνια.

Το 2016 η Ελλάδα έκανε «άρση απορρήτου».

Είπε επιτέλους αλήθεια για τα γεγονότα του 1964 και την αποστολή του «Φαέθων».

Ο Ήρωας Κυβερνήτης Δημήτρης Μητσάτσος συνέγραψε για τα γεγονότα του «Φαέθων» ένα βιβλίο, το «Άρση Απορρήτου».

Για την προτροπή του προς τους Ναύτες να επιλέξουν την αποχή τους από αυτό το ταξίδι του βέβαιου θανάτου.

Δυο φορές τους προέτρεψε αλλά κανείς στο δίλημμα: ζωή ή θάνατο δεν επέλεξε την ασφαλή ζωή από τον πιθανό μέχρι βεβαιότητας θάνατο.

Ο Παναγής Θεοδωράτος από τα Μονοπολάτα ήταν ένας από τους 6 Ήρωες που έπεσαν «Υπέρ Πατρίδος» στο Έπος του «Φαέθων» στην Κύπρο.

Ήταν τότε 22 ετών.

Χρειάστηκε περισσότερο από μισός Αιώνας ώστε τα Άγια Οστά του να συναντήσουν ξανά την Γη της Κεφαλονιάς.

Τότε αυτός ο «Άγνωστος Ναύτης» ανέκτησε ξανά το ένδοξο όνομα του που καταγράφεται στον κατάλογο των

Άξιων της Πατρίδας.

ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ

Όλο και πιο σπάνια θα ανεβάζω στο facebook.

Στην πραγματικότητα εκεί ανεβάζω όσα αποφασίζω να δημοσιεύω στον «kefalonitis onos».

Με κουράζει το facebook ιδίως λόγω της συσσωρευμένης εκεί ανοησίας.

Έτσι όσοι θέλουν και, χωρίς να είναι υποχρεωτικό, θα πρέπει να μπαίνουν στον «Κεφαλονίτη Γάιδαρο» για να συναντούν όσα γράφω και στον βαθμό που τους ενδιαφέρουν.

Θα ήμαστε δηλαδή λίγο πιο «μακριά» αλλά

Αγαπημένοι.

ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΟΣ ΝΕΒΩ

 

Είχα βρεθεί στην Ιορδανία.Μετά την Madaba είναι το Όρος Νεμπό.

Το Νεβώ.

Από εκεί σύμφωνα με την παράδοση του Λαού του Ισραήλ ο Μωυσής αντίκρυσε την «Γη Χαναάν».

Την Γη της Επαγγελίας ,την «υπεσχημένη» στους Ισραηλίτες Γη.

Στο βάθος η Ιουδαία ,η Βηθλεέμ ,ο Ιορδάνης ,η Ιερουσαλήμ.

Και η Δυτική Όχθη του Ιορδάνη Ποταμού. Τόπος τώρα των Παλαιστινίων και προβλεπόμενο τμήμα ενός Παλαιστινιακού Κράτους στο μέλλον.

Έτσι τα έβλεπα από την κορυφή του Όρους Νεβώ αλλά υπάρχουν διαφορετικές οπτικές και αναγνώσεις της τοπογραφίας.

Δίπλα μου ένας Παλαιστίνιος συνοδός που ζει πρόσφυγας στην Ιορδανία.

«Αυτή είναι η Παλαιστίνη» μου είπε.

«Και η Ιερουσαλήμ; το Ισραήλ; »διερωτήθηκα και ρώτησα.

«Αυτά είναι τα κατεχόμενα .Είναι Παλαιστίνη» απάντησε με Ιστορικό θυμό.

Έτσι η Ειρήνη θα έρθει στην περιοχή αν δούμε το ίδιο από το Όρος Νεβώ.

Όσο οι Ισραηλίτες βλέπουν από την κορυφή του Νεβώ μόνο την «Γη Χαναάν» την Ιουδαία ,την Γη της Επαγγελίας, τον χώρο της Γένεσης και του Θείου Δράματος ,το Τείχος των Δακρύων και τον Λόφο του Ναού .

Όσο οι Παλαιστίνιοι βλέπουν μπροστά τους μόνο την Παλαιστίνη και την κατεχόμενη Ιερουσαλήμ ,το Τέμενος Αλ- Ακσα.

Τότε δεν θα υπάρξει ποτέ Ειρήνη.

 

“Λευτεριά στην Παλαιστίνη»

Με αυτούς τους όρους το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» είναι ένα σύνθημα που χρειάζεται τοπογραφική προσέγγιση.

Για τους Παλαιστίνιους της Χαμάς όλα είναι Παλαιστίνη.

Το Ισραήλ δεν υπάρχει σαν Κράτος και σαν οντότητα.

Όταν μιλά για «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» εννοεί κατάργηση του Ισραήλ.

Για το Ισραήλ Παλαιστίνη δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει. Όσοι αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη σαν Κρατική οντότητα είναι εξ ορισμού εχθροί του Ισραήλ.

Για τον ΟΗΕ η Παλαιστίνη είναι μια δυνητικά Χώρα στο μέλλον που θα εκτείνεται στην Λωρίδα της Γάζα και στην Δυτική όχθη με Πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το σύνθημα όμως στους δρόμους παραμένει:

«Λευτεριά στην Παλαιστίνη»χωρίς όμως κανείς καθαρά να  απαντά: «Λευτεριά σε πιά Παλαιστίνη;»

 

Υπάρχει Μέλλον.

