Άλλα υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα για την ελληνική αριστερά.
Η αριστερά οφείλει να μην σιωπά, ιδίως όταν πρόκειται για θέματα παγκόσμιας ειρήνης, ανθρώπινων δικαιωμάτων, ελευθερίας στην κίνηση, στην θρησκεία, στην αυτοδιάθεση. Ο ουμανισμός είναι κεντρικός πυρήνας και αναγκαίος όρος για την αριστερά του μέλλοντος.
Άλλα σιωπά. Σιωπά εκκωφαντικά.
Στο Κομπάνι ο αρχέγονος λαός των Κούρδων πολεμά για την ζωή, την ελευθερία του, την πατρίδα του απέναντι σε ένα βάρβαρο μέτωπο βίας και θανάτου, που μάλιστα επαίρεται για την επαναφορά των σκλαβοπάζαρων!
Στην Νινευή οι Χαλδαίοι σφαγιάζονται μαζικά από το ίδιο αηδιαστικό σύστημα σφαγέων.
Η ιδεολογία όμως δεν μπορεί να είναι «α λα καρτ».
Η Ελληνική αριστερά δεν έχει πάρει θέση για ότι συμβαίνει στην Μέση Ανατολή, στην Μεσοποταμία και στην χώρα των Κούρδων. Δεν έχει τοποθετηθεί για αυτήν την σφαγή. Δεν είναι μόνο η Παλαιστίνη και η Γάζα. Δεν έχει σημασία ποιοι σφάζονται, το κεντρικό είναι ότι κάποιοι σφάζουν και κάποιοι σφάζονται. Έτσι θα ήθελα να σκέφτεται η αριστερά, η δική μου αριστερά.
ΥΓ. ο Νίκος Μπογιόπουλος έχει τοποθετηθεί. Όμως τοποθετήθηκε όχι σαν αριστερά, αλλά υπολογίζω σαν σκεπτόμενος άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.