Τον Μάιο του 2024 δημοσιεύσαμε στον «Όνο» μια τότε προσέγγιση με τίτλο:

«Υπάρχει Μέλλον».

Ο Πόλεμος δεν θα τελειώσει τώρα στην Γάζα.

Απλά θα ανασταλεί.

Οι Παλαιστίνιοι δεν θα μπορούν να ζήσουν απάτριδες ,υπό Πολυεθνή επιτήρηση και επιτροπεία.

Μόνη ελπίδα είναι η δημιουργία και αμοιβαία αναγνώριση δύο Κρατών:

Του Ισραήλ που υφίσταται και

Της Παλαιστίνης που πρέπει να συσταθεί.

Οι συζητήσεις πρέπει όμως να γίνουν από αυτούς που αποδέχονται αμοιβαία την ανάγκη σύστασης δύο Κρατών ,όχι από αυτούς που απορρίπτουν την ύπαρξη του άλλου.

Για αυτό το δημοσίευμα μας του Μαΐου του 2024 είναι τώρα επίκαιρό περισσότερο από ποτέ.

ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ

Ήταν δύο συγκεντρώσεις.

Μία στον Πόρο για την τύχη του Εκθεσιακού Κέντρου του Χωριού, όπως είχε χαρακτηριστεί τα τελευταία 30 χρόνια.

Η συσσωρευμένη ανησυχία των Δημοτών και των κατοίκων του Πόρου στο «Δημοτικό όνειρο» να το κάνουν πιτσαρία και ουζερί!

Μετείχε πλήθος πολιτών, μετείχαν όσοι έπρεπε.

Απείχε ο Δήμος!

Κανείς!

Ούτε καν ο τρυγητής των αμπελιών του Δημάρχου και Πρόεδρος του Πόρου Οδυσσέας.

Άλλη μια συνάντηση στο Αργοστόλι.

Για το έργο της Σιτεμπόρων. Την προκάλεσαν οι αγωνιούντες έμποροι και κάτοικοι της Σιτεμπόρων διά του Επαγγελματικού, των εμπόρων, Συλλόγου.

Απείχε ο Δήμος!

Κανείς!

Γενικά μας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια.

Λησμονούν  όμως ότι και ο κάθε ένας από εμάς έχει ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια, τα οποία οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε  στο μέλλον.

Όταν έρθει η ώρα και όταν και όπως πρέπει.

 

Αλλά την 9^η Οκτωβρίου-2023, όπως είχε ο Θεόφιλος κερδίσει τις εκλογές και με την δική μας υποστήριξη αλλά και συνευθύνη δήλωσε στους ενθουσιώδεις ακολούθους του:

«θα συνεχίσουμε… χωρίς τάσεις αλαζονείας και εγωισμού».

Τώρα;

«Κάνουν τα παγόνια».

 

«Αι σα’περ δεν χωράμε στο τρακτέρ»

Με καθυστέρηση, αλλά να μην μείνει αναπάντητο:

 

Είχα γράψει για την εμφάνιση της καλλίφωνης αοιδού Έφης Θώδη , υπό την αιγίδα του Δήμου Αργοστολίου, στον Πόρο.

Σε Λαϊκή Θρησκευτική Πανήγυρη.

Με πήραν με τις πέτρες διάφοροι που ένιωσαν ευθέως θιγόμενοι από την διαφωνία μου.

Πιστεύω και θα το πιστεύω πάντα , πως το Λαϊκό Τοπικό Πανηγύρι πρέπει να έχει χαρακτηριστικά του αυθεντικού Τοπικού Πολιτισμού.

Ιδίως το επετειακό πανηγύρι της Τοπικής Εκκλησίας.

Υπάρχει η Λαϊκή Μουσική και το τραγούδι που στην πόλη εμφανίστηκε σαν Ρεμπέτικο και την Ύπαιθρο σαν Δημοτικό Τραγούδι.

Η μεταβολή των κοινωνικών συνθηκών, είναι αλήθεια, οδήγησε την διακοπή της γένεσης Ρεμπέτικου ή Δημοτικού Τραγουδιού στις μέρες μας.

Σήμερα υπάρχει η προσβολή του Δημοτικού Τραγουδιού από αυτό που λένε « Σύγχρονο Δημοτικό» τραγούδι.

Κάποιος θα πει, και ήδη το είπε: «έλα τώρα που τον πειράζουν όλα. Η νεολαία διασκέδασε ανεπανάληπτα. Φτάνει ο κάθε «δήθεν».

Σύμφωνοι.

Παραπέμπω στις απόψεις του Χρόνη Αηδονίδη ή του Πετρολούκα Χαλκιά και τόσων άλλων για το λεγόμενο «σύγχρονο δημοτικό τραγούδι». Αυτοί δεν είναι ασφαλώς «δήθεν».

Βέβαια δεν χρειάζεται να συμφωνήσω με την πολιτιστική οπτική του Δήμου Αργοστολίου.

Εφέτος Θώδη του χρόνου ίσως μαζί και ο «Πλανητάρχης» Μάριος Μπλάκμαν.

Πάντως το μήνυμα εστάλη και ελήφθη από την νέα δημιουργία της Έφης Θώδης.

Το νέο σουξέ:

«Αι σα περ΄,αι σα περ΄δεν χωράμε στο τρακτέρ».

Και πράγματι πάω «σα πέρα» αφού δεν χωράμε στο ίδιο τρακτέρ με την κυρία Θώδη.

Και ευτυχώς που δεν χωράμε.